POLİTİK PAZARLAMA ÇERÇEVESİNDE SİYASİ PARTİLERİN SEÇİM BEYANNAMELERİNİN İNCELENMESİ

Year 2019, Volume: 18 Issue: 72, 1701 - 1712, 15.10.2019

Kahraman Çatı Sercan Cengiz

Abstract

Araştırmanın amacı, siyasal partilerin
seçim beyannamelerinde hangi konuların ön plana çıkarıldığının belirlenmesidir.
Siyasi partilerin farklı seçim dönemlerinde farklı konuları ön plana çıkarıp
çıkartmadığı da irdelenecektir. Bu çalışmada 2002, 2007, 2011, 2015 (1 Kasım)
genel seçimleri ve 2018 cumhurbaşkanlığı seçimleri ele alınmıştır. Meclise
girme hakkı kazanan partilerin seçim beyannameleri nitel araştırma yöntemlerinden
içerik analizi tekniği ile incelenmiştir.  

Seçim beyannameleri incelenerek dört ana
tema belirlenmiştir.  Partilerin
seçimlerde genel olarak bu dört tema üzerinde yoğunlaştıkları görülmektedir. Bu
temalar; demokrasi, ekonomi, sosyal yaşam ve kültür-teknoloji şeklindedir.

Bu dört ana temayı hangi partinin ne
ağırlıkla ele aldığı incelendiğinde, farklı seçim dönemlerinde partilerin bu
temaları farklı ölçüde ön plana çıkarttıkları görülmüştür. 2002 ve 2007
seçimlerinde AKP ve MHP daha çok demokrasi vurgusu yaparken, 2011, 2015 ve 2018
seçimlerinde CHP’nin demokrasi vurgusunda daha çok ön plana çıktığı
görülmektedir. Sosyal
yaşam temasına 2002 seçimlerinde MHP, 2007 seçimlerinde CHP, 2011 seçimlerinde
AKP, 2015 seçimlerinde CHP ve 2018 seçimlerinde AKP daha çok vurgu yaptığı
görülmektedir. Kültürel ve teknolojik değerlere 2002 ve 2011 seçimlerinde MHP
daha çok vurgu yaparken, 2007, 2015 ve 2018 seçimlerinde AKP’nin daha çok vurgu
yaptığı görülmektedir. Seçim beyannameleri ekonomik değerler açısından
incelendiğinde, 2002 seçimlerinde MHP daha çok vurgu yaparken diğer seçimlerde
AKP’nin açık ara önde olduğu görülmektedir. 

Keywords

Politik Pazarlama, Seçim Beyannamesi

References

• Adaman, Fikret, vd., (2001), “Hanehalkı gözünde Türkiye'de yolsuzluğun nedenleri ve önlenmesine ilişkin öneriler” Türkiye Ekonomik ve Sosyal Etütler Vakfı Yayınları (TESEV), İstanbul.
• Aytaç, S. E., (2017), “Türkiye’de Siyasi Partilerin Seçim Beyannamelerindeki Politika Öncelikleri, 2002–2015”, Journal of Political Sciences, , 26(2): s. 7–26.
• Balcı, A., (2011), Sosyal Bilimlerde Araştırma; Yöntem, Teknik ve İlkeler, 9. Baskı, Pegem Akademi, Ankara.
• Bhattacherjee, A. (2012). Social Science Research: Principles, Methods, and Practices, 2nd Edition, Florida, USA.
• Bongrand, M., (1992), Politikada Pazarlama, Çev. Fatoş Ersoy, İletişim Yayınları, İstanbul.
• Bulut, A., (1994), “Erzurum'da Seçmenlerin Politik Pazarlama Uygulamalarına İlişkin Görüşleri ve Tercihleri Üzerine Bir Saha Araştırması” Atatürk Üniversitesi İktisadi ve idari Bilimler Fakültesi Z.F. Fındıkoğlu Araştırma Merkezi, Yayın No: 186, Erzurum.
• Burdeau, G., (1964), “demokrasi”, (Çev: Esen, Bülent Nuri), Ankara Üniversitesi, Hukuk Fakültesi Yayınları, Ankara.
• Çatı, K., S. Aslan, (2003), ”Politik Pazarlama Açısından Seçmen Kararlarında Etkili Olan Faktörler Ve Sivas Örneği”, Atatürk Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Dergisi, 17, ss. 3-4.
• Çetin, Z., (2015) Stratejik politik pazarlama, Y kuşağına yönelik politik pazarlama stratejlerinin geliştirilmesi (yayımlanmamış yüksek lisans tezi), İstanbul Arel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Çinko, L., (2006), “Seçmen Davranışları ile Ekonomik Performans Arasındaki İlişkilerin Teorik Temelleri ve Türkiye Üzerine Genel Bir Değerlendirme”. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 61/01.
• Daver, B., (1993), Siyaset Bilimine Giriş, Yargı Yayınevi, Ankara.
• Eroğlu, A. H., S. Bayraktar, (2010)“siyasal pazarlama uygulamalarının seçmen tercihleri üzerine etkileri-İzmir ili örneği” Süleyman Demirel üniversitesi sosyal bilimler enstitüsü dergisi, 2010/2, sayı, 12.
• Flick, U., (2009), An İntroduction To Qualitative Research, fourt edition SAGE.
• Gürbüz, Esen ve İnal, Emin, (2004), Siyasal Pazarlama Stratejik Bir Yaklaşım, Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
• Harrop, M. (1990), Political Marketing, Parliamentary Affairs, Vol. 6 No. 3, pp. 277-292.
• http://www.ekonomitrend.com/ekonomi-terimleri-sozlugu/ erişim tarihi 28.06.2018
• Huntıngton, Samuel ve Jorge I. Dominguez (1975), (Çev. Ergun Özbudun). (1975). Siyasal Gelişme, Siyasal İlimler Derneği Yayınları, Ankara.
• İnce, M. E., (2012) “Politik Pazarlamanın Geleneksel Pazarlama Karmasıyla İlişkilendirilmesi ve Ak Parti Örneği”, Konya Ticaret Odası Yayınları Etüd Araştırma Servisi, Konya. İslamoğlu, A. H., (2002), Siyaset Pazarlaması Toplam Kalite Yaklaşımı, Beta Basım A.Ş., İstanbul.
• İslamoğlu, A. H., (2002),Siyaset Pazarlaması, 2. Baskı, Beta Basım A.Ş, İstanbul.
• Kalaycı, İ., (1999), “Seçim Ekonomisi ya da Siyasal Konjonktür: 18 Nisan Seçimleri Üzerine Kısa Bir Not”, Banka & Ekonomik Yorumlar, , Cilt. 36, No. 1-2. ss. 23-42.
• Kurşun, A., C. Rakıcı, (2016), “Sosyal Refah Devletinin Tarihi Süreci ve Günümüz Bazı Refah Devletlerinin Değerlendirilmesi”, Uluslararası Ekonomi ve Yenilik Dergisi, 2 (2) 135-156.
• Lıjphart, A., (1988),Çağdaş Demokrasiler (Çev. Ergun Özbudun ve Ersin Onulduran). Türk Demokrasi Vakfı Yayınları. Ankara.
• Marshall, Gordon, (1999), “sosyoloji sözlüğü” Oxford University Press, 1994-1998. Çev: Akınhay, Osman ve Kömürcü, Derya, Bilim ve Sanat Yayınları, Ankara.
• Özkaynar, K., (2015) “Siyasi Partilerin 2011 ve 2015 Yılı Seçim Beyannamelerine Bakış: Bir Doküman İncelemesi ve İçerik Analizi Çalışması”, Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, Yıl: 3, Sayı: 17, ss. 439-452
• Pirtini, S., (2003), "Seçim Kampanyalarında Siyasal Pazarlama Yaklaşımı Açısından İlişki Pazarlaması Boyutu Ve Bütünleşik Pazarlama İletişimi" İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi| Istanbul University Faculty Of Communication Journal. Simon, J. ve Burstein, P., (1985), Basic Researc Methods in Social Sciences. Third Edition. New York: Random Hause.
• Strauss, A.L. and Corbin,J. (1990) Basics of Qualitative Research (2nd edn 1998; 3rd edn 2008). London: SAGE.
• Tan, A., (2002), İlke Ve Uygulamalarıyla Politik Pazarlama, Papatya Yayıncılık, İstanbul.
• Tan, A., (2008), “Politik Pazarlama”, Papatya Yayıncılık, İstanbul.
• Thomson, Robert, (2011),”Citizen’s Evaluations of The Fulfillment of Election Pledge: Evidence From Ireland”, The Journal of Politics, 73, 1, s. 187-201.
• Tobias, Gombert ve diğerleri (2010), “Sosyal Demokrasinin Temelleri” Sosyal Demokrasi Akademisi Bonn, Aralık 2009 / Türkçe baski: Istanbul, Aralik 2010, çeviren: Recai Hallaç.
• Tok, T. Nuri., (2012), “Türkiye’deki Siyasal Partilerin Eğitim Söylemleri ve Siyasaları”, Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, Cilt.18, Sayı.2, (273-312).
• Uztuğ, F., (2004), Siyasal İletişim Yönetimi, MediaCat Yayınları, Ankara, S.237-238
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013), Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. 9. Baskı. Seçkin Yayınları, Ankara.
• Yoldaş, Y., (2007), “Max WEBER’in (Siyasi) Sorumluluk Etiği Anlayışı”, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt: 12, Sayı:2, ss. 199-2018.