Araştırma 45-59 yaş grubu bireylerin yaşlılık dönemlerine
ilişkin beklentilerini belirleyen ilişkilerin incelenmesi amacı ile planlanmıştır. Sakarya ili, Pamukova ilçesinde yaşayan
45-59 yaş grubundaki bireylerden oranlı tabakalı örnekleme tekniğine göre 356
kişi örnekleme alınmıştır. Bireyin yaşlılık dönemine
ilişkin beklentilerine faktör analizi
uygulanmıştır. Bireylerin yaşlılık dönemine ilişkin
beklentilerini belirleyen boyutların birbiri
arasındaki ilişki korelasyon analizi ile incelenmiştir. Ortalamalara göre bireylerin en yüksek beklentilerinin
yaşama ilişkin, en düşük beklentilerinin fiziksel çevre ve konuta ilişkin
beklentilerinin olduğu bulunmuştur.Bireylerin yaşlılık dönemlerine ilişkin beklenti düzeylerini belirleyen ilişkiler
incelendiğinde; sağlığa
ilişkin beklentiler ile ekonomik yaşama ilişkin beklentiler, sosyal yaşama
ilişkin beklentiler ile sağlığa ilişkin beklentiler, fiziksel çevre ve konuta
ilişkin beklentiler ile ekonomik yaşama ilişkin beklentiler ve beklenti
toplam puanı ile ekonomik yaşama ilişkin beklentiler arasında anlamlı ilişki
bulunmuştur.45-59 yaş grubu bireylerin yaşlılık dönemi
beklentilerine ilişkin hazırlık
yapmalarının önemi eğitim çalışmaları ile anlatılmalı, bireyler
bilinçlendirilmelidir.
Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı, (2011). Türkiye'de yaşlılık dönemlerine ilişkin beklentiler. Ankara: Aile ve Toplum Hizmetleri Genel Müdürlüğü.
Arpacı F.& Ersoy, A. F.(2007). Türk toplumunda yaşlılık: yetişkin bireylerin yaşlılık dönemi görüşlerine ilişkin bir araştırma. 38. Uluslar Arası Asya ve Kuzey Afrika Çalışmaları Kongresi, 10-15 Eylül Ankara.
Barton, H. (1999). Effects of an intergenerational program on the attitudes of emotion ally disturbed you the to ward the elderly. Educational Gerontology, 25(7), 623-640.
Baysan, N.P. (2008). Yaşlıların yaşlılık algısı ve sağlıkla ilgili yaşam kalitesini etkileyen faktörler. Tıpta Uzmanlık Tezi, Celal Bayar Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Manisa.
Bilir, N. (2006). Türkiye’de ve Dünya’da Yaşlılarda Demografik Özellikler. Geriatri ve Gerontoloji. Ed: Arıoğul, S. (I. Baskı), Ankara:MN. Medikal&Nobel Tıp Sarayı, 3-10.
Er, D. (2009). Psikososyal açıdan yaşlılık. Fırat Sağlık Hizmetleri Dergisi,4(11), 131-144.
DPT, (2007). Türkiye’de yaşlıların durumu ve yaşlanma ulusal eylem planı. Sosyal Sektörler ve Koordinasyon Genel Müdürlüğü, Yayın No DPT:2741, 2007.
Güven, S., ve Cerit, G., (2003). Ailede kadınların yaşlılık dönemine ilişkin görüşleri. II. Ulusal Yaşlılık Kongresi, s.285-298. 9-12 Nisan, Denizli.
Hurn, C. J. (1993). The Limits and Possibilities of Schooling: An Introduction To The Sociology of Education (3. Edition). Boston: Allyn and Bacon. Pp.171.
İlhan, T. (2013). Orta yetişkinlik döneminde psikososyal ve bilişsel gelişim, yetişkinlik ve yaşlılık gelişimi ve psikolojisi. 2. Baskı, Hasan Bacanlı ve Şerife Işık Terzi (Ed)., İstanbul: Açılım Kitap.
Kalaycıoğlu, S. ve diğerleri, (2003). Yaşlılar ve yaşlı yakınları açısından yaşam biçimi tercihleri. Türkiye Bilimler Akademisi Raporları, (5).
Köylü, M. (2000). Yetişkin din eğitiminin teorik temelleri. Samsun: Etüt.
Rowe, JW., and Kahn, RL., (1997), Successul Aging, The Gerontologist, 37(4):433-440.
Salman, M. (2001). Gençlerin yaşlı ve yaşlılığa yönelik tutumları üzerine bir araştırma. I. Ulusal Yaşlılık Kongresi, s.300-310. 10-11 Ekim, Ankara.
Sharps, M.,Price-Sharps, J., and Hanson, J. (1998). Attitudes of young adults to ward older adults: evidence from the united states and Thailand. Educational Gerontology, 24(7), 655-660.
Sparks, C.R. (2011). Investigating general aging expectations, self-perceptions for aging and attributions for aging among physically active and lessactive adults. Expectations, Self-Perceptıons and Attributions For Age, Canada.
Şanlı, N., Güngör, A., Demirel, H. (2005). Yaşlıların geleceğe yönelik düşünceleri. III. Ulusal Yaşlılık Kongresi 113-126
Şimşek, H. (2012). Güneydoğu Anadolu bölgesindeki lise öğrencilerinin gelecek beklentileri ve gelecek beklentilerini etkileyen faktörler. Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, 5(1), 90-109.
Tatar, M. (2005). Öğretmen beklentisi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Elektronik Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(2), 1-19
TÜİK, Nüfus İstatistikleri, Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi Sonuçları 2007-2013, 2014.
Uysal, V. (2006). Türkiye’de dindarlık ve kadın. İstanbul: DEM.
Ünlü, S. (2002). Aile Yapısı ve İlişkileri. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi.
Year 2017,
Volume: 4 Issue: 1, 49 - 62, 23.06.2017
Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı, (2011). Türkiye'de yaşlılık dönemlerine ilişkin beklentiler. Ankara: Aile ve Toplum Hizmetleri Genel Müdürlüğü.
Arpacı F.& Ersoy, A. F.(2007). Türk toplumunda yaşlılık: yetişkin bireylerin yaşlılık dönemi görüşlerine ilişkin bir araştırma. 38. Uluslar Arası Asya ve Kuzey Afrika Çalışmaları Kongresi, 10-15 Eylül Ankara.
Barton, H. (1999). Effects of an intergenerational program on the attitudes of emotion ally disturbed you the to ward the elderly. Educational Gerontology, 25(7), 623-640.
Baysan, N.P. (2008). Yaşlıların yaşlılık algısı ve sağlıkla ilgili yaşam kalitesini etkileyen faktörler. Tıpta Uzmanlık Tezi, Celal Bayar Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Manisa.
Bilir, N. (2006). Türkiye’de ve Dünya’da Yaşlılarda Demografik Özellikler. Geriatri ve Gerontoloji. Ed: Arıoğul, S. (I. Baskı), Ankara:MN. Medikal&Nobel Tıp Sarayı, 3-10.
Er, D. (2009). Psikososyal açıdan yaşlılık. Fırat Sağlık Hizmetleri Dergisi,4(11), 131-144.
DPT, (2007). Türkiye’de yaşlıların durumu ve yaşlanma ulusal eylem planı. Sosyal Sektörler ve Koordinasyon Genel Müdürlüğü, Yayın No DPT:2741, 2007.
Güven, S., ve Cerit, G., (2003). Ailede kadınların yaşlılık dönemine ilişkin görüşleri. II. Ulusal Yaşlılık Kongresi, s.285-298. 9-12 Nisan, Denizli.
Hurn, C. J. (1993). The Limits and Possibilities of Schooling: An Introduction To The Sociology of Education (3. Edition). Boston: Allyn and Bacon. Pp.171.
İlhan, T. (2013). Orta yetişkinlik döneminde psikososyal ve bilişsel gelişim, yetişkinlik ve yaşlılık gelişimi ve psikolojisi. 2. Baskı, Hasan Bacanlı ve Şerife Işık Terzi (Ed)., İstanbul: Açılım Kitap.
Kalaycıoğlu, S. ve diğerleri, (2003). Yaşlılar ve yaşlı yakınları açısından yaşam biçimi tercihleri. Türkiye Bilimler Akademisi Raporları, (5).
Köylü, M. (2000). Yetişkin din eğitiminin teorik temelleri. Samsun: Etüt.
Rowe, JW., and Kahn, RL., (1997), Successul Aging, The Gerontologist, 37(4):433-440.
Salman, M. (2001). Gençlerin yaşlı ve yaşlılığa yönelik tutumları üzerine bir araştırma. I. Ulusal Yaşlılık Kongresi, s.300-310. 10-11 Ekim, Ankara.
Sharps, M.,Price-Sharps, J., and Hanson, J. (1998). Attitudes of young adults to ward older adults: evidence from the united states and Thailand. Educational Gerontology, 24(7), 655-660.
Sparks, C.R. (2011). Investigating general aging expectations, self-perceptions for aging and attributions for aging among physically active and lessactive adults. Expectations, Self-Perceptıons and Attributions For Age, Canada.
Şanlı, N., Güngör, A., Demirel, H. (2005). Yaşlıların geleceğe yönelik düşünceleri. III. Ulusal Yaşlılık Kongresi 113-126
Şimşek, H. (2012). Güneydoğu Anadolu bölgesindeki lise öğrencilerinin gelecek beklentileri ve gelecek beklentilerini etkileyen faktörler. Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, 5(1), 90-109.
Tatar, M. (2005). Öğretmen beklentisi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Elektronik Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(2), 1-19
TÜİK, Nüfus İstatistikleri, Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi Sonuçları 2007-2013, 2014.
Uysal, V. (2006). Türkiye’de dindarlık ve kadın. İstanbul: DEM.
Ünlü, S. (2002). Aile Yapısı ve İlişkileri. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi.
İletmiş, T., & Arpacı, F. (2017). 45-59 YAŞ GRUBU BİREYLERİN YAŞLILIK DÖNEMLERİNE İLİŞKİN BEKLENTİLERİNİ BELİRLEYEN İLİŞKİLER. Eğitim Ve Toplum Araştırmaları Dergisi, 4(1), 49-62.