Bu çalışmanın amacı, sınıf öğretmeni adaylarının
çocuğun korunma hakkı konusundaki bilgi ve eğitim ihtiyaçlarını
belirlemektir. Bu amaç doğrultusunda betimsel tarama
modelinde tasarlanan bu araştırmanın örneklemi Sınıf Eğitimi Ana Bilim Dalı’nda
öğrenim gören üçüncü ve dördüncü sınıf öğrencilerinden oluşmaktadır. Veriler
araştırmacılar tarafından uzman görüşü alınarak hazırlanan “Sınıf Öğretmeni
Adaylarının Çocuğun Korunma Hakkına Yönelik Bilgileri ve Eğitim İhtiyaçları
Anketi” ile elde edilmiştir. Araştırmanın sonucunda sınıf öğretmeni adaylarının
üniversite öğrenim süresi içinde çocuğun korunması ile ilgili bilgilendirici
herhangi bir eğitim faaliyetine katılmadıkları; ihmal ve istismarın
belirtileri ve nedenlerine yönelik fikir sahibi olduklarını ancak ihmal ve
istismara uğrayan çocukla iletişim kurma, ihmal ve istismarın bildirilmesi
gereken kişi ve kurumlar, ihmal ve istismar durumunda yasal müdahale süreci
ve uygun raporlama prosedürlerini takip edebilme konularında yeterli düzeyde
bilgiye sahip olmadıkları görülmüştür. Buradan hareketle sınıf öğretmeni adaylarının
çocuğun korunma hakkına yönelik bilgilerinin yetersiz olduğu ve konuyla
ilgili eğitim almaları gerektiği sonucuna ulaşılmıştır. Bu nedenle öğretmen
adaylarına sunulan hizmet öncesi eğitim programları içerisinde, çocuğun
korunmasına yönelik yasal mevzuat ile psikolojik, sosyolojik ve etik açıdan
derinlikli bilgiye sahip olmalarını sağlamaya dönük teorik ve beceri
eğitimlerine yer verilmesi gerektiği düşünülmektedir.
Akço, S., Daglı,T., İnanıcı, M. A., Kaynak, H., Oral, R., Şahin, F., Sofuoglu, Z., & Ulukol, B. (2013). Child abuse and neglect in Turkey: professional, governmental and non-governmental achievements in improving the national child protection system. Paediatrics and International Child Health, 33(4), 301-309.
Aksel, Ş. & Yılmaz-Irmak, T. (2015). Çocuk cinsel istismarı konusunda öğretmenlerin bilgi ve deneyimleri. Ege Eğitim Dergisi, 16(2), 373-391.
Akyüz, E. (2000). Ulusal ve uluslararası hukukta çocuğun haklarının ve güvenliğinin korunması. Ankara: Milli Eğitim.
Akyüz, E. (2010). Çocuk hukuku. Çocukların hakları ve korunması. Ankara: Pegem.
Altuntaş, B. (2016). Sokakta çocuk emeği. M. Şengül & T. Kaya (Ed.), Kapitalizm ve paternalizm kıskacında çocuk içinde (s. 96-105). Ankara: Eğitim Sen.
Baginsky, M. (2003). Newly qualified teachers and child protection. Child Abuse Review, 12, 119–127.
Bağla, A. G. (2017). Sağlık çalışanları, öğretmenler ve üniversite 1. sınıf öğrencilerinin çocuk istismarı ve ihmali ile ilgili bilgi düzeylerinin değerlendirilmesi. Balıkesir Sağlık Bilimleri Dergisi, 6(1), 1-10.
Bakır, E. & Kapucu, S. (2017). Çocuk ihmali ve istismarının Türkiye’de yapılan araştırmalara yansıması: Bir literatür incelemesi. Hacettepe Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Dergisi, 4(2), 13–24.
Berkowitz, C. D. (2004). Domestic violence: A pediatric concern. Pediatr Rev, 25(9), 306-311.
Buckley, H. & McGarry, K. (2011). Child protection in primary schools: A contradiction in terms or a potential opportunity? Irish Educational Studies, 30(1), 113-128.
Civelek, B. (2016). Çocuk cinsel istismarı. M. Şengül & T. Kaya (Ed.), Kapitalizm ve paternalizm kiskacinda çocuk içinde (s. 231-237). Ankara: Eğitim Sen.
Çocuk Hakları Sözleşmesi. (1995). Resmî Gazete, 22184, 27 Ocak 1995.
Dallar B. Y., Taşar M. A., Kılınçoğlu B., Özmen S. & Tıraş Ü. (2013). Alt sosyoekonomik düzeye sahip anne-babaların çocuk istismarı ve ihmali hakkındaki bilgi düzeyleri, deneyimleri ve kullandıkları disiplin yöntemleri. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 14, 27-35.
Dilsiz, H. & Mağden, D. (2015). Öğretmenlerin çocuk istismar ve ihmali konusunda bilgi ve risk tanıma düzeylerinin tespit edilmesi. Hacettepe University Faculty of Health Sciences Journal, 1(2), 678-694.
Dünya Sağlık Örgütü [World Health Organization] (2018). Child Maltreatment. http://www.who.int/mediacentre /factsheets/fs150/en / sayfasından erişilmiştir.
Ekonomik, Sosyal ve Kültürel Haklara İlişkin Uluslararası Sözleşme. (2003). Resmî Gazete, 25196, 11 Ağustos 2003.
Gözden Geçirilmiş Avrupa Sosyal Şartı. (2007). Resmî Gazete, 26488, 7 Nisan 2007.
Irmak, T. Y. (2008). Çocuk ı̇stismarı ve ı̇hmalinin yaygınlığı ve dayanıklılıkla ı̇lişkili faktörler. Doktora Tezi, Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
İnsan Hakları Derneği (2008). Çocuk ihmali ve istismarını önleme öğretmenler ve aileler için eğitim kılavuzu. Ankara: Berkay.
Karabıyıklı, T. H. (2017). Öğretmen adaylarının çocuk istismarı ve ihmaline yönelik farkındalık düzeyleri. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi. 10(50), 541-546.
Karasar, N. (2017). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Nobel.
Karataş, K. (2007). Türkiye’de çocuk koruma sistemi ve koruyucu aile uygulamaları üzerine bir değerlendirme. Toplum ve Sosyal Hizmet, 18(2), 7-19.
Kenny, M. C. (2001). Child abuse reporting: Teachers’ perceived deterrents. Child Abuse and Neglect, 25, 81-92.
Kürklü, A. (2011). Öğretmenlerin çocuk istismarı ve ihmaline yönelik farkındalık düzeyleri. Yüksek Lisans Tezi, Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü, Afyon.
McKee, B. E. & Dillenburger, K. (2009). Child abuse and neglect: Training needs of student teachers. International Journal of Educational Research, 48(5), 320-330.
Pala, B.(2011). Geleceğin öğretmenlerinin çocuk i̇stismarı ve i̇hmali konusunda bilgi ve farkındalık düzeyleri. Tıpta Uzmanlık Tezi, Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Eskişehir.
Polat, O. (2007). Tüm boyutlarıyla çocuk istismarı 1: Tanımlar. Ankara: Seçkin.
Sağır, M. & Gözler, A. (2013). Sınıf öğretmenlerinin çocuk istismarı ve ihmaline yönelik görüşleri ve farkındalık düzeyleri. OPUS-Türkiye Sosyal Politika ve Çalışma Hayatı Araştırmaları Dergisi, 3(5), 67-102.
Salim, M. (2011). Geçmişten günümüze Türkiye’de çocuk koruma politikaları ve sosyal hizmetler ve çocuk esirgeme kurumu. Yüksek Lisans Tezi, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta.
Savi-Çakar, F. & Yazıcı-Okuyan, H. (2017). Öğretmen adaylarının çocuk istismarı ve ihmaline ilişkin görüşleri. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4, 250-275.
Sofuoğlu, Z., Oral, R., Aydın, F., Cankardeş, S., Kandemirci, B., Koç, F., Halıcıoğlu, O. & Akşit, S. (2014). Türkiye’nin üç ilinde olumsuz çocukluk çağı deneyimleri epidemiyolojik çalışması. Türk Pediatri Arşivi, 49, 47-56.
Şahin, F. & Beyazova, U. (2001). Çocuğun şiddetten korunma hakkı. Milli Eğitim Dergisi, 151, 90-94.
Tezgiden-Cakcak, Y. (2017). Cesaret ve kararlılığın sembolü Saadet öğretmen ile söyleşi. Eleştirel Pedagoji, 51-52, 56-58.
Tiryakioğlu, B. (1991). Çocukların korunmasına ilişkin milletlerarası sözleşmeler ve Türk hukuku. Ankara: Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu.
Topçu, S. (2016). Çocuğa yönelik kötü muameleyi bildirme. Eleştirel Pedagoji, 46-47, 125-128.
Tugay, D. (2008). Öğretmenlerin çocuk istismarı ve ihmaline yönelik farkındalık düzeyleri. Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Türkiye İstatistik Kurumu [TÜİK] (2017). Güvenlik birimine gelen veya getirilen çocuklar, 2016. www.tuik.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
Türk, E. G. (2016). Çocuk ihmali ve istismarı: Olası nedenler yıkıcı sonuçlar. Eleştirel Pedagoji, 46-47, 116-124.
Uğur-Baysal, S. & Şahin, F. (2014). Çocuk istismarı ve ihmali. Çocuk Sağlığı ve Hastalıklarında Tanı ve Tedavi Kılavuzları 2 içinde. Türkiye Milli Pediatri Derneği Sosyal Pediatri Derneği Ortak Kılavuzu, 1-9.
United Nations International Children’s Emergency Fund [UNICEF] (2016). The state of the world’s children 2016. A fair chance for every child. https://www.unicef.org/ publications/files/UNICEF_SOWC_2016.pdf sayfasından erişilmiştir.
UNICEF (2012). Analysis of the situation of children and young people in Turkey. http://unicef.deparyazilim.com/files/bilgimerkezi/doc/sitan-final-eng-2012.pdf sayfasından erişilmiştir.
Usta, S. (2016). Toplumsal koruma altındaki çocuk vatandaşların hukuku. M. Şengül & T. Kaya (Ed.), Kapitalizm ve paternalizm kıskacında çocuk içinde (s. 197-213). Ankara: Eğitim Sen.
Ünal F. (2008). Çocuk ı̇stismar ve ı̇hmali. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 12(1), 9-18.
Walsh, K., Bridgstock, R., Farrell, A. & Schweitzer, R. (2005). Critical factors in teachers’ detecting and reporting child abuse and neglect: Implications for practice. Queensland: QUT.
Yıldız, Y., Kaçar, M., Albayrak, E., Çalaboğlu, T., Çakmak, S. & Bayraktar, T. (2017). Çocuk ihmali ve istismarı hakkında ilköğretim öğretmenlerinin bilgi düzeylerinin değerlendirilmesi. Van Tıp Dergisi, 24(4), 303-309.
Yolcuoğlu, İ. S. (2009). Türkiye'de çocuk koruma sisteminin genel olarak değerlendirilmesi. Aile ve Toplum, 5(18), 43-57.
KNOWLEDGE AND TRAINING NEEDS OF PRIMARY SCHOOL TEACHER CANDIDATES ON THE RIGHT TO THE PROTECTION OF THE CHILD
Year 2018,
Volume: 5 Issue: 2, 66 - 89, 29.12.2018
The purpose of this study is to investigate the
knowledge and training needs of the primary school teacher candidates about
the children's right to protection. For this purpose, the sample of this
research, which is designed in descriptive survey model, consists of third
and fourth grade students studying in the Department of Primary School
Education. The data of the research were obtained by the “Questionnaire of
Knowledge and Training Needs of Primary School Teacher Candidates on the
Right to the Protection of the Child” prepared by the researchers referring
to the opinions of the experts. As a result of the study, it was found out
that teacher candidates did not participate in any informative education
activities related to the children's right to protection during the period of
university education. It has been observed that the teacher candidates have
an idea about the symptoms and causes of neglect and abuse, and that they do
not have sufficient knowledge
about communicating with the child who has been neglected and abused, about
the individuals and institutions that need to be reported for neglect and
abuse, and about the legal intervention process and appropriate reporting
procedures in case of neglect and abuse. Therefore, it was concluded that the
teacher candidates' knowledge about the children's right to
protection was insufficient,
and that they should receive training on the subject. Based on
these results, it is suggested that pre-service training programs offered to teacher candidates should
include theoretical content about legal legislation, and psychological,
sociological, and ethical aspects of the children's right to
protection and skills training about the children’s right to
protection.
Akço, S., Daglı,T., İnanıcı, M. A., Kaynak, H., Oral, R., Şahin, F., Sofuoglu, Z., & Ulukol, B. (2013). Child abuse and neglect in Turkey: professional, governmental and non-governmental achievements in improving the national child protection system. Paediatrics and International Child Health, 33(4), 301-309.
Aksel, Ş. & Yılmaz-Irmak, T. (2015). Çocuk cinsel istismarı konusunda öğretmenlerin bilgi ve deneyimleri. Ege Eğitim Dergisi, 16(2), 373-391.
Akyüz, E. (2000). Ulusal ve uluslararası hukukta çocuğun haklarının ve güvenliğinin korunması. Ankara: Milli Eğitim.
Akyüz, E. (2010). Çocuk hukuku. Çocukların hakları ve korunması. Ankara: Pegem.
Altuntaş, B. (2016). Sokakta çocuk emeği. M. Şengül & T. Kaya (Ed.), Kapitalizm ve paternalizm kıskacında çocuk içinde (s. 96-105). Ankara: Eğitim Sen.
Baginsky, M. (2003). Newly qualified teachers and child protection. Child Abuse Review, 12, 119–127.
Bağla, A. G. (2017). Sağlık çalışanları, öğretmenler ve üniversite 1. sınıf öğrencilerinin çocuk istismarı ve ihmali ile ilgili bilgi düzeylerinin değerlendirilmesi. Balıkesir Sağlık Bilimleri Dergisi, 6(1), 1-10.
Bakır, E. & Kapucu, S. (2017). Çocuk ihmali ve istismarının Türkiye’de yapılan araştırmalara yansıması: Bir literatür incelemesi. Hacettepe Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Dergisi, 4(2), 13–24.
Berkowitz, C. D. (2004). Domestic violence: A pediatric concern. Pediatr Rev, 25(9), 306-311.
Buckley, H. & McGarry, K. (2011). Child protection in primary schools: A contradiction in terms or a potential opportunity? Irish Educational Studies, 30(1), 113-128.
Civelek, B. (2016). Çocuk cinsel istismarı. M. Şengül & T. Kaya (Ed.), Kapitalizm ve paternalizm kiskacinda çocuk içinde (s. 231-237). Ankara: Eğitim Sen.
Çocuk Hakları Sözleşmesi. (1995). Resmî Gazete, 22184, 27 Ocak 1995.
Dallar B. Y., Taşar M. A., Kılınçoğlu B., Özmen S. & Tıraş Ü. (2013). Alt sosyoekonomik düzeye sahip anne-babaların çocuk istismarı ve ihmali hakkındaki bilgi düzeyleri, deneyimleri ve kullandıkları disiplin yöntemleri. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 14, 27-35.
Dilsiz, H. & Mağden, D. (2015). Öğretmenlerin çocuk istismar ve ihmali konusunda bilgi ve risk tanıma düzeylerinin tespit edilmesi. Hacettepe University Faculty of Health Sciences Journal, 1(2), 678-694.
Dünya Sağlık Örgütü [World Health Organization] (2018). Child Maltreatment. http://www.who.int/mediacentre /factsheets/fs150/en / sayfasından erişilmiştir.
Ekonomik, Sosyal ve Kültürel Haklara İlişkin Uluslararası Sözleşme. (2003). Resmî Gazete, 25196, 11 Ağustos 2003.
Gözden Geçirilmiş Avrupa Sosyal Şartı. (2007). Resmî Gazete, 26488, 7 Nisan 2007.
Irmak, T. Y. (2008). Çocuk ı̇stismarı ve ı̇hmalinin yaygınlığı ve dayanıklılıkla ı̇lişkili faktörler. Doktora Tezi, Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
İnsan Hakları Derneği (2008). Çocuk ihmali ve istismarını önleme öğretmenler ve aileler için eğitim kılavuzu. Ankara: Berkay.
Karabıyıklı, T. H. (2017). Öğretmen adaylarının çocuk istismarı ve ihmaline yönelik farkındalık düzeyleri. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi. 10(50), 541-546.
Karasar, N. (2017). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Nobel.
Karataş, K. (2007). Türkiye’de çocuk koruma sistemi ve koruyucu aile uygulamaları üzerine bir değerlendirme. Toplum ve Sosyal Hizmet, 18(2), 7-19.
Kenny, M. C. (2001). Child abuse reporting: Teachers’ perceived deterrents. Child Abuse and Neglect, 25, 81-92.
Kürklü, A. (2011). Öğretmenlerin çocuk istismarı ve ihmaline yönelik farkındalık düzeyleri. Yüksek Lisans Tezi, Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü, Afyon.
McKee, B. E. & Dillenburger, K. (2009). Child abuse and neglect: Training needs of student teachers. International Journal of Educational Research, 48(5), 320-330.
Pala, B.(2011). Geleceğin öğretmenlerinin çocuk i̇stismarı ve i̇hmali konusunda bilgi ve farkındalık düzeyleri. Tıpta Uzmanlık Tezi, Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Eskişehir.
Polat, O. (2007). Tüm boyutlarıyla çocuk istismarı 1: Tanımlar. Ankara: Seçkin.
Sağır, M. & Gözler, A. (2013). Sınıf öğretmenlerinin çocuk istismarı ve ihmaline yönelik görüşleri ve farkındalık düzeyleri. OPUS-Türkiye Sosyal Politika ve Çalışma Hayatı Araştırmaları Dergisi, 3(5), 67-102.
Salim, M. (2011). Geçmişten günümüze Türkiye’de çocuk koruma politikaları ve sosyal hizmetler ve çocuk esirgeme kurumu. Yüksek Lisans Tezi, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta.
Savi-Çakar, F. & Yazıcı-Okuyan, H. (2017). Öğretmen adaylarının çocuk istismarı ve ihmaline ilişkin görüşleri. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4, 250-275.
Sofuoğlu, Z., Oral, R., Aydın, F., Cankardeş, S., Kandemirci, B., Koç, F., Halıcıoğlu, O. & Akşit, S. (2014). Türkiye’nin üç ilinde olumsuz çocukluk çağı deneyimleri epidemiyolojik çalışması. Türk Pediatri Arşivi, 49, 47-56.
Şahin, F. & Beyazova, U. (2001). Çocuğun şiddetten korunma hakkı. Milli Eğitim Dergisi, 151, 90-94.
Tezgiden-Cakcak, Y. (2017). Cesaret ve kararlılığın sembolü Saadet öğretmen ile söyleşi. Eleştirel Pedagoji, 51-52, 56-58.
Tiryakioğlu, B. (1991). Çocukların korunmasına ilişkin milletlerarası sözleşmeler ve Türk hukuku. Ankara: Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu.
Topçu, S. (2016). Çocuğa yönelik kötü muameleyi bildirme. Eleştirel Pedagoji, 46-47, 125-128.
Tugay, D. (2008). Öğretmenlerin çocuk istismarı ve ihmaline yönelik farkındalık düzeyleri. Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Türkiye İstatistik Kurumu [TÜİK] (2017). Güvenlik birimine gelen veya getirilen çocuklar, 2016. www.tuik.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
Türk, E. G. (2016). Çocuk ihmali ve istismarı: Olası nedenler yıkıcı sonuçlar. Eleştirel Pedagoji, 46-47, 116-124.
Uğur-Baysal, S. & Şahin, F. (2014). Çocuk istismarı ve ihmali. Çocuk Sağlığı ve Hastalıklarında Tanı ve Tedavi Kılavuzları 2 içinde. Türkiye Milli Pediatri Derneği Sosyal Pediatri Derneği Ortak Kılavuzu, 1-9.
United Nations International Children’s Emergency Fund [UNICEF] (2016). The state of the world’s children 2016. A fair chance for every child. https://www.unicef.org/ publications/files/UNICEF_SOWC_2016.pdf sayfasından erişilmiştir.
UNICEF (2012). Analysis of the situation of children and young people in Turkey. http://unicef.deparyazilim.com/files/bilgimerkezi/doc/sitan-final-eng-2012.pdf sayfasından erişilmiştir.
Usta, S. (2016). Toplumsal koruma altındaki çocuk vatandaşların hukuku. M. Şengül & T. Kaya (Ed.), Kapitalizm ve paternalizm kıskacında çocuk içinde (s. 197-213). Ankara: Eğitim Sen.
Ünal F. (2008). Çocuk ı̇stismar ve ı̇hmali. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 12(1), 9-18.
Walsh, K., Bridgstock, R., Farrell, A. & Schweitzer, R. (2005). Critical factors in teachers’ detecting and reporting child abuse and neglect: Implications for practice. Queensland: QUT.
Yıldız, Y., Kaçar, M., Albayrak, E., Çalaboğlu, T., Çakmak, S. & Bayraktar, T. (2017). Çocuk ihmali ve istismarı hakkında ilköğretim öğretmenlerinin bilgi düzeylerinin değerlendirilmesi. Van Tıp Dergisi, 24(4), 303-309.
Yolcuoğlu, İ. S. (2009). Türkiye'de çocuk koruma sisteminin genel olarak değerlendirilmesi. Aile ve Toplum, 5(18), 43-57.