Çağdaş Türk şiirinde modernist anlayışın
temsilcilerinden biri olan Turgut Uyar, diğer İkinci Yeni şairleri gibi
sembolik ve soyut bir şiir dili geliştirmiş ve bu dil üzerinden bireye/özneye
ait bazı problemleri dile getirmiştir. Turgut Uyar’ın şiirlerinde anlattığı bu
problemlerin başında modern bireyin yaşadığı psikolojik bunalımlar, modern
pratiklerle şekillenen toplumsal hayat karşısındaki yalnızlık ve yabancılaşma
duygusu gelmektedir. Bu duygulara karşılık bireyin doğaya ve doğal olana
duyduğu özlemi “kendi” olabilme ve “kendini” yeniden inşa süreci olarak ele
alan şairin şiirlerinde bu bağlamda kuvvetli bir uygarlık-doğa karşıtlığı
düşüncesi işlenmektedir. Modern pratiklerle şekillenen modern hayattan kaçan
bireyin doğayla kurduğu/kuracağı ilişkiyi şiirinin başat konularından biri
yapan Turgut Uyar bu yüzden şiirlerinde modernite eleştirisine de yer verir. Bu
makalede Turgut Uyar’ın Dünyanın En Güzel Arabistanı adı altında
topladığı şiirlerinde uygarlık-doğa karşıtlığının nasıl ele alındığı üzerinde
durulacaktır.
Turgut Uyar, one of the
representatives of the modernist understanding in contemporary Turkish poetry,
developed a symbolic and abstract language of poetry like other poets writing
in the İkinci Yeni [“The Second New”] and expressed some problems belonging to
the individual/subject through this language. The psychological depression
experienced by the modern individual, the loneliness in the face of the social
life shaped by modern practices and the feelings of alienation are among the
problems described in Turgut Uyar’s poems. In response of these feelings, the
poet handling a yearning for the nature and the natural as being “self” and the
process of “self”-rebuilding in his poems deals with an idea of a strong
contradiction between civilization and nature in this context. Turgut Uyar
dealing with the relationship between the nature of the individual shaped with
modern practices and escaping from modern life as one of the primary subjects
of his poem gives wide coverage to criticism of modernity. In this paper, it
will be focused on how the contradiction between civilization and nature was
handled in the poems of Turgut Uyar, which were collected by him under the name
of Dünyanın En Güzel Arabistanı [“The Most Beatiful Arabia in the
World”].
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Creative Arts and Writing |
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | December 31, 2018 |
Published in Issue | Year 2018 Volume: 3 Issue: 7 |