TÜRKİYE’DE KAMU PERSONEL YÖNETİMİNDEN İNSAN KAYNAKLARI YÖNETİMİNE GEÇİŞ: TEMEL SORUNLAR VE ÇÖZÜM ÖNERİLERİ

Year 2017, Volume: 1 Issue: 3, 397 - 412, 07.12.2017

Ferit İzci M.şerif Yıldız

Abstract

Türk kamu
bürokrasisinin en önemli sorunu haline gelen personel sistemi, hemen hemen her
dönem tartışmalara konu olmuş, yapısal ve işlevsel alanlarda yasal
değişikliklere gidilmiştir. Ancak, personel sisteminin dayandığı temel felsefe
ve ilkeler değiştirilemediği için istenilen sonuçlar elde edilememiştir. Bu
yüzden sistemin radikal bir biçimde değiştirilmesi zorunluluk haline gelmiştir.
Bu çalışmada, kamu personelinin yapısal ve işlevsel sorunları üzerinde
durulacak, günümüz kamu yönetimi anlayışında meydana gelen değişimler ışığında
personel yönetiminden insan kaynakları yönetimine geçişin gerekliliği
vurgulanacaktır. Sonuç olarak da, temel sorunlara yönelik ne gibi çözümlerin
üretilebileceği tartışılacaktır.

Keywords

Personel Yönetimi, İnsan Kaynakları Yönetimi

References

• ABDALLA, F.H., Maghrabi, S., Raggad, G. B. 1998. ‘‘Assessing The Effect of Nepotism on Human Resource Managers Toward Nepotism A Cross Cultural Study’’. International Journal of Manpower, 19(8), 554-70.
• AÇIKALIN, A. 1994. Çağdaş Örgütlerde İnsan Kaynağının Yönetimi, Pegem, Ankara.
• ARASLI, H., TUMER, M. 2008. “Nepotism, Favoritism and Cronyism: A Study of Their Effects on Job Stress and Job Satisfaction In The Banking Industry of North Cyprus”. Social Behavior and Personality, 36( 9), 1237-1250.
• ASLAN, O. E. 2012. Devlet Bürokrasi ve Kamu Personel Rejimi, İmge Kitabevi.
• AYKAÇ, B. 1999. İnsan Kaynakları Yönetimi ve İnsan Kaynaklarının Stratejik Planlanması, Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
• AYTAÇ, S. 1997. Çalışma Yaşamında Kariyer Yönetimi, Planlaması, Geliştirilmesi, Sorunları, Epsilon Yayıncılık, İstanbul.
• BÜTE, M. 2011. “Kayırmacılığın Çalışanlar Üzerine Etkileri İle İnsan Kaynakları Uygulamaları İlişkisi: Türk Kamu Bankalarına Yönelik Bir Araştırma”, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 15 (1): 383-404
• CANMAN, D. 1992. “ Kamu Personel Rejimimiz ve Personel Reformu Üzerine Düşünceler”, Amme İdaresi Dergisi, Cilt 25, Sayı 3, Eylül, 3-11.
• CANMAN, D. 995. Çağdaş Personel Yönetimi, TODAİE Yayını 260, Ankara.
• CANMAN, D. (2000. İnsan Kaynakları Yönetimi, Yargı Yayınevi, Ankara.
• ÇANKAYA, S.; EROĞLU, H. T. ve TEKİN, Ö. F. 2014. “Türk Kamu Personel Sisteminde Reform Çalışmaları”, Afro-Avrasya Coğrafyasında Kamu Yönetimi Uygulamaları ve Sorunları, XI. KAYFOR Bildiriler Kitabı, s. 711-719.
• DEMİRKAN, M. 2003. “Kamuda İnsan Kaynakları Planlaması ve Norm Kadro Çalışmalarına İlişkin Bir Değerlendirme”, Siyasal Vakfı Bülteni, Yıl 9.
• DİNÇER, Ö.- C. YILMAZ. 2003. Kamu Yönetiminde Yeniden Yapılanma: 1 Değişimin Yönetimi İçin Yönetimde Değişim, T.C. Başbakanlık, Ankara, Ekim.
• EKİNCİ, F. 2008. “Kamu Personel Yönetiminden İnsan Kaynakları Uygulamasına Geçişin Çalışanların Verimliliğine Etkisi”, Maliye Dergisi, Sayı 155, Temmuz-Aralık, s.175-185.
• ERİGÜÇ, G.- Gülpembe, E. 2003. “Personel Yönetiminden İnsan Kaynakları Yönetimine Geçerken İş Analizi: Kamu Hastaneleri Personel Bölümlerinde Bir Uygulama”, Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi, Cilt 6, Sayı 1.
• EROĞLU, H. Tuğba (2010), “Yeni Kamu Yönetimi Anlayışının Türk Kamu Personeli Yönetimine Etkisi”, ZKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt 6, Sayı 12, s. 225–233. FINDIKÇI, İ. 2001. İnsan Kaynakları Yönetimi, Alfa Basım, 3. Baskı, İstanbul.
• FORD, R., McLaughlin, F. 1985. “Nepotism”. Personnel Journal, 64( 9), 57–60.
• JOFFE, A. H. 2004. “Nepotism for All Times”, Society. September/October, 74–79.
• KARABULUT, E. 1999. “Personel Yönetiminden İnsan Kaynakları Yönetimine Geçişte Değişimin Rolü”, MPM Aylık Yayın Organı, Anahtar Gazetesi, Sayı:122.
• MATHİS, R. L. And John H. J. 2010. Human Resource Management, Third Edition, Sout-Western Cengane Learning, USA
• ÖZDEMİR, H. 2001. Osmanlı Devletinde Bürokrasi, Okumuş Adam Yayıncılık, İstanbul.
• ÖZLER, H., Özler, D. N., Gümüştekin G. E. 2007. “Aile İşletmelerinde Nepotizmin Gelişme Evreleri ve Kurumsallaşma”. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17, 437-450.
• ÖZTÜRK, K. N. 1999. “Kamu Yönetiminde İnsan Kaynakları Yönetimi’’, Türk İdare Dergisi, Yıl-71,s.123-131.
• SABUNCUOĞLU, Z. 2000. İnsan Kaynakları Yönetimi, Ezgi Kitabevi, Bursa.
• SAYAN, İ.Ö. 2009. “Türkiye’de Kamu Personel Sistemi: idari, Askeri, Akademik, Adli Personel Ayrımı”, A.Ü. Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, Cilt: 64, Sayı: 1, S. 201-245.
• STAPENHURST, R. 2000.The Media’s Role in Curbing Corruption, The World Bank Institute (WBI), 1818 H Street, N.W., Washington, DC 20433, USA.
• ŞAYLAN, G. 2000. Devlet Reformu: Kamu Personel Yönetiminden İnsan Kaynaklarına Geçiş, TESEV Yayını, İstanbul.
• TORTOP, N.- AYKAÇ, B. - YAYMAN, H. ve ÖZER M. A. 2012. İnsan Kaynakları Yönetimi, Nobel Yayınları.
• YILMAZÖZ, M. 2009. “Türkiye’de Kamu Personel Yönetimi Sorunu”, Maliye Dergisi, Sayı 157, Temmuz-Aralık, S. 293-302.