SİYASAL DAVRANIŞ VE DEMOGRAFİK ÖZELLİKLER ARASINDAKİ İLİŞKİ: ADIYAMAN İLİ ÖRNEĞİ

Year 2019, Volume: 3 Issue: 1, 25 - 52, 27.03.2019

Rahman Dağ

Abstract

Siyasal davranışı etkileyen
faktörlerin neler olduğu, ne derece ve nasıl etkili oldukları akademik
çalışmalara konu olmaktadır. Siyasal davranışı etkileyen medya, çevre, eğitim,
meslek, siyasal sistem, din ve aile gibi faktörlerin yanında insanların sahip oldukları
demografik özelliklerinin de bu faktörlere verdikleri tepkiyi, yani faktörlerin
etkileme düzeyini, belirlemektedir. Genç bir insan ile yaşlı bir insanın
siyasal olaylara veya fikirlere bakış açıları bu yüzden değişiklik
gösterebilmektedir. Bu çalışmada Adıyaman seçmenlerinin beş demografik
özellikleri (yas, cinsiyet, eğitim düzeyi, meslek grubu ve gelir düzeyi) ile
beş siyasal aktivite (siyasal parti üyeliği, seçim broşürlerini okuma,
mitinglere katılma, seçim çalışmalarına katılma ve son dört seçimde farklı
siyasal partilere oy verme) arasındaki ilişkiye bakılmıştır. Yüz yüze
görüşmelerle yapılan anketlerden elde edilen veriler Adıyaman seçmenlerinin
yaş, cinsiyet, eğitim düzeyi, meslek grubu ve gelir düzeyi özelliklerine göre
sınıflandırılmış ve beş farklı siyasal aktivite sorularına verilen cevap
üzerinden öncelikle Chi-Square (Ki-kare) testi uygulanmıştır. Bu vesileyle
demografik özellikler ile siyasal aktiviteler arasında istatistiki anlamda bir
ilişki olup olmadığı bulunmuştur. Aralarında ilişki bulunan değişkenler
değerlendirmeye alınmış ve bulunmayanlar ise değerlendirme dışı bırakılmıştır.

Keywords

Siyasal Davranış, Katılımcı Demokrasi, Demografik Yapı, Adıyaman, Türkiye

References

• Alkan, T. (1989). Siyasal Bilinç ve Toplumsal Değişme. Ankara: Gündoğan Yayınları.
• Altan, C. (2011). Eğitim–Siyasal Eğilim İlişkisi: Mersin Örneği. Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 12(1), 313-329.
• Ateş, D. (2015). Demokratik Siyaset. Bursa: Dora Yayınları.
• Berinsky, A. J., & Lenz, G. S. (2011). Education and Political Participation: Exploring the Causal Llink. Political Behavior, 33(3), 357-373.
• Besley, T. vd. (2005). Participatory Democracy in Action: Survey Evidence from South India. Journal of the European Economic Association, 3(2-3), 648-657.
• Cansever, N. (2018). Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Eğitiminin Siyasal İlgi ve Katılıma Etkisi: Süleyman Demirel Üniversitesi Örneği. Akademia Sosyal Bilimler Dergisi, (4), 74-93.
• Dag, R., Servi, T. ve Sahin, F. (2018). Katilimci Demokrasi ve Aktif Vatandaşlik: Adiyaman Örneği. Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10(20), 294-303.
• Cindy D. Kam and Carl L. Palmer, (2008). Reconsidering the Effects of Education on Political Participation, The Journal of Politics, 70(3), 612-631.
• Conge, P. J. (1988). The Cconcept of Ppolitical Pparticipation: Toward a Ddefinition. Comparative Politics, 20(2), 41-249.
• Copeland, C. ve Laband, D. (2002). Expressiveness and Voting. Public Choice, 110(3-4), 351-363.
• Çam, E. (1987). Siyaset Bilimine Giriş. İstanbul: Der. Yayınları.
• Dahl, A. Robert. (1993). Demokrasi ve Eleştirileri. Çev: Levent Köker, Ankara: Yetkin Basımevi.
• Dalton, J. R. (2008). Citizenship Norms and the Expansion of Political Participation. Political Studies, 56(1), 76-98.
• Demir, Z. (2015). Kadınların Siyasete Katılımı ve Katılımı Artırmaya Yönelik Stratejiler. KADEM Kadın Araştırmaları, 1(2), 35-47.
• Ergun, D. (2006). 100 Soruda Sosyoloji El Kitabı, Ankara: İmge Yayınları.
• Fung, A. ve Wright, O. E. (2001). Deepening Democracy: Innovations in Empowered Participatory Governance. Politics and Society, 29(1), 5-41.
• Galston, W. (2004). Civic Education and Political Participation. PS: Political Science & Politics, 37(2), 263-266.
• Green, D. ve Shapiro, I. (1994). Pathologies of Rational Choice Theory: A Critique of Applications in Political Science. Binghamton ve New York: Yale University Press.
• Hamlin Alan ve Jennings, Colin (2011). Expressive Political Behaviour: Foundation, Scope and Implication. British Journal of Political Science, 41(3), 645-670.
• Heywood, A. (2014). Siyaset Teorisine Giriş. İstanbul: Küre Yayınları.
• Kalaycıoğlu, E. (1983). Karşılaştırmalı Siyasal Katılma Siyasal Eylemin Kökenleri Üzerine Bir İnceleme, İstanbul: İstanbul Üniversitesi, SBF Yayınları.
• Kalaycıoğlu, E. (1983). Karşılaştırmalı Siyasal Katılma, Siyasal Eylemlerin Kökenleri Üzerine Bir İnceleme. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilimler Fakültesi Yayınları.
• Kapani, M. (2009). Politika Bilimine Giriş. İstanbul: Bilgi Yayınevi.
• Kayali, Hasan (1995). Elections and the Electoral Process in the Ottoman Empire, 1876-1919. International Journal of Middle East Studies, 27(3), 265-286.
• Kışlalı, A, T. (2006). Siyasal Sistemler Siyasal Çatışma ve Uzlaşma. Ankara: İmge Yayınları.
• Kışlalı, A.T. (1987). Siyaset Bilimi, Ankara: Ankara Üniversitesi Basın Yayın Yüksekokulu Yayınları.
• Lichbach, Mark L. (2003) Is Rational Choice Theory All of Social Science? Michigan: The University of Michigan Press.
• Long, S. (1981). The Handbook of Political Behaviour. Volume 1. New York ve London: Plenum Press.
• Marinetto, M. (2003). Who Wants to be an Active Citizen? The Politics and Practice of Community Involvement. Sociology, 37(1), 103-120.
• Norris, P. (2004). Electoral Engineering: Voting Rules and Political Behavior. Cambridge: Cambridge University Press.
• Öztekin, A. (2016). Siyaset Bilimine Giriş. Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Parlak, B. (2011). Kamu Yönetimi Sözlüğü., Bursa: BKM Yayıncılık.
• Pateman, C. (2012). Participatory Democracy Revisited. Perspectives on Politics, 10(1), 7-19.
• Schmidt, M.G. (2002), Demokrasi Kuramlarına Giriş, Çev: M. Emin Köktaş, Ankara: Vadi Yayınları.
• Squires, J. (2007). The Nnew Ppolitics of Ggender Eequality. Macmillan International Higher Education.
• Şahin, İ. ve Gümez, Y. (2000). Efficiency of Education: The Case in Eastern and South-eastern Turkey. Social Indicators Research, 49(2), 213-236.
• Tosun, T. (2010). Türkiye’de Siyasi Parti Üyeliği Ve Katılım. İstanbul: Kalkedon Yayınları.
• Turan, İ. (1986). Siyasal Sistem ve Siyasal Davranış., İstanbul: Der Yayınları.
• Uygun, O. (2003). Demokrasinin Tarihsel, Felsefi ve Ahlaki Boyutları. İstanbul: İmge Yayınevi.
• Uysal, B. (1998). Siyaset, Yönetim, Halkla İlişkiler., Ankara: Türkiye ve Ortadoğu Amme İdaresi.
• Ünal, B. A. (2016). Oy Verme Davranışı Modelleri. ODÜ Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 6(15), 95-119.
• Yücekök, A.N. (1987). Siyasetin Toplumsal Tabanı., Ankara: Ankara Üüniversitesi SBF. Yayınları.
• Zuckerman, A. (2005). The Social Logic of Politics: Personal Networks as Contexts for Political Behaviour. Philadelphia: Temple University Press.