Türk Sinemasında New Extremism, Yeni Aşırıcılık: Serdar Akar Filmlerinin Analizi

Year 2022, Volume: 2 Issue: 2, 87 - 96, 29.12.2022

Evren Günevi Uslu

Abstract

New Extremism, yeni Avrupa aşırıcılık ya da aşırı sinema, bireysel veya toplumsal şiddetin özellikle sinema yoluyla tasvir edilmesi olarak tanımlanabilir. Kavram sinema aracılığıyla şiddetin kışkırtıcı şekilde açıkça gösterilmesi nedeniyle seyirci ve ekran arasındaki deneyimin dinamikleri açısından da oldukça merkezi bir yerdedir. New Extremism eğilimi, köken olarak Fransız sinemasıyla ortaya çıkmış olsa da sadece Avrupa sineması ile sınırlı kalmaz. Pek çok ülke sinemasında kavramın büyüyen bir etkiye sahip olması ve yükselişe geçmesi aşırı sinema üzerine düşünmeyi gerekli kılar. Toplumların ulusal ve kültürel farklılıkları filmlerin aşırılık kategorisinin de değişmesine neden olur. Ancak vahşet, şiddet, tecavüz, seks, terör gibi unsurlar aşırı sinemanın bağlamları ve ayırt edici genel özellikleri arasında yer alır.
Aşırılık söyleminin sinemada giderek daha fazla ele alınması bu çalışmanın ortaya çıkmasındaki ana unsurdur. Yeni aşırılık kavramının dünya sinemasında olduğu gibi Türk sinemasında da farklı örnekleri göze çarpmaktadır. Bu bağlamda Türk sinemasının önemli yönetmenlerinden Serdar Akar’ın filmlerinde de ortaya çıkan şiddet yanlısı benzerlikler new extremism kavramı üzerinde düşünmeyi gerekli kılmıştır. Bu çalışmada yönetmenin, Gemide (1998), Dar Alanda Kısa Paslaşmalar (2000), Maruf (2001) ve Barda filmleri (2007) yeni aşırıcılık kavramı üzerinden ilişkilendirilerek analiz edilmiştir. Yeni Aşırıcılığın spesifik özellikleri Akar’ın örnek filmleri üzerinden okunmaya çalışılmış ve değerlendirilmiştir. Şiddetin tüm biçimleriyle aşırı şekilde sahnelenmesi ve içselleştirilmesi doğrultusunda Serdar Akar sinemasının yeni aşırıcılık eğilimine sahip olduğu varsayılmaktadır.

Keywords

Aşırı Sinema, Barda, Gemide, New Extremism, Serdar Akar

New Extremism in Turkish Cinema: Analysis of Serdar Akar's Films

Abstract

New Extremism can be defined as the new European extremism or extreme cinema, the portrayal of individual or social violence, especially through cinema. As violence is provocatively revealed through cinema, the concept is also highly important to the dynamics of the experience between the audience and the screen. Even though the New Extremism trend originated in French cinema, it is not limited to European cinema. The growing influence and prominence of the concept in the cinema of many countries make it necessary to think about extreme cinema. The national and cultural differences of societies also cause the extremity category of films to change. However, elements such as brutality, violence, rape, sex, and terrorism are among the contexts and distinctive general features of extreme cinema.
The increased usage of extremist discourse in cinema is the main reason for the emergence of this work. There are numerous examples of the new concept of extremism in Turkish and global cinema. In this context, the pro-violent parallels in the films of Serdar Akar, one of the important directors of Turkish cinema, made it necessary to think about the concept of new extremism. In this study, the director's films Gemide (1998), Dar Alanda Kısa Paslaşmalar (2000), Maruf (2001) ve Barda (2007) were analyzed by connecting them to the concept of new extremism. The specific aspects of the New Extremism have been attempted to be read and analyzed through Akar's films. It is assumed that Serdar Akar's cinema has a new extremism tendency in accordance with the excessive staging and internalization of violence in all its forms.

Keywords

At the Bar, Extreme Cinema, On Board, New Extremism, Serdar Akar

References

• Angelo, A. (2012). From Spectacle to Affect: Contextualizing Transgression in French Cinema at the Dawn of the Twnty-First Century. Irish Journal of French Studies, 12(1), 157-178.
• Bainbridge, C. (2014). Cinematic Screaming’or ‘All About My Mother’: Lars von Trier’s Cinematic Extremism as Therapeutic Encounter. . In Media and the Inner World: Psycho-cultural Approaches to Emotion, Media and Popular Culture, 53-68.
• Beugnet, M. (2011). The wounded screen. The New Extermism in Cinema. From France to Europe. 29-42.
• Birks, C. (2013). Violent subjectivity: new extremist cinema and the philosophy of Jean-Luc Nancy. University of British Columbia.
• Brown, W. (2012). Monstrous cinema. New Review of Film and Television Studies,, 10(4), 409-424.
• Chevalier, K. (2016). Chevalier, K. (2016). Le cinéma français face à la violence: du New French Extremism à une violence intériorisée. Modern & Contemporary France, 411-425.
• Clark, C. (2017). Affective Aesthetics and the Social Politics of Neoliberalism in New Extremism Cinema. Michigan State University.
• Frey, M. (2016). Extreme Cinema: The Transgressive Rhetoric of Today's Art Film Culture. Rutgers University Press., 7.
• Grønstad, A. (2007). Abject desire: Anatomie de l'enfer and the unwatchable. Studies in French Cinema, 6(3), 161-169.
• Grønstad, A., & Grønstad, H. (2012). Ethics and images of pain (Cilt Vol. 1). Routledge.
• Hobbs, S. (2015). Reconceptualising extreme art film as transnational cinema. Transnational Cinemas, 17(1), 33-48.
• Kendall, T. (1986). The cinema of attractions: Early film, its spectator and the avant-garde. 381-388.