SİVİL TOPLUM KURULUŞLARININ EĞİTİMDEKİ YERİ

Year 2015, , 59 - 70, 31.01.2016

Mukadder Boydak ÖZAN Mukadder Boydak Özan , Hakan Polat , Gönül Şener

https://doi.org/10.18069/fusbed.58823

Cited By: 1

Abstract

Bu çalışmada sivil toplum kuruluşlarının eğitimdeki yeri öğretmen görüşlerine göre belirlenmeye çalışılmıştır. Nitel araştırma yöntemlerinden fenomenoloji deseni kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu, il merkezindeki okullardan amaçlı örnekleme yoluyla seçilmiş 57 öğretmen oluşturmaktadır. Veri toplamak için hazırlanan dört adet açık uçlu soru görüşleri alınmak üzere öğretmenlere sorulmuştur. Elde edilen verilerin analizinde nitel araştırmaları çözümlemede kullanılan içerik analiz yöntemi uygulanmış ve ifadelerin benzerliğine göre gruplandırmalar yapılarak temalar oluşturulmuştur. Her bir temada dikkat çeken öğretmen görüşleri doğrudan alıntılarla yansıtılmıştır. Araştırma sonunda öğretmenlerin görüşlerinden elde edilen sonuçlara göre; sivil toplum kuruluşlarının gerekli olduğu ancak toplum tarafından yeteri kadar desteklenmediği, ayrıca sivil toplum kuruluşlarının eğitim politika ve uygulamalarında yeterince yer almadığı, eğitimle ilgili sorunlara duyarsız kaldığı ve bu sorunları yeteri kadar dile getiremediği sonucuna ulaşılmıştır.

Keywords

Sivil toplum kuruluşları, sivil toplum örgütleri, öğretmen görüşleri, eğitimdeki yeri, STK, STÖ

References

• Aksu, A. (1998). Öğretmenlerin sendikalaşma engelleri. Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 7, 24-30.
• Çaha, Ö. (2000). Sivil toplum, aydınlar ve demokrasi. İstanbul: İz.
• Çakır, M. (2006). Sivil toplum kuruluşları ile eğitim kurumları ilişkisi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, Çanakkale.
• Çankaya, İ. (2005). Sivil toplum örgütlerinin eğitim amaçlı faaliyetleri: Elazığ ili sendika örneği. (Yüksek lisans tezi). Fırat Üniversitesi, Elazığ.
• Doğan, İ. (2000). Sivil toplum. İstanbul: Sistem.
• Eraslan, L. (2011). Sivil toplum ve eğitim (ESTK). Ankara: Maya Akademi.
• Ghaus-Pasha, A. (2005). Role of civil society organizations in governance. In 6th Global Forum on Reinventing Government Towards Participatory and Transparent Governance, Seoul.
• Gemici, Y. (2002). Eğitim sendikalarının okul geliştirme sürecine etkileri. (Yayınlanmamış Yüksek lisans tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
• Gözübüyük, M. (2002). Türkiye’de demokrasileşme ve hoşgörü kültür ve eğitiminin yaygınlaştırılmasın- da sivil toplum kuruluşlarının yeri ve önemi. (Yüksek lisans tezi), Ankara Üniversitesi, Ankara.
• Güneş, M. ve Güneş, H. (2003). Türkiye’de eğitim politikaları ve sivil toplum. Ankara: Anı.
• Habermas, G. (1999). Kamusallığın dönüşümü. İstanbul: Ayrıntı.
• Kahyaoğlu, M., Kaya, M., F. (2012). Öğretmen adaylarının çevre kirliliğine ve çevreyle ilgili sivil toplum örgütlerine yönelik görüşleri. Eğitim Bilimleri Araştırma Dergisi, 2, 1, 91-107.
• Karakaya, H. (2001). Öğretmenlerin örgütlenme nedenleri. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
• Keane, J. (1994). Sivil toplum ve devlet. İstanbul: Ayrıntı.
• Lee, K. (2010). Civil society organizations and the functions of global health governance: what role within intergovernmental organizations?
• MEB, 2013. Elazığ ili 2011-2012 öğretim yılı istatistik bilgileri. http://elazig.meb.gov.tr/istatistik.php internet adresinden 21/11/2013 tarihinde edinilmiştir.
• Miles, M. B. & Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis : an expanded sourcebook (2nd Edition). Calif.: SAGE.
• Mundy, K., & Murphy, L. (2001). Transnational advocacy, global civil society? Emerging evidence from the field of education. Comparative Education Review, 45,1, 85–126.
• Özdemir, S., Başel, H., ve Şenocak, H. (2010). Sivil toplum kuruluşları (STK)’nın artan önemi ve Üsküdar’da faaliyet gösteren bazı STK’lar üzerine bir araştırma. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, (56).
• Özdemir, S. (2002). Eğitimde örgütsel yenileşme. Ankara: Pegem A.
• Rose, P. (2009). NGO provision of basic education: alternative or complementary service delivery to support access to the excluded? Compare: A Journal of Comparative and International Education, 39, 2, 219-233.
• Rugman, A. (2000). Globalleşmenin Sonu, (Çev. S. Eroğlu). Ankara: MediaCat.
• Saban, A. (2008). Okula ilişkin metaforlar. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 55, 459-496.
• Şirin, H. (2008). Eğitimin siyasal işlevleri ve Türkiye’deki sivil toplum örgütlerinin bu işlevlerine ilişkin görüşlerinin analizi. (Doktora tezi). Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Talas, M. (2011). Sivil toplum kuruluşları ve Türkiye perspektifi. Türklük Bilim Araştırmaları, 29, 387- 401.
• Taş, A. (1995). İlköğretim okulu öğretmenlerinin eğitim sendikalarından beklentileri. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi, Ankara.
• Tekeli, İ. (2000). Sivil toplum kuruluşları ve yasalar-etik-deprem. Sivil Toplum Kuruluşları ve Etik Sempozyumu. İstanbul: Tarih Vakfı.
• Tezcan, M. (2003). Cumhuriyetin 80. yılında ülkemizde eğitim sosyolojisi alanının durumu ve sivil toplum örgütleri. Eğitim Bilimleri Dergisi, 160, 63-70. http://dhgm.meb.gov.tr/yayimlar/dergiler/Milli_ Egitim_Dergisi/160/tezcan.htm internet adresinden 12/11/2013 tarihinde edinilmiştir.
• Top, S. (1999). Milli Eğitim Bakanlığı Merkez Örgütü’nde alınan kararlara eğitim sendikalarının katılımı. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
• TTK, (2010). 18. Milli Eğitim Şurası kararları. http://ttkb.meb.gov.tr/www/18-milli-egitim-surasi /icerik/20, adresinden 20 Haziran 2013 tarihinde edinilmiştir.
• Uğur, A. (1998). Yeni demokrasinin yeni aktörleri: merhaba sivil toplum. İstanbul: Helsinki Yurttaşlar Derneği.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (8. Baskı). Ankara: Seçkin.
• Yılmaz, D. (2004). Üniversiteler için vatandaşlık bilgisi (3. Baskı). Konya: Çizgi.