THE RELATIONSHIP BETWEEN THE ABSOLUTE, NATURE AND ART IN PHILOSOPHY OF SCHELLING

Year 2024, , 147 - 158, 20.09.2024

Aslı Korkmaz

https://doi.org/10.53844/flsf.1511524

Abstract

This article delves into Friedrich Wilhelm Joseph Schelling's exploration of the creative processes in nature and art within his philosophy. Schelling, a prominent figure in 19th-century German Idealism, challenges the Enlightenment's rationalism by emphasizing the unity of subjective and objective realities through the concept of the Absolute. He posits that both nature and art are manifestations of the Absolute, transcending mere subjective or objective classification. Schelling’s philosophy intricately examines how these domains intertwine and reflect the Absolute’s essence, with art representing the highest form of knowledge. By integrating nature’s continuous creation with human artistic creativity, Schelling underscores a profound relationship between humanity and the natural world, culminating in his notion of artistic freedom as the embodiment of the Absolute’s unity. This synthesis of nature, art, and freedom forms the cornerstone of Schelling's thought, offering a holistic vision of reality where opposites converge.

Keywords

Schelling, nature, art, creativity, Absolute, German Idealism

SCHELLING FELSEFESİNDE MUTLAK, DOĞA VE SANAT İLİŞKİSİ

Abstract

Bu makale, Friedrich Wilhelm Joseph Schelling'in doğa ve sanattaki yaratıcı süreçleri felsefesinde nasıl ele aldığını inceler. 19. yüzyıl Alman İdealizmi'nin önde gelen isimlerinden Schelling, Aydınlanma döneminin rasyonalizmine karşı çıkarak, öznel ve nesnel gerçekliklerin Mutlak kavramı aracılığıyla nasıl bir bütünlük oluşturduğunu vurgular. Schelling'e göre, hem doğa hem de sanat, yalnızca öznel ya da nesnel sınıflandırmanın ötesine geçen Mutlak'ın tezahürleridir. Bu bağlamda, doğanın sürekli oluşumu ile insanın sanatsal yaratıcılığını birleştirerek, insanlık ve doğa arasındaki derin ilişkiyi ortaya koyar. Schelling'in sanata dair görüşleri, sanatın Mutlak bilgiye ulaşmanın en yüksek yolu olduğunu savunur. Doğa, sanat ve özgürlük kavramlarının bir sentezini oluşturan Schelling, gerçekliği zıtlıkların birleştiği bir bütün olarak görür ve sanatın bu birliği en üst düzeyde temsil ettiğini ifade eder.

Keywords

Schelling, doğa, sanat, yaratıcılık, Mutlak, Alman İdealizmi

References

• A. Hofstader ve R. Kuhns(Edited By),Philosophies of Art and Beauty: Selected Readings in Aesthetics From Plato to Heidegger, New York, 1964
• Andrew Bowie, “Schelling: Art as The Organ of Philosophy”, Aesthetics and Subjectivity, Manchester University Press, 2003
• Christopher Groves, “Schelling and Absolute Difference”, Pli Journal, 1999
• D. Wandschneider, “The Philosophy of Nature of Kant, Schelling and Hegel (Ed. Dean Moyar)”, The Routledge Companion to Nineteenth Century Philosophy,Routledge, 2010
• F.W.J. Schelling, The Philosophy of Art, Edited, translated and introduced by Douglas W. Scott, University of Minnesota Press, 1989
• F.W.J. Schelling, System of Transcendental Idealism, translated by Peter Heith, The University Press of Virginia, 2001
• F.W.J. Schelling, First Outline of The Philosophy of Nature, Translated with an introduction and Notes By Keith R. Peterson, SUNY Press, 2004
• F.W.J. Schelling, Sanat Felsefesi, Çev: Merve Ertene ve Serhat Arslan, İstanbul: Doğu Batı Yayınları, 2017
• Mauruzio S.G. Aurelio, “Schelling’s Aesthetic Turn in the System of Transcendental Idealism”, Kritike, 2012
• Ömer Naci Soykan, Kuram-Eylem Birliği Olarak Sanat: Schelling Felsefesinde Bir Araştırma, 2. Baskı, İstanbul: MVT Yayıncılık, 2006 Ömer Naci Soykan, Schelling Yaşamı, Felsefesi ve Yapıtları, İstanbul: MVT Yayıncılık, 2006b Oya Esra Bektas, “Schelling’in Dinamik Doğa Tasarımı”, Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi (FLSF) iss.23, 2017