UNITING THE MANIFOLDNESS OF THE SELVES IN KANT'S PHILOSOPHY: TIME

Year 2014, Issue: 17, 171 - 186, 01.05.2014

Funda Neslioğlu Serin

Abstract

In this paper I will examine Kant’s theory of time, and try to show how his theory of time constitutes the self within a temporal framework. In the Critique of Pure Reason Kant’s claim about time as a necessary representation lies behind all our intuitions and is given as a priori. Time, in his general account of knowledge, is not an empirical concept taken from sensory experience, but it is presupposed as a priori concept of pure reason and a priori intuition which makes possible our thinking about experience. On the other hand Kant’s theory of time seeing time as a priori intuition of the inner sense and as the way we regulate our inner experience presents an analysis of human mind based on the idea of the self within a temporal framework. My purpose in this work is to examine how temporality and the unity of the self are indissolubly linked, and what kind of foundation Kant’s theory of time provides for the unified of selves through change

Keywords

Kant, time, metaphysics, self, consciousness

KANT FELSEFESİNDE ÇOKLU BEN’İN BİRLEŞTİRİCİSİ OLARAK ZAMAN

Abstract

Bu yazıda Kant’ın zaman kuramını inceleyecek ve zaman kuramının, ben’i zamansal bir yapıda nasıl kurduğunu göstermeye çalışacağım. Kant'ın Arı Usun Eleştirisi’nde ortaya koyduğu zaman kuramında zaman, tüm görülerin temelinde zorunlu bir tasarım olarak bulunur ve a priori verilidir. Kant’ın genel bilgi kuramı içerisinde zaman, duyusal deneyimden türetilmiş bir kavram değil, arı usun a priori bir kavramı ve deneyime ilişkin düşünmemizi olanaklı kılan a priori bir görü olarak varsayılmaktadır. Öte yandan, zamanı iç duyunun a priori bir görüsü olarak ve iç deneyimlerimizi düzenleme yolu olarak gören Kant’ın zaman kuramı, ben düşüncesi üzerine kurulu insan anlağının zamansal bir yapı içerisinde bir çözümlemesini de verir. Bu çalışmada amacım, zamansallık ve birleşik ben’in nasıl çözülmez bir biçimde birbirine bağlı olduklarını ve Kant’ın zaman kuramının birleşik benler kuramı için ne tür bir temel sağladığını ortaya koymaktır

Keywords

Kant, zaman, metafizik, ben, bilinç

References

• FRIEDMAN, Lawrence (1954) “Kant’s Theory of Time”, The Review of Metaphysics 7 (3): 379-388
• BENNETT, Jonathan (1966) Kant's Analytic, Cambridge: Cambridge University Press
• GUYER, Paul (2007) Kant, New York: Routledge Press
• KANT, Immanuel (1995) Gelecekte Bilim Olarak Ortaya Çıkabilecek Her Metafiziğe Prolegomena, çev. İ. Kuçuradi, Y. Örnek, Ankara: Türkiye Felsefe Kurumu Yayınları
• KANT, Immanuel (1993) Arı Usun Eleştirisi, çev. A. Yardımlı, İstanbul: İdea Yayınevi
• KELLER, Pierre (2004) Kant and The Demands of Self-Consciousness, Cambridge: Cambridge University Press
• KITCHER, Patricia (1982) “Kant on Self-Identity”, The Philosophical Review, XCI, No. 1: 41-72
• MACH, Ernst. (1907) Science of Mechanics, Chicago: Open Court
• MELNICK, Arthur (1989) Space, Time and Thought in Kant, Netherlands: Kluwer Academic Publishers
• PUTNAM, Hilary (1987) The Many Faces of Realism, La Salle, IL.: Open Court
• SCHACHT, Richard (1984) Classical Modern Philosophers, Londra: Routledge & Kegan Paul
• WALSH, W.H. (1975) Kant's Critique of Metaphysics, Edinburgh: Edinburgh University Press.