The article supports just the opposite of the idea that Plato and Hegel defends dialectic as a scientific method, and Aristotle and Kant refuse it; and gives an account of a comparison between Kant-Hegel in a parallel with Marx, Russell, Kojéve, Adorno and Desmond. The basic idea of the paper is that there can be a room for dialectic in some decision processes when dialectic is refused as a scientific method. In this context, Aristotle is a dialectician since he doesn’t include Proairesis in the list of Dianoethikes aretes, and Kant is a dialectician too since the relations of his three faculties are vogue and paradoxical
Bu çalışma, Platon ve özellikle Hegel’in diyalektiği bir bilimsel yöntem olarak öne sürerken, Aristoteles ve özellikle Kant’ın diyalektiği kökten reddettiği düşüncesinin tam aksini savunmayı denemekte, Marx, Russell, Kojéve, Adorno ve Desmond’un eleştirilerine de koşut kısa bir Kant-Hegel karşılaştırması vermektedir. Çalışmanın temel tezi, diyalektiğin bilimsel yöntem olarak kullanılmasını reddetmekle ancak diyalektik için karar, eylem süreçlerinde boş bir hareket alanının açıldığıdır. Bu bağlamda, Aristoteles Proairesis’i dianoetik erdemlerin içine katmamakla, Kant da üçlemesini paradoksal bir boşlukta bırakmakla asıl diyalektikçi filozoflardır
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | December 1, 2014 |
Published in Issue | Year 2014 Issue: 18 |
Starting from 2024, our journal will be published in 3 issues as two regular and one special issues. These issues will be published In May (regular issue), September (special issue) and December (regular issue).
Acceptance of articles for our special issue and our regular issue in December will begin on March 15.
Only articles within the scope of the file will be included in our special issue.
Thank you for your attention.