Necip Fazıl, one of the most important figures of Turkish literature, is a poet who
has reached fame at a young age and has attracted attention from different circles until
his death. But with this, existential concerns and perpetual crises that he has experienced
throughout his life have led him to feel lonely and to suffer this loneliness. In this article,
Necip Fazil’s approach to loneliness was taken up in three different phases and the traces
of his loneliness in his poems were examined.
Cumhuriyet dönemi Türk edebiyatının en önemli isimlerinden biri olan Necip Fazıl,
genç yaşta şöhrete ulaşmış ve ölünceye kadar farklı çevrelerden ilgi görmüş bir şairdir.
Fakat bununla birlikte hayatı boyunca duyduğu varoluşsal kaygılar ve dönem dönem yaşadığı
bunalımlar onun kendini yalnız hissetmesine ve bu yalnızlığın çilesini çekmesine
yol açmıştır. Bu makalede Necip Fazıl’ın söz konusu yalnızlığından yola çıkarak hayatı
üç ayrı evrede ele alınmış ve şiirlerindeki yalnızlığının izleri incelenmiştir.
Journal Section | Researches and Studies |
---|---|
Authors | |
Publication Date | December 29, 2017 |
Acceptance Date | December 29, 2017 |
Published in Issue | Year 2017 |