Islamic tradition written literature has continuity in itself in many aspects. One of these
continuities is to show sensitivity/deliberation while naming the books. It is seen that
many authors do not choose the names of their books randomly; on the contrary, they pay
attention to two issues: wording and meaning. While secî corresponds to wording, telmîh
corresponds to meaning. In the names of the books, secî is divided into two categories:
Secî in single names and secî in successive names. On the other hand; it is seen that the
reason of naming that book in that way (tesmiye) is alluded in the preambles of some
books. Thus, these parts are called as “sebeb-i tesmiye” as inspired from “sebeb-i telif”.
İslam telif geleneği birçok açıdan kendi içerisinde sürekliliğe sahiptir. Bu
sürekliliklerden birisi de eser isimlendirilmelerinde gösterilen hassasiyet/kasıtlılıktır.
Birçok müellifin eserleri için uygun gördükleri isimleri gelişigüzel tercih etmediği bilakis
lafız ve anlam olmak üzere iki şeye dikkat ettiği görülür. Bu iki şeyden lafza dair olanı
secî iken anlama taalluk eden taraf telmîhtir. Kitap isimlerinde secî ise tek isimlerde secî
ve silsile isimlerde secî olmak üzere iki kısma ayrılır. Öte yandan bazı eserlerin mukaddimelerinde
o eserin o şekilde isimlendirme gerekçesinin (tesmiyesinin) zikredildiği görülür.
İşte bu yerlere -sebeb-i teliften ilhamla- sebeb-i tesmiye denilmelidir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Researches and Studies |
Authors | |
Publication Date | December 27, 2019 |
Acceptance Date | December 16, 2019 |
Published in Issue | Year 2019 |