Bu çalışmada Türkçenin ilk evresi olan Eski Türkçede iç cümlenin öznesinin genitif durum ile yetkilendirilmesi işlenecektir. Türkiye Türkçesinde iç cümle öznesinin genitif durumla yetkilendirilmesi tümleyici başı tarafından, Dagur ve Modern Uygurcada ise ana cümledeki belirleyici başı tarafından gerçekleşmektedir. Miyagawa (2008) tarafından yapılan bu sınıflandırmaya göre Eski Türkçenin bu sınıflandırılmaya göre Tüm-yetkilendiren
bir dil mi yoksa Bel-yetkilendirilen bir dil mi olduğu bu çalışmada incelenecektir. Ayrıca Eski Türkçede iç cümle öznesinin genitif durum ile yetkilendirilmesi durumu Türkiye Türkçesi, Eski Anadolu Türkçesi ve Modern Uygurcadaki genitif durum yetkilendirilmesiyle karşılaştırılacaktır.
In this study, it will be analyzed that the inner clause subject is assigned with genitive case in Old Turkic, which is the first period of Turkish language. In Modern Turkish, the assignment of inner clause subject is made by the head modifier, whereas it is made by the head determiner in Dagur and Modern Uigur. According to this classification made by
Miyagawa (2008), it will be analyzed in this study whether Old Turkic is a C-licensing or a D-licensing language. Furthermore, the state of the inner clause subject being assigned with genitive case in Old Turkic will be compared with genitive case assignments in Modern Turkish, Old Anatolian Turkish, and Modern Uigur.
Old Turkic; Genitive Case; Case Assignment; C-licensing; D-licensing
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Bölüm | Araştırmalar ve İncelemeler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 13 Ocak 2016 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2015 Sayı: 6 - Güz |