Review
BibTex RIS Cite

Cumhuriyetin İlk Yıllarında Okçuluk Faaliyetleri Ve Okspor Kurumu

Year 2023, , 333 - 338, 26.12.2023
https://doi.org/10.31680/gaunjss.1397324

Abstract

Osmanlı’nın son dönemlerinde ateşli silah teknolojisi oldukça gelişmişti. Özellikle tüfeklerin hafiflemesi, doldur boşalt mekanizmasının daha hızlı ve daha ekonomik kullanımını sağlayan teknik gelişim ateşli silahlara olan ilgiyi yükseltirken okçuluk ise eski önemini kaybetmişti. Kan kaybeden ve Cumhuriyetin kurulumuna kadar gitgide önemini yitiren okçuluk bu dönemde geleneksel, milli bir spor olarak yaşatılmaya çalışılmıştır. Bir zamanlar hâkimiyetin sembolü olan ok ve yay tekkelerde varlığını uzun süre sürdürmeyi başarabilmiştir. Cumhuriyetin ilanından sonra Diyanet İşleri Reisliği kurulmuş ve bir yıl kadar sonrada tekke ve zaviyeler kapatılmıştı. Vakıf ve tekkelerin çatısı altında sadece ilmi ve dini eğitim verilmiyordu. Geleneksel yapı içerisinde tasavvuf, edebiyat, el sanatları ile uğraşan zanaatkârların yanı sıra kemankeşlerde buralardan yetişmekteydi. Dolayısıyla bundan sonra kısa bir dönem okçuluk resmi bir çatı altında olmaksızın kişisel gayretler ile varlığını sürdürmüştür.

References

  • Acar, Ş; Özveri, M. (2017). Bir İstanbul Okçuluk Menzilnamesi. Osmanlı Bilim Araştırmaları, 18(2),24-58.
  • Çoruhlu, T. (1993). Osmanlı Tüfek, Tabanca ve Teçhizatları. Ankara: Genel Kurmay Basımevi.
  • Evcin, E. (2014). Atatürk’ün Spora ve Sporculara Bakışı. Tarih Araştırmaları Dergisi. 55,(33),303-378.
  • Hattatoğlu, İ. (2006). İstanbul Ok Meydanı ve Fatih Sultan Mehmed’in Okçuluğu. Vakıflar Dergisi,104-115.
  • Ölmez, F.N.,& Özdamar, H. (2017). Bir yüzüğün Öyküsü: Zihgir. İdil, 33(6): 1555-1579.
  • Öngel, H. B. (2001). Gelişim Sürecinde Erken İç Asya Türk okçuluğu. Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2 (21),189-215.
  • Kunter, H. B. (1943). Ok Meydanı’ndaki Eski ve Yeni Çalışmalar. Ülkü Dergisi, 3, Sayı (31),12-16.
  • Ünver, D. (2004). Atatürk ve Spor. Balkan Türkoloji Araştırmaları Merkezi Türklük Bilgisi Dergisi, (1) 167-172.
  • Tuzcuoğulları Ö.T. (2022). The Current Studies in Sport Science, “Türklerde Okçuluk”, ISRES 2022,40-51.
  • Yücel, Ü. (1967). Sultan Mahmut II. Devrinde Okçuluk. Türkiye Etnografya Dergisi, (60)89-102.
Year 2023, , 333 - 338, 26.12.2023
https://doi.org/10.31680/gaunjss.1397324

Abstract

References

  • Acar, Ş; Özveri, M. (2017). Bir İstanbul Okçuluk Menzilnamesi. Osmanlı Bilim Araştırmaları, 18(2),24-58.
  • Çoruhlu, T. (1993). Osmanlı Tüfek, Tabanca ve Teçhizatları. Ankara: Genel Kurmay Basımevi.
  • Evcin, E. (2014). Atatürk’ün Spora ve Sporculara Bakışı. Tarih Araştırmaları Dergisi. 55,(33),303-378.
  • Hattatoğlu, İ. (2006). İstanbul Ok Meydanı ve Fatih Sultan Mehmed’in Okçuluğu. Vakıflar Dergisi,104-115.
  • Ölmez, F.N.,& Özdamar, H. (2017). Bir yüzüğün Öyküsü: Zihgir. İdil, 33(6): 1555-1579.
  • Öngel, H. B. (2001). Gelişim Sürecinde Erken İç Asya Türk okçuluğu. Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2 (21),189-215.
  • Kunter, H. B. (1943). Ok Meydanı’ndaki Eski ve Yeni Çalışmalar. Ülkü Dergisi, 3, Sayı (31),12-16.
  • Ünver, D. (2004). Atatürk ve Spor. Balkan Türkoloji Araştırmaları Merkezi Türklük Bilgisi Dergisi, (1) 167-172.
  • Tuzcuoğulları Ö.T. (2022). The Current Studies in Sport Science, “Türklerde Okçuluk”, ISRES 2022,40-51.
  • Yücel, Ü. (1967). Sultan Mahmut II. Devrinde Okçuluk. Türkiye Etnografya Dergisi, (60)89-102.
There are 10 citations in total.

Details

Primary Language Turkish
Subjects Physical Training and Sports Pedagogy
Journal Section Beden Eğitimi ve Spor Öğretimi
Authors

Tarkan Tuzcuoğulları 0000-0003-2283-6207

Fikret Alıncak 0000-0003-3459-3441

Publication Date December 26, 2023
Submission Date November 28, 2023
Acceptance Date December 8, 2023
Published in Issue Year 2023

Cite

APA Tuzcuoğulları, T., & Alıncak, F. (2023). Cumhuriyetin İlk Yıllarında Okçuluk Faaliyetleri Ve Okspor Kurumu. Gaziantep Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi, 8(4), 333-338. https://doi.org/10.31680/gaunjss.1397324

ISSN: 2536-5339

Gaziantep Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi

16157

Bu dergi içerisinde yer alan eserler aksi belirtilmedikçe Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.