10-14 Yaş Grubu Ergenlerde Oyunsallık ile Yalnızlık Arasındaki İlişkinin İncelenmesi
Year 2023,
, 411 - 419, 26.12.2023
Gürcan Alp Cicioğlu
,
Muhsin Hazar
Abstract
Bu araştırmada 10-14 yaş grubu ergenlerde oyunsallık ile yalnızlık arasındaki ilişkinin incelenmesi ve çeşitli değişkenlere göre farklılık gösterme düzeylerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırmaya 59 erkek ve 54 kadın katılımcı olmak üzere toplam 113 katılımcı katılmıştır. Verilerin toplanmasında Hazar’ın 2014 yılında geliştirdiği 27 madde ve 5 alt boyuttan oluşan “10-14 Yaş Çocuklarda Oyunsallık Ölçeği” ve Yıldız ile Duy tarafından 2014 yılında Türkçeye uyarlanan ve 7 maddeden oluşan UCLA Yalnızlık Ölçeği Kısa Formu kullanılmıştır. Normal dağılım gösteren verilerin analizinde betimleyici istatistiklerden, bağımsız örneklem T-testi, Pearson Momentler Çarpımı Korelasyon Katsayısı (r) ve regresyon analizinden yararlanılmıştır. Araştırma bulguları katılımcıların oyunsallık düzeylerinin orta, yalnızlık düzeylerinin ise düşük olduğunu göstermektedir. Katılımcıların cinsiyet değişkenine göre oyunsallık alt boyutlarında anlamlı farklılıklar tespit edilmiş ancak yalnızlık ile cinsiyet değişkeni arasında anlamlı farklılıklar tespit edilememiştir. Araştırmanın sonucunda ise: 10-14 yaş grubu ergenlerde oyunsallık ile yalnızlık arasında istatistiksel olarak anlamlı, negatif yönlü zayıf ilişki tespit edilmiştir.
References
- Akarçeşme, C., Ayyıldız-Durhan, T., Yılmaz, S. H. ve Hazar, M. (2020). 10-14 Yaş grubu takım sporcularının oyunsallık düzeylerinin sedanterlerle karşılaştırılması. Gaziantep Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi, 5(4), 339-353.
- Akıncı, A. Y. (2007). Ortaöğretim kurumlarında beden eğitimi ve spor etkinliklerinin, sosyalleşme süreci ve şahsiyetin oluşmasında katkısı. Yüksek Lisans Tezi, Dumlupınar Üniversitesi, Kütahya.
- Ayyıldız-Durhan, T., Koçak, A. ve Karaküçük, S. (2020) Herkes için Spor ve Rekreasyon Dergisi, 2 (2), 69-75.
Çobanoğlu, M. (2023). Ortaokul öğrencilerinin dijital oyun bağımlılığı, yalnızlık ve fiziksel aktivite ilişkisi. [Yüksek Lisans Tezi], Kafkas Üniversitesi, Kars.
- Erdemir, N. (2022). Ortaokul öğrencilerinin sosyal medya bağımlılığı, yalnızlık ve iyi oluş arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Sabahattin Zaim Üniversitesi, İstanbul.
- Erkılıç, E. (2021). Ortaokul öğrencilerinin dijital oyun bağımlılığının yalnızlık ve benlik saygısı arasındaki ilişkisi ve dijital oyun bağımlılığının çeşitli demografikler açısından incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Bahçeşehir Üniversitesi, İstanbul.
- Hazar, M. (2014) The attitudes of 10-14 years old children against the act of playing games requiring physical activity. International Journal of Academic Research Part B, 6(6), 33-39.
- Hazar, M. (2017). Beden Eğitimi ve Sporda Oyunla Eğitim. (Altıncı Baskı.) Ankara: 12.
- Hazar, Z., Hazar, K., Gökyürek, B., Hazar, M. ve Çelikbilek, S. (2017). Ortaokul öğrencilerinin oyunsallık, dijital oyun bağımlılığı ve saldırganlık düzeyleri arasındaki ilişkinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Journal of Human Sciences, 14(4), 4320–4332.
- Karasar, N. (2012). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Kavramlar - İlkeler - Teknikler (Yirmi Üçüncü Baskı). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık, 81.
- Karataş-Öztürk, E., Savaş, B. Ç., ve Karataş, Ö. (2021). Beden eğitimi, spor ve oyunun sosyalleşme üzerine etkisi. Kafkas Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi, 1(1), 1-16.
- Kılınç, H. ve Sevim, S. A. (2005). Ergenlerde yalnızlık ve bilişsel çarpıtmalar. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 38 (2), 67-89.
- Öçalan, Z. (2019). Farklı okullarda öğrenim gören 10-14 yaş grubu öğrencilerin dijital oyun bağımlılığı ve oyunsallık düzeylerinin karşılaştırılması. Yüksek Lisans Tezi, Kırıkkale Üniversitesi, Kırıkkale.
- Perlman, D., & Peplau, L. A. (1981). Toward a social psychology of loneliness. In S. Duck & R. Gilmour (Eds.), Personal Relationships. 3: Personal relationships in disorder (pp. 31-56). London: Academic Press.
- Russell, D., Cutrona, C. E., Rose, J. and Yurko, K. (1984). Social and emotional loneliness: An examination of Weiss’s typology of loneliness. Journal of Personality and Social Psychology, 46 (6), 1313-1321.
- Yeşilyaprak, B. (2018). Eğitim Psikolojisi. Gelişim – Öğrenme – Öğretim (Yirmi Birinci Baskı). Ankara: Pegem Akademi, 42.
- Yıldız, M. A., & Duy, B. (2014). Adaptation of the Short-form of the UCLA Loneliness Scale (ULS-8) to Turkish for the Adolescents. Düşünen Adam The Journal of Psychiatry and Neurological Sciences, 27(3), 194-203.
Year 2023,
, 411 - 419, 26.12.2023
Gürcan Alp Cicioğlu
,
Muhsin Hazar
References
- Akarçeşme, C., Ayyıldız-Durhan, T., Yılmaz, S. H. ve Hazar, M. (2020). 10-14 Yaş grubu takım sporcularının oyunsallık düzeylerinin sedanterlerle karşılaştırılması. Gaziantep Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi, 5(4), 339-353.
- Akıncı, A. Y. (2007). Ortaöğretim kurumlarında beden eğitimi ve spor etkinliklerinin, sosyalleşme süreci ve şahsiyetin oluşmasında katkısı. Yüksek Lisans Tezi, Dumlupınar Üniversitesi, Kütahya.
- Ayyıldız-Durhan, T., Koçak, A. ve Karaküçük, S. (2020) Herkes için Spor ve Rekreasyon Dergisi, 2 (2), 69-75.
Çobanoğlu, M. (2023). Ortaokul öğrencilerinin dijital oyun bağımlılığı, yalnızlık ve fiziksel aktivite ilişkisi. [Yüksek Lisans Tezi], Kafkas Üniversitesi, Kars.
- Erdemir, N. (2022). Ortaokul öğrencilerinin sosyal medya bağımlılığı, yalnızlık ve iyi oluş arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Sabahattin Zaim Üniversitesi, İstanbul.
- Erkılıç, E. (2021). Ortaokul öğrencilerinin dijital oyun bağımlılığının yalnızlık ve benlik saygısı arasındaki ilişkisi ve dijital oyun bağımlılığının çeşitli demografikler açısından incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Bahçeşehir Üniversitesi, İstanbul.
- Hazar, M. (2014) The attitudes of 10-14 years old children against the act of playing games requiring physical activity. International Journal of Academic Research Part B, 6(6), 33-39.
- Hazar, M. (2017). Beden Eğitimi ve Sporda Oyunla Eğitim. (Altıncı Baskı.) Ankara: 12.
- Hazar, Z., Hazar, K., Gökyürek, B., Hazar, M. ve Çelikbilek, S. (2017). Ortaokul öğrencilerinin oyunsallık, dijital oyun bağımlılığı ve saldırganlık düzeyleri arasındaki ilişkinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Journal of Human Sciences, 14(4), 4320–4332.
- Karasar, N. (2012). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Kavramlar - İlkeler - Teknikler (Yirmi Üçüncü Baskı). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık, 81.
- Karataş-Öztürk, E., Savaş, B. Ç., ve Karataş, Ö. (2021). Beden eğitimi, spor ve oyunun sosyalleşme üzerine etkisi. Kafkas Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi, 1(1), 1-16.
- Kılınç, H. ve Sevim, S. A. (2005). Ergenlerde yalnızlık ve bilişsel çarpıtmalar. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 38 (2), 67-89.
- Öçalan, Z. (2019). Farklı okullarda öğrenim gören 10-14 yaş grubu öğrencilerin dijital oyun bağımlılığı ve oyunsallık düzeylerinin karşılaştırılması. Yüksek Lisans Tezi, Kırıkkale Üniversitesi, Kırıkkale.
- Perlman, D., & Peplau, L. A. (1981). Toward a social psychology of loneliness. In S. Duck & R. Gilmour (Eds.), Personal Relationships. 3: Personal relationships in disorder (pp. 31-56). London: Academic Press.
- Russell, D., Cutrona, C. E., Rose, J. and Yurko, K. (1984). Social and emotional loneliness: An examination of Weiss’s typology of loneliness. Journal of Personality and Social Psychology, 46 (6), 1313-1321.
- Yeşilyaprak, B. (2018). Eğitim Psikolojisi. Gelişim – Öğrenme – Öğretim (Yirmi Birinci Baskı). Ankara: Pegem Akademi, 42.
- Yıldız, M. A., & Duy, B. (2014). Adaptation of the Short-form of the UCLA Loneliness Scale (ULS-8) to Turkish for the Adolescents. Düşünen Adam The Journal of Psychiatry and Neurological Sciences, 27(3), 194-203.