Osmanlı yönetimi azınlıklara
yönelik başarılı bir idarî tarzı asırlarca sürdürmüştür. Millet sistemi adı verilen
azınlıklara yönelik yönetim anlayışı modern zamanlarda azınlıkları tatmin
etmemeye başlamıştır. Bunda öncelikle gelişen batı medeniyeti ile güçlü büyük
devlet çıkarları etkili olmuştur. Batı medeniyeti insan hakları, kanun önünde
eşitlik, bireysellik, özgürlük ve milliyetçilik çizgisinde özgürlükçü bir
gelişmeyi desteklerken, büyük devlet çıkarları güçsüz devletlerin içerisinde
bulunduğu her durumu kendi ekonomik ve politik çıkarları için kullanmıştır.
Bunun her ikisi de azınlıkların ayaklanması için birer ilham ve yardım
sağlamıştır. Durumun farkında olan Osmanlılar azınlıkların sadakatini temin
için yeni şartlara göre yönetimlerini değiştirmeye çabalamış ve bu amaçla
Tanzimat ve Islahat Fermanları ile ilk Türk yazılı anayasası Kanun-i Esasî’yi
ilan etmişlerdir. Bununla birlikte tarihten gelen anlayış ve güdülenmeler,
yapılan reformların yeterli etkiyi gösterememesi Balkanlardaki ayrışımı
durduramamıştır. İlk özerklikler zamanla genişletilmiş, genişleyen özerklikler
büyük devletlerin desteği ile bağımsızlıklara dönüşmüştür. Bağımsızlığın kazanılması
da yetmemiş, yeni bağımsız Balkan milletleri tek tek veya birlikte hareket
ederek, birbirine karşı ve çoğunlukla da Osmanlı Devleti’ne karşı yeni istekler
içerisinde olmuşlardır. Bu çalışma Balkanlarda Osmanlı idaresi, ayrışma süreci
ve azınlık ayaklanmaları üzerinde duracaktır. Azınlıkların Osmanlı ile
ilişkileri, Büyük Devlet politikaları ve Osmanlı idaresinin Balkanlardaki çıkmazları
tartışılacaktır.
Primary Language | English |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | June 23, 2019 |
Published in Issue | Year 2019 Volume: 12 Issue: 24 |
Gazi Akademik Bakış Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.