Kâgir duvar atıklarının yeniden kullanım için analizi

Yıl 2021, Cilt: 36 Sayı: 4, 1923 - 1938, 02.09.2021

Deniz Üçer Erduran , İsmail Ozan Demirel , Soofia Tahira Elias-ozkan

https://doi.org/10.17341/gazimmfd.624512

Öz

Tuğla duvarlar sağlam ve uzun
ömürlü olmalarına rağmen farklı sebeplerle yıkıma maruz kalırlar. Bu çalışma
Ankara Çiğdem Mahallesinde 1990’larda inşa edilmiş tuğla duvar dolgulu
betonarme bir kooperatif binasının yıkım sürecini sunmaktadır. Yıkım sonrası atık
olarak sahada biriken yatay delikli tuğla duvar parçaları incelenmiş ve yeniden
kullanıma uygun olabilecekleri gözlenmiştir. Tuğlalar, sıva ve harç numuneleri
laboratuvarda basınç testine, duvar parçaları da başlangıç kayma dayanımı
testine tabi tutulmuştur. Elde edilen mukavemet değerleri ve ölçülen diğer
fiziksel özellikler ilgili standartlardaki değerlerden yüksek olduğu için
kullanılmalarının uygun olduğu sonucuna varılmış ve uygun bir yeniden kullanım
metodu sunulmuştur. Son olarak, bu metot temel alınarak yıkımda oluşan genel
duvar atıklarının kurtarılması için nasıl düzenlemeler yapılabileceği
tartışılmıştır.  

Anahtar Kelimeler

Tuğla, yıkım, atık, dayanım, basınç, başlangıç kayma

Kaynakça

• 1. Atık Yönetimi Dairesi Başkanlığı (2012). Türkiye’de Atık Yönetimi. Ziyaret tarihi 26 Ocak, 2016, adres: http://cevre.besiktas.bel.tr/Document/DownloadFile/464f2111-f74a-4af1-8139-ecab468962d1 2. Çevre ve Şehircilik Bakanlığı Ankara. (2015). Atık Yönetimi Yönetmeliği. [Resmi Gazete Tarihi: 02.04.2015 Sayısı: 29314] 3. Çevre ve Orman Bakanlığı. Çevre Yönetimi Genel Müdürlüğü. (2004). Hafriyat Toprağı İnşaat ve Yıkıntı Atıkları Kontrolü Yönetmeliği. 4. Çevre ve Şehircilik Bakanlığı Ankara. Çevre Yönetimi Genel Müdürlüğü. (2017). Hafriyat Toprağı İnşaat ve Yıkıntı Atıkları Kontrolü Yönetmeliği. 5. Aydın İpekçi, C. & Coşkun,N. & Tıkansak Karadayı, T. İnşaat Sektöründe Geri Kazanılmış Malzeme Kullanımının Sürdürülebilirlik Açısından Önemi. TÜBAV Bilim, 10 (2), 43-50. 6. Maçin, K. E. & Demir, İ. (2018). Kentsel Dönüşüm Sürecinde İstanbul’da İnşaat Ve Yıkıntı Atıkları Yönetimi. Adıyaman Üniversitesi Mühendislik Bilimleri Dergisi, 9 (-), 188-201. 7. Binici, H. & Temiz, H. & Aksoğan, O. & Ulusoy, A. (2009). Tekstil Fabrikası Atık Külü Ve Bazaltik Pomza Katkılı Tuğlaların Mühendislik Özellikleri. Journal of the Faculty of Engineering and Architecture of Gazi University, 24 (3), 485-498. 8. Murathan, A. & , Asan, A & Abdulkarem, T. A. (2013). Çevresel Atıkların Yapı Malzemesinde Değerlendirilmesi. Journal of the Faculty of Engineering and Architecture of Gazi University, 28 (2), 409-416. 9. Atkinson, R. H. & Amadei, B. P. & Saeb, S. & Sture, S. (1989). Response of Masonry Bed Joints in Direct Shear. Journal of Structural Engineering. 115(9), 2276-2296. 10. Sarangapani, G., Venkatarama Reddy, B. V. & Jagadish, K. S. (2005). Brick-Mortar Bond and Masonry Compressive Strength. Journal of Materials in Civil Engineering. 17(2), 229-237. 11. Gumaste, K. S., Nanjunda Rao, K. S., Venkatarama Reddy, B. V. & Jagadish, K. S. (2007). Strength and Elasticity of Brick Masonry Prisms and Wallettes Under Compression. Materials and Structures, 40(2), 241-253. 12. Pavia, S. & Hanley, R. (2010). Flexural Bond Strength of Natural Hydraulic Lime Mortar and Clay Brick. Materials and Structures, 43(7), 913–922. 13. Lumantarna, R., Biggs, D. T. & Ingham, J. M. (2014). Compressive, Flexural Bond, and Shear Bond Strengths of In Situ New Zealand Unreinforced Clay Brick Masonry Constructed Using Lime Mortar between the 1880s and 1940s. Journal of Materials in Civil Engineering, 26(4), 559-566. 14. Aslan, H. H. [Çiğdem mahallesi muhtarı] (2016, Ağustos 10). Görüşme. 15. Akin, K. [Çiğdem semtinin en eski sakinlerinden] (2016, Ağustos 10). Görüşme. 16. Ülkü, H. [Yıkılan binada uzun süre yaşayan daire sahibi] (2016, Ağustos 10). Görüşme. 17. Çorum Kömürcü Toprak Ürünleri Sanayi ve Ticaret A.Ş. (c2015). Yatay Delikli 13.5 cm Pişmiş Kil Tuğla. Ziyaret tarihi 30 Nisan, 2017, adres: http://www.komurcu.com.tr/Urunler-13_5_tugla-73.html 18. ASTM Standard C1552 14a, 2002 (2014), “Standard Practice for Capping Concrete Masonry Units, Related Units and Masonry Prisms for Compression Testing,” ASTM International, West Conshohocken, PA, 2016 19. TS EN 1015-11, 2000, “Kâgir Harcı - Deney Metotları - Bölüm 11: Sertleşmiş Harcın Basınç Ve Eğilme Dayanımının Tayini,” Türk Standartları Enstitüsü, Bakanlıklar, Ankara, Türkiye, 2000 20. EN 998-2, 2003, “Specification for mortar for masonry - Part 2: Masonry mortar,” European Committee for Standardization, Brussels, 2003 21. International Building Code Chapter 21, (2003), “Masonry,” IBC Code Council, Whittier, California, 2003 22. TS EN 1052-3, 2002, “Kâgir - Deney metotları - Bölüm 3: Başlangıç kayma dayanımının tayini,” Türk Standartları Enstitüsü, Bakanlıklar, Ankara, Türkiye, 2002 23. TS EN 771-1 A-1, 2005, “Kâgir Birimler - Özellikler -Bölüm 1: Kil Kâgir Birimler (Tuğlalar),” Türk Standartları Enstitüsü, Bakanlıklar, Ankara, Türkiye, 2005 24. TS EN 772-1, 2012, “Kâgir birimler - Deney yöntemleri - Bölüm 1: Basınç dayanımının tayini,” Türk Standartları Enstitüsü, Bakanlıklar, Ankara, Türkiye, 2012 25. Eurocode 6, (2005), “Design of Masonry Structures - Part 1-1: General Rules for Reinforced and Unreinforced Masonry Structures,” European Standardization Committee, Brussels, Belgium, 2005 26. EN 772-3, 1998, “Methods of Test for Masonry Units - Part 3: Determination of Net Volume and Percentage of Voids of Clay Masonry Units by Hydrostatic Weighing,” European Standardization Committee, Brussels, Belgium, 1998 27. ASTM Standard C67-14, 2013 (2014), “Standard Test Methods for Sampling and Testing Brick and Structural Clay Tile,” ASTM International, West Conshohocken, PA, 2014 28. Turgut, H. [Çorum Kömürcü Toprak Ürünleri Sanayi ve Ticaret A.Ş. yetkilisi] (2016, Ağustos 11). Bireysel iletişim ve e-posta.