Adaptation of Environmental Behavior Scale to Turkish

Year 2013, Volume: 33 Issue: 2, 317 - 333, 01.06.2013

Serkan Timur Mehmet Yılmaz

Abstract

Educational activities on a permanent solution approaches to environmental problems is a fact known to be important. Educate individuals about the conscious and sensitive to the environment, appears to be the most effective way to solve these problems. The purpose of this study is to make adaptation of environmental behavior scale which was developed by Goldman, Yavetz, and Pe'er (2006). In order to determine the reliability and validity the scale was administrated 208 science and technology teachers. The findings related to construct validity of the scale factor analysis was used. Turkish culture to the eligibility of confirmatory factor analysis (DFA) was examined. The first dimension of the scale, person with the economic benefit of resource conservation activities, the second dimension; environmentally-conscious consumers, the third dimension;, nature and leisure activities related to the fourth dimension; recycling efforts, the fifth dimension; responsible citizenship and the sixth dimension environmental activism. Scale consists of 20 items. Cronbach's alpha reliability coefficient was calculated .85 for the total scale, .68 for first dimension, .66 for second dimension, .70 for third dimension, .63 for fourth dimension, .68 for fifth dimension and for environmental activism dimension corelation was calculated r=.57; p<.01 between two items. The results obtained showed that the scale can be used in Turkey

Keywords

environmental behavior, science and technology teacher, validity, reliability, adaptation.

Çevre Davranış Ölçeğinin Türkçe 'ye Uyarlanması

Abstract

Çevre sorunlarının kalıcı çözümündeki yaklaşımlarda eğitim faaliyetlerinin önemli olduğu bilinen bir gerçektir. Çevre konusunda bilinçli ve duyarlı bireyler yetiştirmek, bu sorunların çözümü için en etkili yol olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu çalışmanın amacı, orijinali Goldman, Yavetz, ve Pe'er (2006) tarafından geliştirilen çevre davranış ölçeğinin Türkçeye uyarlama çalışmasını yapmaktır. Ölçek, geçerlik ve güvenirliğinin saptanması amacıyla 208 fen ve teknoloji öğretmenine uygulanmıştır. Ölçeğin yapı geçerliğine ilişkin bulgular faktör analizi yöntemi ile sağlanmıştır. Türk kültürüne uygunluğu için doğrulayıcı faktör analizi (DFA) ile bakılmıştır. Ölçeğin birinci boyutu; kişinin ekonomik yararına olan kaynak koruma aktiviteleri, ikinci boyutu; çevreye duyarlı tüketici, üçüncü boyutu; doğa ile ilgili boş zaman aktiviteleri, dördüncü boyutu; geri dönüşüm çabaları, beşinci boyutu; sorumlu vatandaşlık ve altıncı boyutu; çevre eylemciliğidir. Ölçek 20 madde içermektedir. Ölçeğin geneli için Cronbach Alpha güvenirlik katsayısı .85 bulunurken, KEYOKKA boyutu için. 68, ÇDT boyutu için. 66, DİBZA boyutu için. 70, GDÇ boyutu için .63, SV boyutu için .68 ve ÇE boyutu için iki madde arasında korelasyon r=.57; p<.01 olarak bulunmuştur. Elde edilen sonuçlar ölçeğin Türkiye\'de de kullanılabileceğini göstermiştir.

Keywords

çevre davranış, fen ve teknoloji öğretmeni, geçerlik, güvenirlik, uyarlama.

References

• Ary, D., Jacobs, L. C, Razavich, A., and Sorenson, C. (2006). Introduction to research in education. Seventh Edition, Canada, Thomson Wads Worth.
• Aydın, F. (2009). Teknolojinin Doğasına Yönelik Fen Bilgisi Öğretmen Adaylarının Görüşlerinin ve Kavramlarının Gelişimi ve Öğretimde İkilemlerin Etkililiği, Yayımlanmamış doktora tezi Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Berger, I. E. (1997). The demographics of recycling and the structure of environmental behavior. Environment & Behavior, 29(4), 515-532.
• Büyüköztürk, Ş. (2004). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı, İstatistik, Araştırma Deseni SPSS Uygulamaları ve Yorum, Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Chan, K. (1998). Mass communication and pro-environmental behavior: Waste recycling in Hong Kong. Journal of Environmental Management, 52(4), 3173
• Clark, M. (2005). Corporate environmental behavior research: Informing environmental policy. Structural Change ve Economic Dynamics, 16(3), 422-431.
• Cottrell, S. P. (2003). Influence of socio demographics and environmental attitudes on general responsible environmental behavior among recreational boaters. Environment and Behavior, 35(3), 347-375.
• Culen, G. & Mony, P. (2003) Assessing environmental literacy in a non-formal youth program, The Journal of Environmental Education, 34(4), 26-28.
• Çevre Bakanlığı. (2000). IV. Çevre Şurası Çalışma Belgeleri (6-8 Kasım 2000). İzmir.
• Çimen, O. (2008). Çevre Eğitiminde Tatlısu Ekosistemleri Konusundaki Temel Kavramların Üniversite Öğrencileri Tarafından Algılanma Düzeyleri, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Daamen, D. D. L., Staats, H., Wilke, H. A. M., and Engelen, M. (2001). Improving environmental behavior in companies. Environment & Behavior, 33(2), 229-248. Deniz, Z. K. (2007). Psikolojik Ölçme Aracı Uyarlama. Journal of Faculty of Educational Sciences, Ankara Üniversitesi, 40(1), 1-16.
• Diekmann, A., & Preisendorfer, P. (2003). Green and greenback: The behavioral effects of environmental attitudes in low-cost and high-cost situations. Rationality and Society, 15(4), 441-472.
• Doğan, M. (2000). Türkiye’de Sürdürülebilir Kalkınma ve Çevre Eğitimi, IV. Çevre Şurası Tebliğleri, 6-8 Kasım, İzmir.