Elderly Care and Alzheimer’s Day Care Centers in the Context of Social Municipality

Yıl 2020, Cilt: 3 Sayı: 3, 138 - 146, 31.12.2020

Muhammed Şener , Hasan Hüseyin Tekin

https://doi.org/10.47141/geriatrik.737313

Cited By: 2

Öz

Nowadays, it can be said that central and local governments are responsible for the implementation of various social policies in developed and developing countries. Within the scope of this responsibility, municipalities have to create social policies and provide services related to all citizens living within their borders, especially disadvantaged groups. In the aging world, the care of the elderly population has become an increasingly important social problem. The existence of daytime institutions in which elderly people and patients with Alzheimer disease will be met by meeting their daily needs and providing services within the framework of social municipality understanding is important in terms of reducing the effects of old age problem and contributing to treatment processes of elderly people with Alzheimer's. The aim of this study is to reveal the importance and necessity of elderly care and Alzheimer's day care centers in line with the principle of the social municipality.

Anahtar Kelimeler

Social Municipality, Elderly, Alzheimer's Day Care Center, Alzheimer's Disease

Sosyal Belediyecilik Bağlamında Yaşlı Bakım ve Alzheimer Gündüz Yaşam Merkezleri

Öz

Günümüzde, gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerde çeşitli sosyal politikaların yürütülmesinde merkezi yönetimler kadar yerel yönetimlerin de sorumluluk sahibi oldukları söylenebilir. Bu sorumluluk kapsamında belediyeler dezavantajlı gruplar başta olmak üzere sınırları içerisinde ikamet eden tüm vatandaşlarını gözeten sosyal politikalar geliştirmek ve bu politikalarla ilgili hizmetleri sunmak durumundadırlar. Yaşlılık sorunu ülkemiz dâhil tüm dünyanın gelecekteki en önemli sorunlarından biri olarak görülmektedir. Yaşlanan dünyada yaşlı nüfusun bakımı giderek önem kazanan ve çözüm bekleyen bir sosyal sorun haline gelmiştir. Ayrıca yaşlı nüfusunun artışıyla orantılı bir şekilde artan Alzheimer hastalığı da üzerinde durulması gereken önemli bir sorundur. Yaşlıların ve Alzheimer hastalarının gündelik ihtiyaçlarının giderilerek sosyalleşme gereksinimlerinin sağlanacağı gündüzlü kuruluşların varlığı ve bu kuruluşların sosyal belediyecilik anlayışı çerçevesinde hizmet vermeleri yaşlılık sorunun etkilerinin azaltılması ve Alzheimer hastalığı olan yaşlıların tedavi süreçlerine katkı sağlanması açısından önemlidir. Bu çalışmanın amacı yaşlı bakım ve Alzheimer gündüz yaşam merkezlerinin önemini ve gerekliliğini sosyal belediyecilik ilkesi doğrultusunda ortaya koymaktır.

Anahtar Kelimeler

Sosyal Belediyecilik, Yaşlı, Gündüz bakım merkezi, Alzheimer hastalığı

Kaynakça

• 1. Berkün S. Türkiye'de sosyal belediyecilik anlayışı. e-Şarkiyat İlmi Araştırmalar Dergisi, 2017; 9: 582-598
• 2. Şimşek G, Altun F. Sosyal Belediyecilikte Sosyal Hizmetlerin ve Sosyal Girişimci Faaliyetlerin Rolü. Sosyal Çalışma Dergisi, 2020; 4, 55-61
• 3. Özer S, Kocaelli H, Yaltırık M. Alzheimer hastalığı ve dental yaklaşım. Journal of Istanbul University Faculty of Dentistry Dergisi, 2012; 41, 31-38
• 4. Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı. Demans Bakım Modeli Raporu. Ankara, 2017.
• 5. Bilir N. Yaşlanan toplum. Sağlıklı Yaşlanma, 2005; 3, 23-32.
• 6. Akça N, Taşçı S. 65 yaş üstü bireylere bakım verenlerin yaşadıkları sorunların belirlenmesi. Sağlık Bilimleri Dergisi, 2015; 14, 30-37.
• 7. Göka E, Aydemir Ç. Yaşlıya ve demanslı hastaya psikososyal yaklaşım. Demans Dizisi, 2000; 1, 5-26.
• 8. Yalılı A., Dönmez Ç. F., Kaptan G. Türkiye'de yaşlı bakım kurumlarına dair bir değerlendirme. Sağlık Bilimleri Yaşam Dergisi, 2016; 1, 30-39.
• 9. Türkiye İstatistik Kurumu (TUİK), 2018
• 10. Zıplar Ü. Dünya'da ve Türiye'de yaşlılık hizmetleri. Çankırı Karatekin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2015; 6, 173-194.
• 11. Tereci D., Turan G., Kasa N., et al. Yaşlılık kavramına bir bakış. Ufkun Ötesi Bilim Dergisi, 2016; 16, 84-116.
• 12. Borglin G., Ulf J., Anna-Karin E., et al. Self-reported health complaints and their prediction of overall and health-related quality of life among elderly people. International Journal of Nursing Studies, 2005; 42, 147-158.
• 13. https://www.nia.nih.gov/health/what-alzheimers-disease Erişim tarihi: 27.11.2019
• 14. Hanağası H., Emre M. Demans kavramı ve hastaya yaklaşım. Turkiye Klinikleri Neurology-Special Topics, 2009; 2, 1-4.
• 15. Akdemir A, Cangöz B, Örsel S, et al. Hafif kognitif bozukluğu olan hastalarla Alzheimer tipi demans hastalarının örtük bellek performansı açısından karşılaştırılması. Türk Psikiyatri Dergisi, 2007; 18, 118-128.
• 16. Özkay Ü. D., Öztürk Y., Can Ö. D. Yaşlanan dünyanın hastalığı: Alzheimer hastalığı. Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 2011; 18, 35-42.
• 17. Sarıkaya N., Sukut Ö., Ayhan C. H. Alzheimer hastalarında görülen davranışsal sorunları yönetme. G.O.P. Taksim E.A.H. JAREN, 2017; 3, 33-38.
• 18. Soner S., Aykut S. Alzheimer hastalık sürecinde bakım veren aile üyelerinin yaşadıkları güçlükler ve sosyal hizmet. Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2017; 3, 375-387.
• 19. Perkens P, Annegers JF. Doody RS. et al. Incidence and prevalance of dementia in a multiethnic cohort of retirees. Neurol 1997; 49: 44–50.
• 20. Tezcan S. Alzheimer hastalarına bakım veren kişilerin yaşadıkları güçlükler. İstanbul: Haliç Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 2017; 32-49.
• 21. Barlas G, Onan N. Alzheimer hastası ve aileleri ile iletişim. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 2008; 11, 105-111.
• 22. Selekler K, Alzheimer Nedir?. Editör: Selekler K, Alzheimer Orta Yaşta Başlar, 1. Baskı, İstanbul, Alfa Yayınları, 2012, 113-114.
• 23. Akyar İ, Akdemir N. Alzheimer hastalarına bakım verenlerin yaşadıkları güçlükler. Sağlık Bilimleri Fakültesi Hemşirelik Dergisi, 2009; 32-49.
• 24. Eker E. Alzheimer Hastalığı. İ.Ü. Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Sürekli Tıp Eğitimi Etkinlikleri, 2008; 85-110.
• 25. Gürvit H, Baran B. Demanslar ve kognitif bozukluklarda ölçekler. Nöropiskiyatri Arşivi, 2007; 44, 58-65.
• 26. TC Resmi Gazete, 24 Mayıs 1983, Sayı: 18059
• 27. Yerli G. Yaşlılık dönemi özellikler ve yaşlılara yönelik sosyal hizmetler. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2017; 10, 1279-1287.
• 28. Gökkoca Z. U., Baharlıetik N. Yaşlılık döneminde sosyal hizmet programları. H. Ü. Toplum Hekimliği Bülteni, 1999; 13, 19-58.
• 29. Bilge U, Elçioğlu Ö, Ünalacak M. Türkiye’de Yaşlı Evde Bakım Hizmetleri. Euras J Fam Med, 2014; 3, 1-8.
• 30. Karakuş B. Türkiye’de yaşlılara yönelik hizmetler, Editör: Dalkılıç Y. Türkiye'de yaşlılara yönelik hizmetler, kurumsal yaşlı bakım ve kurumsal yaşlı bakımda illerin durumu, 1.baskı, Ankara, Ertem Basım Yayın Dağıtım San. ve Tic. Ltd. Şti, 2018, 120-122.
• 31. Savaş S. Avrupa'da ve dünyada gündüz bakım evleri. 3. Akademik Geriatri Kongresi, 26-30 Mayıs 2010, Kaya Artemis Otel, Gazimağusa, KKTC, Sözlü Bildiri Kitapçığı 132-136.
• 32. Selekler K, Editör: Selekler K, Alzheimer ve Diğer Demanslar 1. Baskı, Ankara, Güneş Kitabevi, 2003, 81-82.
• 33. Kulaksızoğlu I., Yücel N. Günlük Yaşam ve Aktiviteler, Editörler: Kulaksızoğlu I, Yücel N. Alzheimer hastası ile yaşamak, 1. Baskı. İstanbul, Novartis, 2010, 97-98.
• 34. Ateş, M. Yaşlı Bakım Hizmetleri, Editör: Ateş M, Sağlık Hizmetleri Yönetimi, 1. Baskı, İstanbul, Beta Basım Yayım Dağıtım A.Ş., 2011, 242-244.
• 35. Nazlıer Keser E, Alzheimer Hastalarına ve Bakım Verenlere Yönelik Sosyal Politikalar: Türkiye – Almanya Karşılaştırması. Sosyal ve Beşeri Bilimler Araştırmaları Dergisi, 2019; 20(45), 93-118.
• 36. https://www.alzheimerdernegi.org.tr Erişim Tarihi: 21.11.2019
• 37. Çelik A. Sosyal belediyecilik anlayışı: Şanlıurfa büyükşehir belediyesi örneği. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2014; 16, 1-20.
• 38. Akdoğan Y. Ulusal Soruna Yerel Çözüm: Sosyal Belediyecilik. Eminönü Bülteni, 2002, İstanbul.
• 39. Göymen K. Türkiye’de yerel yönetimler ve yönetişim: gereksinmeler, önermeler, yönelimler. Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, 2000; 9(2), 3-13.
• 40. Ateş H. Sosyal Belediyecilik. Çerçeve Dergisi, 2009; 17, 88-95.
• 41. Ersöz H.Y. Doğuşundan Günümüze Sosyal Politika Anlayışı ve Sosyal Politika Kurumlarının Değişen Rolü. İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Mecmuası, 2003; 53(2), 119-144.
• 42. Pektaş E. K. Türkiye'de sosyal belediyecilik uygulamaları ve temel sorunlar. Akademik İncelemeler Dergisi, 2010; 5, 4-22.
• 43. Sezik M. Türkiye'de sosyal belediyeciliğin gelişimi ve sorun alanları. İnönü Üniversitesi Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, 2016; 5(2), 171-186.
• 44. Seçkiner Bingöl E., Ömürgönülşen U. Sosyal belediyecilik bağlamında Türkiye'de büyükşehir belediyelerinin sosyal hizmet ve sosyal yardım faaliyetleri. Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, 2018; 27, 1-26.
• 45. Özer M. A. Sosyal ekonomi politikaları kapsamında sosyal belediyecilik anlayışı. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 2015; 35, 79-100.
• 46. Seyyar A. Sosyal Belediyecilik ve Sosyal Hizmetler, Editör Seyyar A. Sosyal politika bilimine giriş, 1. Baskı, Sakarya, Sakarya Yayıncılık, 2011, 215-217.
• 47. Sezik M. Büyükşehirlerin sosyal belediyecilik yaklaşımlarına bir örnek olarak madde bağımlılığı ile mücadele çalışmaları. Bitlis Eren Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Akademik İzdüşüm Dergisi, 2017; 2, 51-63.
• 48. TC Resmi Gazete, 23 Temmuz 2004, Sayı: 25531
• 49. TC Resmî Gazete, 3 Temmuz 2005, Sayı: 25874
• 50. Öz C. S., Yıldırımalp S. Kent Yönetiminde Yeni Yaklaşımlar ve Etkin Belediyecilik Uygulamaları. Ed: Mecek M., Parlak B., Atasoy E. Nobel Yayıncılık, Ankara, 2018.