Öz
Aşkla yoğurulmuş sanat yapıtı yaşamı sorgular. Bu sorgulama manevi (sprituel) boyuta da sahip insanın ölüm ve aşk karşısındaki çaresizliği etrafında hararetlenir ve dolaylı olduğu oranda da yo-ğunlaşır. 2800 yıl önce yazılı edebiyatı başlatan Homeros’un “Odysseus Destanı”nda ve ondan bin yıl önce gerçekten yaşamış, Gılgamış adlı bir kralın söz konusu bu iki kutsal kavram karşısındaki çaresizliğini taptaze günümüze taşıyan kil tabletlerde olduğu gibi. İnsan, Odysseus Destanında do-ğar doğmaz kaybettiği manevi huzurunu ararcasına, tanrıların doğrudan dâhil olduğu olgular dünya-sında kendini ve varoluş gerekçesini bulmaya çalışır. Savrulduğu evrende doğal yerini bulup, nefes alıp verir gibi aşkı yaşamak için çaba sarf ederken, yaşamın dayatmaları ve karşısına çıkan güçlü yanılsamalar onu geçmişin hüsranlarına, özlemlerine ve geleceğin projelerine gömer; işini zorlaştırır. İzmirli Homeros, tarihin derinliklerinden günümüze ve insan varoldukça çağlar ötesine, geçmiş ve geleceğin arasına sıkışarak sürekli stres altında gündüz düşleri gören insanın ölümsüzlük anlamına gelen “iyi yaşama” ulaşması için bilge Odysseus’un sesiyle yaşamın, dolayısıyla sanatın özü olan aşkın ölümsüzlüğünü haykırıyor.
Anahtar Kelimeler
Öz
An artwork kneaded with love grills the life. This leads to a fervor around the desperation of the man also with a spiritual dimension against death and love, and an escalation as devious as it gets; such as in “Odyssey” of founder of vvritten literatüre, Homer, as well as the tabloids vvhich teli the des¬peration of a king called Gilgamesh that had lived a thousand years before him, against these two notions of holiness, contemporarily. İn “Odyssey”, man tries to find itself and its reason of existence in a vvorld of plots with the gods directly involved, as if it had lost the spiritual peace at the time of birth. Difficulties of life and strong illusions buries it to the frustrations of the past, nostalgies and dre- ams of future, and it compels, vvhile it tries to live the love like finding its habitat breathing in the uni- verse it skids. Smyrnean Homer yells the immortality of the entity of life, love, with the voice of The Wise Odyssey, to let the man who has been daydreaming under a perpetual stress in betvveen the past and the future, since the depths of history and will be until beyond the ages as long as it exists.
Anahtar Kelimeler
Ayrıntılar
| Diğer ID | JA25FM69JT |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 5 Ağustos 2016 |
| Gönderilme Tarihi | 5 Ağustos 2016 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2015 Cilt: 1 Sayı: 1 |
İndex Bilgisi
Asos İndex