Abstract
Kur’an’a göre bütün varlıklar Allah’ın kudretini yansıtan birer ayettir.
Ayrıca peygamberlerin mucizeleri de bu ad altında ifade edilmiştir. İnsanın
kendisine verilmiş kabiliyetler çerçevesinde Allah’ın ayetlerindeki mevcut
hikmetleri kavraması mümkünken, bu süreçte kendisini aşan durumların da
bulunduğunu öğrenmekte ve dua ile yaratıcısına karşı aczini ve teslimiyetini
izhar etmektedir. Peygamberler arasında bile bu mazhariyete nail olma
hususunda farklılıklar göze çarpmaktadır. Nitekim Kur’an’da sadece iki
peygamberin –ki bunlar Hz. Musa ve Hz. Muhammed’dir- müşahede ettiği
harikulade ayetler içerisinde, onların en büyüğünü görmeye nail oldukları
bildirilmektedir. Müfessirler “ayetül-kübra” tabirinin Hz. Peygamber ile ilgili
olanına Cebrail, Refref, Ru’yetullah; Hz.Musa hakkındakine ise Yed-i Beyza ve
asa gibi anlamlar vermişlerse de, ayetlerin bağlamı dikkate alınarak bu
ifadenin Allah’a mülaki olma ve onunla vasıtasız mükâlemede bulunma
şeklinde anlaşılmasının vakıaya daha uygun olacağı düşünülmektedir. Bu
makalede sözü edilen tabirin belirtilen doğrultuda nasıl değerlendirildiği
hususu incelenmiştir.
Keywords
Abstract
Qur’an declares that all the existing creatures due to the qualifications
they carry are signs reflecting the power of Allah. Also, the extraordinary
events which the prophets had shown as proofs of their authenticity are as well
represented under this name (sign).While it is possible for a human being to
comprehend the existing wisdoms with the abilities that are given to him, he
learns that there are some conditions in excess of himself and displays his
impotence and submission to his Creator with prayer. Even among the
prophets, the differences stand out in terms of gaining this attainment. As a
matter of fact, in Qur’an it is declared that only two prophets -which they are
Prophet Moses (pbuh) and Prophet Muhammad (pbuh)- were able to see the
biggest among the wonderful verses that they witnessed. Although the
interpreters of Qur’an gave the meaning to the statement of “Ayat al-Kubra”
that is related to the Prophet Muhammad (pbuh) as “Gabriel”, “Rafraf”, “Ru’yat
Allah” and to the one that is related to Moses (pbuh) as “YadBaydha” (white
hand) and “Staff (Asa)”, it is thought to be more suitable for the fact if this
statement can be understood as meeting Allah and having conversation with
Him without any medium when the context of verses are considered. In this
article, how this aforementioned statement in the direction that is indicated can
be dealtis examined.
Details
| Other ID | JA38ER23RH |
|---|---|
| Journal Section | Research Articles |
| Authors | |
| Publication Date | June 1, 2013 |
| Published in Issue | Year 2013 Volume: 1 Issue: 1 |