2001 yılında Uluslararası Müdahale ve Devlet Egemenliği Komisyonu (ICISS) tarafından ortaya atılan koruma sorumluluğu (R2P) kavramının Birleşmiş Milletler üye devletlerince kabulünün üzerinden on yıl geçmiş olmakla beraber normun uluslararası toplumca istikrarlı bir şekilde uygulandığını söylemek mümkün değildir. Bu bağlamda, bu makale koruma sorumluluğu normunun uluslararası hukuk nezdindeki statüsü tartışma temelinde, literatürdeki mevcut çalışmalardan farklı olarak BM Güvenlik Konseyince bugüne kadar istikrarsız bir şekilde uygulanan normun ikinci on yılında etkili bir şekilde uygulanabilmesinin ancak hukuki anlamda yeni düzenlemelerle mümkün olduğunu vurgulamakta ve bunun için ne tür değişiklikler/reformlar gerektiğini tartışmaktadır. Bu amaçla öncelikle koruma sorumluluğunun temel prensipleri ve BM çerçevesindeki kurumsallaşma süreci özetlenmekte, normun kapsamına dair temel değişimler ortaya konmakta, ardından da normun BM Güvenlik Konseyince uygulamalarının genel bir değerlendirmesi üzerinden normun bu on yıllık süreçte uluslararası hukuk nezdinde kazandığı statü tartışılmaktadır. Son olarak, ikinci on yıllık süreçte normun etkin ve zamanlı bir şekilde uygulanmasını sağlamak için koruma sorumluluğunun lex ferenda olarak düşünülmesi gerekliliği ortaya konacaktır.
D espite the fact that it has already been a decade since the unanimous adoption of the “responsibility to protect” (R2P) by the state members of the United Nations (UN) –which was first introduced in 2001 by the International Commission on Intervention and State Sovereignty (ICISS)–, it can hardly be argued that the international community has consistently implemented the norm. In this vein, this article discusses the current status of the R2P norm within the realm of international law. Diverging from the existing works in the literature, it argues that an effective and consistent implementation of the norm in its next decade depends on a revised regulation of the norm under international law, and accordingly discusses what sorts of changes/reforms are required. To this end, firstly a brief background on the fundamental principles of R2P and its institutionalisation within the UN framework will be provided. Following this, a general evaluation of the UN Security Council’s implementation of R2P so far will be presented prior to explaining the current status of R2P in relation to international law. Finally, it will be argued that an effective and timely implementation of R2P requires a reconsideration of the norm as lex ferenda
Responsibility to Protect United Nations Security Council legality international law lex ferenda
Other ID | JA88UJ28MT |
---|---|
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | December 1, 2015 |
Published in Issue | Year 2015 Volume: 5 Issue: 2 |