Digital technologies have significantly transformed the delivery of healthcare services, reshaping not only clinical processes but also the dynamics of the patient-physician relationship. The widespread adoption of digital technologies in healthcare enables patients to access health information more easily and rapidly, thereby redefining interaction patterns, enhancing patient participation, and facilitating the emergence of new care models. This study examines the effects of digitalization on the patient-physician relationship in five main themes: (1) the dissemination and decentralization of medical knowledge, (2) the weakening of medical authority and information asymmetry, (3) the transformation of the spatial structure of healthcare services and interaction patterns, (4) the emergence of new skills and responsibilities for physicians and patients, and (5) the rise of the participatory patient model. The findings reveal that digitalization weakens the traditional hierarchical structure of medicine and reduced the informational asymmetry between patients and physicians, leading to a more interactive, participatory and egalitarian model. This shift requires patients to improve their digital health literacy and physicians to acquire new competencies, such as effectively using digital tools, combating online misinformation, and guiding patients accurately. However, this transformation is closely linked not only to individual capabilities but also to structural factors, such as physicians’ increasing workloads, and limited time per patient, and the availability of professional support mechanisms. In addition, factors such as patients’ socioeconomic status, education level, and geographic access influence the effective use of digital health technologies, creating inequalities in digital health literacy. Therefore, the integration of digitalization into healthcare should be approached through a comprehensive strategy that includes technological infrastructure, workforce planning, time management, institutional support mechanisms, and policies aimed at reducing digital inequalities.
Digital health patient-doctor relationship participatory medicine medical authority information asymmetry
Dijital teknolojiler, sağlık hizmeti sunumunu köklü biçimde dönüştürerek klinik süreçlerin yanı sıra hasta-hekim ilişkisinin dinamiklerini de yeniden şekillendirmektedir. Sağlık alanında dijital teknolojilerin yaygınlaşması, hastaların sağlık bilgilerine daha hızlı ve kolay erişimini sağlayarak hasta-hekim ilişkisinin dinamiklerini yeniden tanımlamakta, hasta katılımını güçlendirmekte ve sağlık hizmetlerinin sunumunda yeni modellerin gelişmesine zemin hazırlamaktadır. Bu bağlamda bu çalışma, dijitalleşmenin sağlık sisteminde yarattığı dönüşümlerin hasta-hekim ilişkisine etkilerini beş ana başlık altında incelemektedir: (1) tıbbi bilginin yayılması ve merkezsizleşmesi, (2) tıbbi otoritenin ve bilgi asimetrisinin zayıflaması, (3) sağlık hizmetlerinin mekânsal yapısının ve ilişki biçimlerinin dönüşümü (4) hekimlerin ve hastaların edinmesi gereken yeni becerilerin ve sorumlulukların ortaya çıkması, (5) katılımcı hasta modelinin yükselişi. Bulgular, dijitalleşmenin geleneksel tıbbi statüyü ve bilgi asimetrisini zayıflattığını, daha etkileşimli, katılımcı ve eşitlikçi bir hasta-hekim ilişki modeli yarattığını ortaya koymaktadır. Bu yeni model hastaların dijital sağlık okuryazarlığı becerilerini geliştirmesi; hekimlerin ise dijital araçları etkin biçimde kullanabilme, çevrimiçi bilgi kirliliği ile mücadele etme ve hastaları doğru biçimde yönlendirme gibi yeni yeterlilikler kazanmasını gerektirmektedir. Ancak bu dönüşüm bireysel becerilerin ötesinde hekimlerin artan iş yükü, hasta başına ayrılan sürenin sınırlılığı ve mesleki destek mekanizmaları gibi yapısal faktörlerle yakından ilişkilidir. Ayrıca hastaların sosyo-ekonomik durumu, eğitim düzeyi ve coğrafi erişim gibi etkenler dijital sağlık teknolojilerinin etkin kullanımını belirlemekte ve dijital sağlık okuryazarlığında eşitsizliklere yol açmaktadır. Bu nedenle dijitalleşmenin sağlık sistemine entegrasyonu, teknolojik altyapı ile birlikte insan kaynağı planlaması, zaman yönetimi, kurumsal destek mekanizmaları ve dijital eşitsizlikleri azaltmaya yönelik politikaları içeren bütüncül bir yaklaşımla ele alınmalıdır.
Çalışma etik kurul izni gerektirmemektedir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Digital Health |
Journal Section | Makaleler |
Authors | |
Publication Date | September 30, 2025 |
Submission Date | March 26, 2025 |
Acceptance Date | August 29, 2025 |
Published in Issue | Year 2025 Volume: 28 Issue: 3 |