6331 SAYILI İŞ SAĞLIĞI VE GÜVENLİĞİ KANUNU VE İLGİLİ YÖNETMELİKLERİ ÇERÇEVESİNDE İŞVERENİN YÜKÜMLÜLÜKLERİ

Yıl 2019, Cilt: 8 Sayı: 22, 330 - 355, 31.12.2019

Deniz Boz Eravcı

https://doi.org/10.31199/hakisderg.644319

Cited By: 6

Öz

6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunun 30.06.2012
tarih 28339 Sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe girmesi ile birlikte,
Türk çalışma hayatında yeni bir dönem başlamış oldu. Daha evvel 4857 sayılı İş
Kanunu ve Yönetmelikler ile düzenlenen iş sağlığı ve güvenliği kavramı, dağınık
yapısından kurtarılarak 6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu ile mevzuat
tek çatı altında toplanmıştır. Ayrıca 6331 ile mevcut kapsam da genişletilerek
dışarıda tutulan kamu personelinin de dahil edilmesi ile birlikte işyerlerinde
sağlık ve güvenlikler tüm çalışanlar bakımından korunması gereken bir kavram
haline gelmiştir. Kapsamın genişlemesi, önleyici yaklaşımların benimsendiği
6331 ile işveren ve işveren vekillerinin de sorumluluk alanları daha da
genişletilmiştir. İşveren ve işveren vekillerinin iş sağlığı ve güvenliğindeki
tüm sorumlulukları risk değerlendirmesi ve iş birliği temelinden bir yaklaşımla
yeniden düzenlenmiştir. Yeni yaklaşım ile işverenlerin çalışanları ile etkin
koordinasyon ve iş birliğini sağlayarak, işyerinde, tazmin etmekten öte, önleme
yaklaşımını benimseyen katılımlı ve bütüncül koruma sağlanması hedeflenmiştir.
Çalışma kapsamında, işverenin iş sağlığı ve güvenliği mevzuatı çerçevesindeki
tüm yükümlülükleri ayrıntılı şekilde incelenmiştir. 

Anahtar Kelimeler

6331 Sayılı Kanun, İşveren Yükümlülükleri, İş Sağlığı ve Güvenliği, risk değerlendirmesi, sağlık gözetimi

OBLIGATIONS OF THE EMPLOYER IN ACCORDANCE WITH THE OCCUPATIONAL HEALTH AND SAFETY LAW NO 6331 AND RELATED REGULATIONS

Öz

A new era has begun in Turkey
working life with the enactment of Occupational Health and Safety Law No. 6331
published in Offical Journal with dated 30.06.2012 and numbered 28339. The
concept of occupational health and safety, which was previously regulated by
the Labor Law No. 4857 and Regulations, was freed from its dispersed structure
and the Occupational Health and Safety Law No. 6331 was gathered under single
roof. In addition, with the inclusion of excluded public servant, the current
scope has been extended to 6331 and health and safety at workplaces have become
a concept that must be protected for all employees. With the 6331 adoption of
preventive approaches, the widening of the scope has extended the resposibility
areas of employers and employers' respresentatives. All responsibilities of
employers 'and employers' representatives in occupational health and safety
have been rearranged on the basis of risk assessment and cooperation. With the
new approach, it is aimed at providing effective coordination and cooperation
with employers' employees and to provide participatory and holistic protection
that adopts prevention approach rather than indemnify to employees. Within the
scope of the study, the employer obligations within the framework of
occupational health and safety legislation were examined in detail.

Anahtar Kelimeler

Law No. 6331, Employers Obligations, Occupational Health and Safety, Risk Assessment, Health Surveillance

Kaynakça

• Akı, E. (2014). 6331 Sayılı iş sağlığı ve güvenliği kanunu ve çalışma yaşamına etkileri. Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 15(Özel Sayı), 3-24.
• Akın, L. (2012). Sendikaların iş sağlığı ve güvenliğinin sağlanmasına katkısı. Çalışma ve Toplum, 3, 101-124.
• Akpınar, T., ve Çakmakkaya, B. Y. (2014). İş sağlığı ve güvenliği açısından işverenlerin risk değerlendirme yükümlülüğü. Çalışma ve Toplum Dergisi, 1(40), 273-304.
• Alpagut, G. (2014). 6331 sayılı iş sağlığı ve güvenliği kanunun genel esasları. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, 72(2), 31-45.
• Aydınlı, İ. (2013). 6331 Sayılı kanun'da düzenlenen iş sağlığı ve güvenliği yükümlülüklerinin alt işveren ilişkisinde gösterdiği özellikler ve hukuki sorumluluk. Sicil İş Hukuku Dergisi(30), 37-42.
• Baloğlu, C. (2014). İşverenlerin iş kazalarından doğan hukuki sorumluluğu. Kamu-İş, 13(3), 107-123.
• Belverenli, D. (2016). Alt işveren ilişkisinden doğan iş sağlığı ve güvenliği yükümlülükleri. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, 74, 171-221.
• Demir, B. (2017, Nisan). 6331 sayılı kanunun 6. maddesi yürürlülük ertelemesinin kamuda iş sağlığı ve güvenliği uzmanı çalıştırılması açısından değerlendirilmesi. Hastane Öncesi Dergisi, 2(1), 23-36.
• Demir, B., ve Demir, N. (2016). Kamu sektöründe 6331 sayılı iş sağlığı ve güvenliği yasasının uygulanması ve mevcut yükümlülükler. İstanbul Aydın Üniversitesi Dergisi, 29, 167-194.
• Europen Economic Council. (1989, June 29). Council Directive 89/391/EEC. Council Directive of 12 June 1987 on the information of measures to encoruage improvements in the safety and health of workers.
• Kacır, E., ve Taçgın, E. (2017). 6331 sayılı iş sağlığı ve güvenliği kanunu kapsamında proaktif yaklaşım üzerine risk değerlendirme ve bazı öneriler. Marmara Sosyal Araştırmalar Dergisi, 12, 1-16.
• Kaya, E. Ç., Ölmezoğlu İri, N. İ., ve Başkan Takaoğlu, Z. (2018). Risk değerlendirmesi ne kadar önemli "İşveren Bakış Açısı". Gümüşhane Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 4(7), 10-18.
• Kayıhan, H., ve Köse, B. (2018). Türkiye'de ve dünyada mesleki rehabilitasyon. Türkiye Klinikleri, 1(3), 30-41.
• Kılkış, İ. (2013). İş sağlığı ve güvenliği'nde yeni dönem: 6331 sayılı iş sağlığı ve güvenliği kanunu (İSGK). "İş, Güç" Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 15(1), 17-41.
• Korkmaz, A., ve Avsallı, H. (2012). Çalışma hayatında yeni bir dönem: 6331 Sayılı iş sağlığı ve güvenliği yasası. Süleyman Demirel Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 26, 153-167.
• Orhan, S., Özkan, E., ve Uysal, S. (2017). Dışarıdan iş sağlığı ve güvenliği hizmeti sağlama modellerinden biri olarak Türkiye'de uygulanan ortak sağlık ve güvenlik birimi hizmetlerinin etkinliği: Örnek bir uygulama. İşletme Bilimi Dergisi, 3(5), 207-234.
• Özcan, Ş. (2014). İş sağlığı ve güvenliği açısından alt işverenlik. Mühendis ve Makina, 55(655), 37-44.
• Seratlı, G. B. (2004). 4857 sayılı iş kanununa göre iş sağlığı ve güvenliği. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 53(2), 197-245.
• Simard, M., ve Marchand, A. (1997). Workgroups’ propensity to comply with safety rules: The influence of micro-macro organisational factors. Ergonomics, 40(2), 172-188.
• Süzek, S. (2014). İş hukuku (Cilt 10.Baskı). İstanbul: Beta.
• TBMM. (03.04.2012). Sağlık, Aile, Çalışma ve Sosyal İşler Komisyon Raporu