Salt stress, which is one of the abiotic stress factors, is one of the important environmental stress that adversely affect plant growth and development in arid and semi-arid regions. In this study, the role of the use of different biochar sources in reducing the negative effects of salt stress was investigated. The research was carried out using petri dishes in the climate room of Harran University Faculty of Agriculture. In this study, the effect of four different biochar (BC) sources (cotton stalk (CS), corn cob (CC), olive pulp (OP) and tobacco stalk (TS)) and 6 different doses of sodium chloride (NaCl) application (0, 25, 50, 75, 100 ve 125 mM) on seed germination rate, root growth and shoot growth in durum wheat (Triticum durum Desf.) was investigated. An experiment was conducted using 9 cm-diam petri dishes in incubator condition. When the results are examined; Increased salt (NaCl) concentration in non-biochar (control) and four different biochar source applications reduces seed germination rate. In without biochar application, the highest seed germination rate, root length, root weight, shoot length and shoot weight were measured as 62.22%, 1.76 cm, 0.31 g, 2.39 cm, and 0.49 g, respectively. In with biochar application, the highest germination rate was obtained as 97.78% at TS NaCI 75 mM dose, root length was 11.58 cm at TS NaCI 50 mM dose, root weight was 0.84 g at TS NaCI 50 mM dose, shoot length was 8.64 cm at TS NaCI 0 mM dose, and shoot weight was 1.67 g at CC NaCI 0 mM dose. It is found that with biochar application significantly increased germination rate and root development under saline conditions. It was concluded that biochar can be used as a remedial agent in salt affected soils.
Tuz stresi, kurak ve yarı kurak bölgelerde bitkilerde büyüme ve gelişmeyi olumsuz yönde etkileyen abiyotik stres faktörlerinden biridir. Dört farklı bitkisel artık kullanılarak (pamuk sapı (PS), mısır koçanı (MK), zeytin posası (ZP), tütün sapı (TS)) 300 °C piroliz sıcaklığında biyokömürler elde edilmiştir. Bu çalışma da, durum buğdayında (Triticum durum Desf.) dört farklı biyokömür örneği ve 6 farklı tuz (NaCl) dozu uygulanmasının (0, 25, 50, 75, 100 ve 125 mM) çimlenme oranı, kök gelişimi ve sürgün gelişimi üzerinde tuz stresinin olumsuz etkilerini azaltmadaki rolü incelenmiştir. Deneme petri kablarında tesadüf parselleri deneme deseninde 3 tekerrürlü olarak iklim odasında yürütülmüştür. Biyokömürsüz (kontrol) ve dört farklı biyokömür uygulamalarında tuz (NaCl) konsantrasyonu artması tohum çimlenme oranını azaltmıştır. Kontrol uygulamalarında en yüksek çimlenme oranı (%), kök uzunluğu (cm), kök ağırlığı (g), sürgün uzunluğu (cm), sürgün ağırlığı (g) sırasıyla %62.22, 1.76 cm, 0.31 g, 2.39 cm ve 0.49 g olarak ölçülmüştür. Biyokömür uygulamalarında ise en yüksek çimlenme oranı TS NaCI 75 mM dozunda %97.78 olarak gözlenmiştir. Sürgün uzunluğunda en yüksek değer TS NaCI 0 mM dozunda 8.64 cm olarak gözlenmiştir. En yüksek kök uzunluğu TS NaCI 50 mM dozunda 11.58 cm’dir. Artan tuz konsantrasyonları her bir uygulamada sürgün ve kök taze ağırlıklarını olumsuz yönde etkilemiştir. En yüksek değerler sürgün ağırlığı MK NaCI 0 mM dozunda 1.67 g ve kök ağırlığı TS NaCI 50 mM dozunda 0.84 g gözlenmiştir. Sonuç olarak, biyokömür uygulaması tuzlu koşullar altında çimlenme oranı ve kök gelişimini önemli ölçüde artırmaktadır. Tuzdan etkilenen topraklarda biyokömürün iyileştirici olarak kullanılabileceği sonucuna varılmıştır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Plant Nutrition and Soil Fertility |
Journal Section | Araştırma Makaleleri |
Authors | |
Early Pub Date | September 23, 2025 |
Publication Date | September 24, 2025 |
Submission Date | December 9, 2024 |
Acceptance Date | July 11, 2025 |
Published in Issue | Year 2025 Volume: 29 Issue: 3 |
Indexing and Abstracting