ÖMER SEYFETTİN’İN HİKÂYELERİNDE MUTSUZ SON

Yıl 2020, Cilt: 3 Sayı: 1 - Özel Sayı, 177 - 191, 29.10.2020

Cennet Altundaş

Öz

Ömer Seyfettin, Türk edebiyatında hikâyeci kimliği ile bilinmektedir. Pek çok edebî türde eserler verse de hikâyeleri, yazdığı diğer türlerin önüne geçmiştir. Hikâyelerinde vakayı öne çıkardığı için karakter tahlilini ve mekân tasvirlerini ikinci plana atmıştır. Merak uyandırıcı bir girişle başlayan hikâyeleri, çarpıcı bir bitişle sona ermektedir. Bu çalışmada Ömer Seyfettin’in bütün hikâyelerindeki sonlar incelenmiş ve mutsuz sonla biten hikâyeleri değerlendirilmiştir. Mizahi yönü ağır basan hikâyelerinden tarihî hikâyelere, toplumsal ve gündelik hayatı anlatan hikâyelerinden çocukluk hatıralarının kaynaklık ettiği hikâyelere kadar pek çok hikâyesinde farklı mutsuz sonlar tespit edilmiştir. Hikâye başkişisinin ölümü, fakirliği, hayal kırıklığı, vicdan azabı, pişmanlığı ya da yaşadığı başka talihsizlikler ile sona eren bu hikâyeler mutsuz son örneği olarak kabul edilmiştir. Yazarın mutsuz son tercihinde çarpıcı ve etkileyici bir bitiş isteğinin yattığı düşünülmektedir. Çünkü mutlu ve aydınlık bir atmosferde başlayan hikâyeleri bile çarpıcı bir kötü sonla bitebilmektedir. Kötü ve mutsuz sonla biten bu hikâyeler ölüm, pişmanlık, vicdan azabı, hayal kırıklığı, talihsiz olaylar ve mutsuz sonun sorgulandığı başlıklar altında değerlendirilip yazarın hikâye bitiş tercihlerine farklı bir bakış açısı ile yaklaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Ömer Seyfettin, Hikaye, Bitiş, Mutsuz Son

Kaynakça

• Alangu, Tahir (1968). Ömer Seyfettin Ülkücü Bir Yazarın Romanı. İstanbul: May Yayınları.
• Enginün, İnci (1992). “Ömer Seyfeddin’in Hikâyeleri”. Doğumunun Yüzüncü Yılında Ömer Seyfettin. Ankara: Atatürk Kültür Merkezi, ss.37-49.
• Kahraman, Âlim (1998). “Hikâye”. İslam Ansiklopedisi, (17. cilt), İstanbul: Türk Diyanet Vakfı Yayınları, ss.493-501.
• Ömer Seyfettin (2019), Bütün Hikâyeleri, (Haz. N. Hikmet Polat), İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Polat, Nazım H. (2007), “Ömer Seyfettin”, İslam Ansiklopedisi, (34. cilt), İstanbul: Türk Diyanet Vakfı Yayınları, ss.80-82.
• Şengül, Abdullah (2018). “Ömer Seyfettin”. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/omer-seyfettin (Erişim Tarihi: 08.10.2020).
• Yener, Cemil (2018). “Ömer Seyfettin’in Öykücülüğüne Toplu Bir Bakış”. Türk Dili Türk Öykücülüğü Özel Sayısı, ss.44-53.
• Yöntem, Ali Canip (2005). Yeni Türk Edebiyatı Üzerine Makaleler. (Hazırlayanlar: Ahmet Sevgi – Mustafa Özcan). Konya: Tablet Kitabevi.