GELENEKLİ YENİLİK DÜŞÜNCESİ VE KLASİK TÜRK ŞİİRİ’NE YANSIMALARI

Yıl 2023, , 324 - 337, 01.10.2023

Zeynep Dağlar

https://doi.org/10.28981/hikmet.1256779

Öz

Bu makale, geleneğin tarihin herhangi bir zamanında adet haline getirilmiş davranışlar olduğu kanaatinin aksine, muayyen bir nassa dayalı, tarihin akışı içinde değişerek var olmaya devam eden canlı bir yapı olduğu düşüncesinden hareket etmektedir. Bu düşünceye göre gelenek; kendi mantalitesi, dinamikleri ve paradigmasıyla döneminin şartlarına uygun olarak sürekli ve yeniden inşa olmaktadır. Buna bağlı olarak bu çalışma, geleneğin modern dönem dışındaki tarihsel zaman kesitinde de kendini sürekli yenileyen canlı bir organizma olarak kabul edildiğini ve bunu “Klasik Türk Şiiri" ne yansıyan bazı teşbih örnekleri üzerinden göstermeyi hedeflemektedir.

Anahtar Kelimeler

modern, gelenek, şiir, yenileme, canlı

Kaynakça

• Atay, Tayfun. “Gelenekçilikle Karşı-Gelenekçiliğin Gelgitinde Türk ‘Gelenek-çi’ Muhafazakârlığı”.Modern Türkiye’de Siyasi Düşünce: Muhafazakârlık. ed. Ahmet Çiğdem. İstanbul: İletişim Yayınları, 2004.
• Başer, Sait. Kutadgu Bilig’de Kut ve Töre. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları, 1990.
• Bursevi, İ. Hakkı.Rûhu’l-beyân. İstanbul: Eser Neşriyat, 1389.
• Demirli, Ekrem. İslam Metafiziğinde Tanrı ve İnsan. İstanbul: Kabalcı Yayınları, 2009.
• Eyüboğlu, İ. Zeki. Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü. İstanbul: Sosyal Yayınları, 1995.
• Gadamer, G. Hans. “Tarih Bilinci Sorunu”. çev. Taha Parla.Toplum Bilimlerinde Yorumcu Yaklaşım. ed. P. Rabinow vd. İstanbul: Hürriyet Vakfı Yayınları, 1990.
• Gökalp, Ziya. Türk Töresi. İstanbul: İnkilap ve Aka Yayıncılık, 1977.
• Güngör, Erol. Türk Kültürü ve Milliyetçilik.İstanbul: Ötüken Yayınları, 1999.
• Hasene, Ö.Ubeyd. el-İctihâd li’t-Tecdit Sebîlü’l-Verâseti’l-Hadâriyye.Beyrut: el-Mektebetü’l-İslâmî, 1988.
• İz, Mahir. (1972), “Hal”. İslam Medeniyeti Aylık Mecmuası 26/3 (1972), 18-19.
• Kalın, İbrahim. Gök Kubbenin Altında. İstanbul: Mecra Kitap, 2022.
• Kalkışım, Muhsin. Şeyh Gâlib Dîvânı. Ankara: Akçağ Yayınları, 1994.
• Kelâbâzî, Muhammed B.İbrâhim. et-Taarruf. nşr. Süleyman Uludağ. İstanbul: 1978.
• Kılıç, Muharrem. “Hukuk Teorisinde Literalist/Lafızcı Yorum Geleneği: İbn Hazm Zâhiriliği”.Milel ve Nihal Dergisi 6/3 (2009), 27-40.
• Kuşeyri, Abdulkerîm B. Hevâzin. er- Risâleletü’l Kuşeyriyye. nşr. Süleyman Uludağ. Kahire: 1974.
• Meriçboyu, A.Kadir.Bugünün Diliyle Mevlânâ. İstanbul: Say Yayınları, 2002.
• Mısrî, Niyâzî. Niyâzî-i Mısrî Divanı. nşr. Kenan Erdoğan. Ankara: Akçağ Yayınları, 2008.
• Palmer, E.Richard. Hermenötik. çev. İbrahim Görener. İstanbul: Anka Yayınları, 2002.
• Şeyh Galip.Hüsnü Aşk. nşr. Orhan Okay vd.İstanbul: Dergah Yayınları, 1975.
• Yalçın, Şahabettin. “Gelenekselci Ekol’de Akıl, Hikmet ve Bilim”. Modernizm ve Gelenekselcilik Arasında Din. ed. Şamil Öcal vd. 35-50. Ankara: Hece Yayınları, 2013.
• Yenikale, Ahmet.Ahmed Nâmî Dîvanı. e-kitap.56192,ahmed-nami-divanipdf.pdf (ktb.gov.tr)
• Ögel, Bahaeddin. Türk Mitolojisi 1. Ankara: Türk Tarih Kurumu, 1998.
• Shils, Edward. İnsan Bilimlerine Prologomena. Çev.Hüsamettin Arslan. İstanbul: Paradigma Yayıncılık, 2002.
• Tancı, İbn Battuta. İbn Battuta Seyahatnamesi. çev. A. Sait Aykut. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları, 2000.
• Tatçı, Mustafa. Yunus Emre Divanı. Ankara: Akçağ Yayınları, 1991.
• Tatçı, Mustafa. Yûnus Emre Divânı: Tenkitli Metin. İstanbul:MEB Yayınları, 2005.
• Touraine, Alain. Modernliğin Eleştirisi. çev. Hülya Tufan. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları, 1995.