Although rejection of dialectical theology is generally claimed to be essential to the salafi tradition,theology or kalam in the sense of discussing creedal matters was practiced to some extent in the same tradition from the very beginning and finally fully adopted by Ibn Taymiyya, the founder of the so-called late Salafiyya. His traditionalist kalam resembles the Ash’arite theology in that both welcome elaborate analysis and disputation, but the former lacks systematic structure as it emulates the disorganized topical fashion of the early SalafT literature. Arguing that Ibn Taymiyya can be considered a Sunni scholar of kalam or a Salaff mutakallim, this paper examines the structure of his theological enterprise and investigates its historical roots as well as its fate.
Kelamın, hususen cedelci yapıda icra edilen kelamın reddedilmesi, selefî geleneğin aslî bir unsuru olarak bilinir. Mezhepler tarihinin modern literatüründe sıkça rastladığımız bu genel kabul kimi zaman bir indirgeme hatası, kimi zaman da bir kavram kargaşası olmalıdır. Çünkü itikad sahasında konuşmak, tartışmak, yorum yapmak anlamında kelam söz konusu gelenek içinde baştan beri nispeten uygulanmış, nihayet İbn Teymiyye’nin şahsında tamamen benimsenmiştir. İbn Teymiyye’nin selefî kelamı, mufassal tahlil ve münakaşa üzere icra edilmesi bakımından Eş‘arî kelamına benzer, ne var ki ilk dönem selefî literatürü gibi meseleci yapıda olduğundan sistematik değildir. İbn Teymiyye’nin sünnî-selefî bir kelamcı sayılabileceğini savunan bu makale, onun geliştirdiği kelamın temel yapısını irdelemekte, tarihî kökenini ve âkıbetini sorgulamaktadır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | June 30, 2017 |
Published in Issue | Year 2017 Volume: 16 Issue: 31 |