This essay examines three stories by “the father of
Bu çalışma “Türk kısa öykücülüğünün atası” Ömer
Seyfettin’in (1884-1920) üç öyküsünü incelemektedir: Primo Türk Çocuğu, Fon
Sadriştayn’ın Karısı, Fon
Sadriştayn’ın Oğlu ve Ashab-ı
Kehfimiz. Ömer Seyfettin’in, geç Osmanlı dönemine tekabül eden hayat hikâyesinin
ve çalışmalarının, bu çalkantılı siyasal ve tarihsel dönem çerçevesinde
bağlamsallaştırılmasını müteakiben bu çalışma Ömer Seyfettin için ulusun aileye
dayanmakta olduğu gözleminin altını çizecektir. Bir başka deyişle, bahsi geçen
üç öykünün satır aralarında hem gerçek hem de sembolik anlamda aile kavramına
ulusu “tahayyül etme” işlevi atfedildiğine işaret edilecektir. Bu hikâyelere
göre, mutlu anne, baba ve çocuklardan oluşan kâmil bir aile ve dolayısıyla
ulusun olması dilsel ve kültürel türdeşlikten geçmektedir. Ancak bu önşart
ailenin ve ulusun her zaman başarılı bir şekilde tezahür etmesi için yeterli
olmayabilir.
Primary Language | English |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | December 31, 2013 |
Submission Date | January 21, 2015 |
Published in Issue | Year 2013 Volume: 31 Issue: 2 |
Manuscripts must conform to the requirements indicated on the last page of the Journal - Guide for Authors- and in the web page.
Privacy Statement
Names and e-mail addresses in this Journal Web page will only be used for the specified purposes of the Journal; they will not be opened for any other purpose or use by any other person.