Amaç: Bu araştırma, Çankırı il merkezi birinci basamakta çalışan ebe ve hemşirelerdeki iş doyum düzeyi ve etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla yapılmıştır.
Materyal ve Metot: Tanımlayıcı tipte yapılan bu araştırma, Ekim 2013- Aralık 2013 tarihleri arasında, 15 ebe ve 22 hemşire olmak üzere, 37 kişiye uygulanmıştır. Veri toplama aracı olarak, tanıtıcı bilgi formu ve Minessota İş Doyum Ölçeği kullanılmıştır. Elde edilen veriler, SPSS 15.0 programı , T testi ve ANOVA testi kullanılmıştır.
Bulgular: Ebe ve hemşirelerin Minnesota İş Doyum Ölçeği (MSQ)’ nden aldıkları, genel doyum puanı 61.81±12.79’dur. Minnesota İş Doyum Ölçeği içsel doyum alt boyutundan 21.81±6.27, dışsal doyum alt boyutundan ise 40.00 ±7.26 puan almıştır. Ebe ve hemşirelerin, içsel iş doyumunu, dışsal iş doyumuna göre yüksek yaşadıkları belirlenmiştir. Çocuğu olmayanların, diğer bireylere oranla iş doyumunun düşük olduğu görülmüştür. Bireylerin iş doyumu ölçeği ile kurumda toplam çalışma süreleri arasındaki ilişkiyi belirlemek üzere yapılan korelasyon analizi sonucunda istatistiksel anlamlı ilişki bulunmuştur (p< 0.05). Bireylerin çalışma süresi arttıkça iş doyumu düzeyleri artmaktadır. Korelasyona bakıldığında aralarındaki etkileşimin düşük olduğu görülmektedir (r: 0.329). Ek görevi olmayanların, içsel doyum ölçeğinin (44.45±7.11), dışsal doyum ölçeğinin (25.90±4.15) diğer bireylerin ortalamasından büyük olduğu görülmüştür.
Sonuç: Bir çocuğu olanların, diğer bireylere oranla dışsal doyumunun yüksek olduğu, çocuğu olmayanların, diğer bireylere oranla iş doyumunun düşük olduğu görülmüştür. Bireylerin toplamda çalışma süresi arttıkça iş doyumu düzeyleri artmaktadır. Ek görevi olmayanların, diğer bireylere oranla içsel, dışsal ve iş doyumunun yüksek olduğu görülmüştür. Nadiren sorun yaşayanların, sıklıkla sorun yaşayanlara göre içsel, dışsal ve iş doyumlarının yüksek olduğu görülmüştür.
Anahtar kelimeler: Ebe, Hemşire, İş Doyumu
Amaç: Bu araştırma,Çankırı il merkezi birinci basamakta çalışan ebe ve hemşirelerdeki iş doyum düzeyi ve etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla yapılmıştır. Materyal ve Metot: Tanımlayıcı tipte yapılan bu araştırma, Ekim 2013- Aralık 2013 tarihleri arasında, 15 ebe ve 22 hemşire olmak üzere, 37 kişiye uygulanmıştır. Veri toplama aracı olarak, tanıtıcı bilgi formu ve Minessota İş Doyum Ölçeği kullanılmıştır. Elde edilen veriler, SPSS 15.0 programı , T testi ve ANOVA testi kullanılmıştır. Bulgular: Ebe ve hemşirelerin Minnesota İş Doyum Ölçeği (MSQ)’ nden aldıkları, genel doyum puanı 61.81±12.79’dur. Minnesota İş Doyum Ölçeği içsel doyum alt boyutundan 21.81±6.27, dışsal doyum alt boyutundan ise 40.00 ±7.26 puan almıştır. Ebe ve hemşirelerin, içsel iş doyumunu, dışsal iş doyumuna göre yüksek yaşadıkları belirlenmiştir. Çocuğu olmayanların, diğer bireylere oranla iş doyumunun düşük olduğu görülmüştür. Bireylerin iş doyumu ölçeği ile kurumda toplam çalışma süreleri arasındaki ilişkiyi belirlemek üzere yapılan korelasyon analizi sonucunda istatistiksel anlamlı ilişki bulunmuştur (p< 0.05). Bireylerin çalışma süresi arttıkça iş doyumu düzeyleri artmaktadır. Korelasyona bakıldığında aralarındaki etkileşimin düşük olduğu görülmektedir (r: 0.329). Ek görevi olmayanların, içsel doyum ölçeğinin (44.45±7.11), dışsal doyum ölçeğinin (25.90±4.15) diğer bireylerin ortalamasından büyük olduğu görülmüştür. Sonuç: Bir çocuğu olanların, diğer bireylere oranla dışsal doyumunun yüksek olduğu, çocuğu olmayanların, diğer bireylere oranla iş doyumunun düşük olduğu görülmüştür. Bireylerin toplamda çalışma süresi arttıkça iş doyumu düzeyleri artmaktadır. Ek görevi olmayanların, diğer bireylere oranla içsel, dışsal ve iş doyumunun yüksek olduğu görülmüştür. Nadiren sorun yaşayanların, sıklıkla sorun yaşayanlara göre içsel, dışsal ve iş doyumlarının yüksek olduğu görülmüştür
Primary Language | English |
---|---|
Journal Section | Oral Presentation |
Authors | |
Publication Date | January 1, 2015 |
Submission Date | April 18, 2015 |
Published in Issue | Year 2015 1st National Health Sciences Congress Book |