Spor Yapma Durumlarına Göre Üniversite Öğrencilerinin Problem Çözme Becerilerinin Karşılaştırılması (Kütahya Dumlupınar Üniversitesi Örneği)

Yıl 2021, Cilt: 3 Sayı: 2, 32 - 39, 31.12.2021

Sinan Akın , Piyami Çakto

Öz

Amaç; Yapılan çalışmanın amacı Kütahya Dumlupınar Üniversitesi’nin farklı bölümlerinde eğitimlerine devam eden spor yapan ve yapmayan bireylerin problem çözme becerilerini incelemektir.
Gereç ve Yöntem; Çalışmanın evrenini Kütahya Dumlupınar Üniversitesi bünyesinde bulunan öğrenciler oluşturmaktadır. Örneklem grubunu ise Kütahya Dumlupınar Üniversitesi’nin Merkez ve Germiyan Yerleşkesinde bulunan eğitim kurumlarının farklı bölümlerinde eğitimlerine devam eden öğrenciler oluşturmaktadır. Örnekleme grupları randomize olarak belirlenmiştir. Çalışmaya 251 kadın, 199 erkek olmak üzere toplam 450 kişi katılmıştır. Ölçüm aracı olarak Heppner & Peterson (1982) tarafından geliştirilen, Şahin, vd., (1993) tarafından Türkçe ’ye uyarlanan Problem Çözme Envanteri kullanılmıştır. Elde edilen verilere Shapiro-Wilk normallik testi uygulanmış olup elde edilen çarpıklık ve basıklık değerleri nedeniyle parametrik testlerden Independent Sample T-Testi ve Korelasyon testi uygulanmıştır.
Bulgular; Elde edilen verilerin sonuçlarına göre cinsiyet değişkenine bağlı olarak toplam puanlar ve alt boyutlar arasında anlamlı bir farklılık söz konusu değildir. Yine spor yapma değişkenine bağlı olarak toplam puanlar ve alt boyutlar arasında anlamlı bir farklılığa rastlanamazken, Kaçıngan Yaklaşım alt boyutunda anlamlı bir farklılık söz konusudur. Ayrıca Toplam Puan ile Problem Çözme Becerisi ve Yaklaşma, Kaçınma alt boyutları arasında yüksek düzeyde ilişki olduğu saptanırken, diğer alt boyutlar arasında ise düşük ya da orta düzeyde ilişki olduğu tespit edilmiştir.
Sonuç; Öğrencilerin spor yapma ve yapmama durumlarına bağlı olarak spor yapmanın problem çözme noktasında etkili bir faktör olmadığı saptanmıştır. Ama spor yapanların problem çözme becerilerinin kısmen de olsa spor yapmayanlara oranla daha yüksek olduğu söylenebilir.

Anahtar Kelimeler

Spor, Problem Çözme, Beceri, Öğrenci

Teşekkür

İlginiz için teşekkür ederim.

Kaynakça

• Aksu, M. (1989). Problem Çözme Becerilerinin Geliştirilmesi. Kültür ve Turizm Bakanlığı ve Orta Doğu Teknik Üniversitesi Problem Çözme Yöntemleri Sempozyumu, 44-54.
• Balay R., (2004). Küreselleşme, bilgi toplumu ve eğitim. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi. 37 (2), 61-82.
• Baykul, Y., ve Aşkar P. (1987). Problem ve problem çözme. Matematik Öğretimi. Anadolu Üniversitesi Yayınları No: 193. Açıkögretim Fakültesi Yayınları.
• Bingham, A. (1998). Çocuklarda problem çözme yeteneklerinin geliştirilmesi. Çev. A. Ferhan Oğuzhan. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
• Bottger, P.G., ve Yetton, P.W. (1987). Improving group performance by training in ındivudual problem solving. Journal of AppIied Psychology. Vol. 72, No. 4, 651-657.
• Büyükkaragöz, S., ve Çivi, C. (1999). Genel öğretim metotları. İstanbul: Öz Eğitim Yayınları.
• Çağlayan, H. S., Taşğın, Ö., & Yıldız, Ö. (2008). Spor yapan lise öğrencilerinin problem çözme becerilerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 2(1), 62-77.
• Erdemli, E., & Yaşartürk, F. (2020). Beden eğitimi ve spor öğretmenliği bölümü öğrencilerinin serbest zaman doyum düzeyi ve problem çözme becerileri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9(3), 1871-1882.
• Eski, T. & Görgüt, İ. (2018). Beden eğitimi ve spor yüksekokulu özel yetenek sınavına katılan adayların öğrenme biçemleri ve problem çözme becerileri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 26 (6), 2105-2116. DOI: 10.24106/kefdergi.412004.
• Germi, h. (2006). Gençlik ve spor genel müdürlüğünde görev yapan spor yöneticilerinin problem çözme becerilerinin değerlendirilmesi (Doctoral dissertation), Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Beden Eğitimi ve Spor Anabilim Dalı, Ankara.
• Güzel, A. (2004). Marmara üniversitesi öğrencilerinin öğrenme stilleri ile problem çözme becerileri arasındaki ilişkinin incelenmesi, Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, İstanbul.
• Heppner, P. P., ve Peterson, C. H. (1982). The development and implications of a personal-problem solving ınventory. Journal of Counseling Psychology, 29, 66-75.
• Karasar, N. (2013). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Korkut, F. (2002). Lise öğrencilerinin problem çözme becerileri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 22, 177-184.
• Kuru, Emin., & Karabulut, E. O. (2009). Ritim eğitimi ve dans dersi alan ve almayan beden eğitimi ve spor yüksekokulu öğrencilerinin problem çözme becerilerinin çeşitli değişkenler bakımından incelenmesi. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29(2), 441-458.
• Martorella, P. H. (1978). John Dewey: Problem solving and history teaching. The Social Studies, 69(5), 190-194.
• Mirzeoğlu, D., Özcan, G., Kıyak, Ö., & Aydemir, F. (2010). Ortaöğretimde lisanslı olarak spor yapan ve spor yapmayan öğrencilerin problem çözme becerilerinin çeşitli değişkenlere göre incelenmesi. Gazi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 15(2), 3-19.
• Savaşır I., & Şahin, H. N. (1997). Bilişsel-davranışçı terapilerde değerlendirme: sık kullanılan ölçekler. Türk Psikologlar Derneği Yayınları, No.:9, Özyurt Matbaacılık, Ankara.
• Şahin, N., Şahin, N. H. ve Heppner, P. P. (1993). The psychometric properties of the problem solving ınventory. Cognitive Therapy and Research, 17, 379-396.
• Şenduran, F., & Amman T. (2006). Sporcu olan ve olmayan ortaöğretim öğrencilerinin problem çözme yaklaşımları. 9. Uluslararası Spor Bilimleri Kongresi, 3-5 Kasım. Muğla Üniversitesi, Atatürk Kültür Merkezi.
• Temel, V., & Ayan, V. (2015). Beden eğitimi ve spor öğretmenlerinin problem çözme becerileri. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 17 (29): 70-76, 2015 ISSN: 2147 – 7833.
• Türkçapar, Ü. (2009). Beden eğitimi spor yüksekokulu öğrencilerinin farklı değişkenler açısından problem çözme becerileri. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(1), 129-139.
• Üstün A., ve Bozkurt E. (2003). İlköğretim Okulu Müdürlerinin Kendilerini Algılayışlarına Göre Problem Çözme Becerilerini Etkileyen Bazı Mesleki Faktörler. Kastamonu Eğitim Dergisi. Mart, 11 (1), 13-20.
• Yenice, N. (2012). Öğretmen adaylarının öz-yeterlik düzeyleri ile problem çözme becerilerinin incelenmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 11(39), 36-58.