The Present and Future Status of Moral Education in Turkey

Year 2021, , 429 - 444, 29.11.2021

Çiğdem Can Kaynak

https://doi.org/10.33709/ictimaiyat.999456

Abstract

Modern hayatın beraberinde getirdiği hem psikolojik hem sosyolojik nitelikli birtakım sorunlar akademik başarının öncelenmesi durumunu tekrar gözden geçirme gereğini beraberinde getirmiştir. Bu gerçekle karşı karşıya kalan aileler ve eğitimciler her anlamda nitelikli bireyler yetiştirme gerekliliği doğrultusunda dikkatleri daha büyük oranda ahlak eğitimine yöneltmişlerdir. Ahlakı eğitmenin mümkün olup olmadığı veya böyle bir eğitim yapmanın etik olup olmayacağı, yapılmasının gerekli olması durumunda nasıl bir yaklaşımla bunun yapılacağı gibi sorular güncelliğini hala korumaktadır. Ayrıca ahlak eğitiminin örgün eğitimin bir parçası olup olmaması, ayrı bir müfredat ve ders süresi tahsis edilip edilmemesi de farklı açılardan hala tartışılmaktadır. Tüm bu sorunlarla birlikte Millî Eğitim Bakanlığı Müfredatında ahlak eğitiminin günümüzde nasıl verildiği, gelecekte daha etkin, pratiğe yansıyan bir ahlak eğitimi verilebilmesi noktasında neler yapılabileceği gibi ve benzeri birçok sorunsallığıyla ahlak eğitimi, eğitim felsefemizde büyük önem arz etmektedir. Takdir edilir ki bu soruların her birinin cevabı ayrı bir çalışma olabilecek niteliktedir. Biz bu çalışmamızda bu soruların tamamına ayrı ayrı olmasa da genel bir yaklaşımla değerlendirmelerde bulunmaya çalışacağız.

Keywords

Eğitim, Ahlak, Ahlak Eğitimi, Ahlaki Değerler, Değer Eğitimi.

The Present and Future Status of Moral Education in Turkey

Abstract

Some psychological and sociological problems that have been brought about by modern life have led to the need to reconsider the priority of academic success. In this respect, families and educators encountering this reality have focused more attention on moral education in line with the necessity of raising qualified individuals in every sense. Such questions as whether it is possible to educate morals, whether it will be ethical to provide such an education, and what approach will be applied to conduct this kind of education if it is necessary continue to be relevant. Moreover, whether moral education is a part of formal education and whether a separate curriculum and course time should be assigned are still debated from the point of different perspectives. In addition to all these problems, moral education becomes more of an issue in our education philosophy in terms of its many questions such as how moral education is presented in the curriculum of the Ministry of National Education at present and what can be done in the future to provide a more effective and practical moral education. The answer to each of these questions can be considered as a separate study. It is tried in this study to examine all these questions through a general approach, not separately.

Keywords

Education, Morals, Moral Education, Moral Values

References

• Acat, M. B. (2015). Ahlak Eğitiminde Rol Model Referansları. M. K. Arıcan vd., (Ed.). Eğitim ve Ahlak Şurası içinde (ss. 457-478). Ankara: Eğitim Bir Sen Yayınları.
• Akbaş, O. (2005). Değer Öğretiminde Yeni Yaklaşımlar. Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
• Altaş, N., & Ay, M. (2007). İlköğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
• Ay, M.E. (2005). Ailede Verilecek Din Eğitiminde Genel Prensipler. İ. Canan (Ed.), İslam' da Aile ve Çocuk Terbiyesi (II) içinde (ss. 361-374). İstanbul: Ensar Neşriyat.
• Aydın, M. Z. (2003). Ahlak Öğretiminde Örnek Olay İncelemesi. Ankara: Nobel Yayınları.
• Bacanlı, H. (2006). Duyuşsal Davranış Eğitimi. Ankara: Nobel Yayınları.
• Bilgin B., & Selçuk, M. (1999). Din Öğretimi Özel Öğretim Yöntemleri. Ankara: Gün Yayıncılık.
• Bilgin, B. & Selçuk, M. (1991). Din öğretimi: kavramlar, ilkeler, yöntemler, araç-gereç, planlama, uygulama. Ankara: Akid Yayıncılık.
• Bilgin, B. (2001). Eğitim bilimi ve din eğitimi. Ankara: Gün Yayıncılık.
• Binbaşıoğlu, C. (2004). Ailede ve okulda eğitim sorunları. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
• Can, N. (2015). Prof. Dr. Bahaddin Acat’ın Müzakeresi, Eğitim ve Ahlak Şurası. Ankara: Eğitim Bir Sen Yayınları.
• Cevizci, A. (2016). Eğitim Felsefesi. İstanbul: Say Yayınları.
• Demir, R. (2018). Modern Toplumda Ahlaki Değişim ve Ahlak Eğitimi. N. Çalışkan (Ed.), Modernleşme Sürecinde Müslümanlar içinde (ss. 283-339). Ankara:, Nobel Yayınları.
• Doğanay, A. (2009). Değerler eğitimi. Hayat bilgisi ve sosyal bilgiler öğretimi yapılandırmacı bir yaklaşım. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Durmuş, A. (2015). Meb Müfredatında Ahlak Eğitimi ve Yeni Öneriler, M. K. Arıcan vd., (Ed.), Eğitim ve Ahlak Şurası içinde (ss. 555-565). Ankara: Eğitim-Bir-Sen.
• Ekşi, H. & Katılmış, A. (2014). Karakter eğitimi el kitabı. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Ertürk, S. (1978). Eğitimde program geliştirme. Ankara: Yelkentepe Yayıları.
• Eyüpoğlu, Z. (1997). Türkçe Kökler Sözlüğü. İstanbul: Remzi Kitapevi.
• Gazali, İ. (2000). İhya u Ulumiddin. (M. A. Müftüoğlu, Çev.) (Çev.) İstanbul: Çelik yayınevi.
• Gökalp, Z. (1973). Terbiyenin Sosyal ve Kültürel Temelleri. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
• Hökelekli, H. (2007). Çocuk ve gençlerde şiddet olgusu ve önlenmesine yönelik öneriler. Değerler Eğitimi Dergisi, 5(14), 61-78.
• Hökelekli, H. (2017). Din psikolojisi. Ankara: Diyanet Vakfı Yayınları.
• Kasapoğlu, A. (2004). Kur'an'da Kıssa Terapisi-Hz. Peygamberin Kıssalardan Terapi Amaçlı Yardım Alması. Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 8(2), 69-80.
• Kaymakcan, R., & Meydan, H. (2020). Ahlak değerler ve eğitimi. İstanbul: Dem Yayınları.
• Kesgin, S. (2011). Cumhuriyet Dönemi Örgün Eğitim Kurumlarında Ahlak Eğitimi. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 52(1), 209-238.
• Kesgin, S. (2015). Cumhuriyet dönemi ahlak eğitimi üzerine bir değerlendirme ve öneriler. M. K. Arıcan vd., (Ed.). Eğitim ve Ahlak Şurası içinde (ss. 164-201). Ankara: Eğitim Bir Sen Yayınları.
• Koçyiğit, H. (2012). Kur'an ve Eğitim. Hikmet Yurdu Düşünce-Yorum Sosyal Bilimler Araştırma Dergisi, 5(10), 123-150.
• MEB (2018). https://dogm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2018_05/15104708_201813015378536-DKAB_9-12._SYnYf__DOP__2018.pdf.
• Lipson, L. (2000), Uygarlığın Ahlaki Bunalımları: Manevi Bir Erime mi, Yoksa İlerleme mi?. (J. Ç. Yeşiltaş, Çev.) İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
• Meydan, H. (2013). Din, ahlak ve değerler alanı seçmeli derslerinin öğrenci görüşleri doğrultusunda değerlendirilmesi. Atatürk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 40, 219-250.
• Özcan, D. (2012). Kuramdan Uygulamaya Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• TDK, Büyük Türkçe Sözlük. (Erişim: 09.06.2019), http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&kelime=AHLAK
• TÜİK (2019). Ceza infaz kurumu istatistikleri. (Erişim:13.06.2021) https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Ceza-Infaz-Kurumu-Istatistikleri-2019-33625
• Türer, C. (2015). Ahlak ve Eğitim: Şahsiyetin Oluşturulması. M. K. Arıcan vd., (Ed.). Eğitim ve Ahlak Şurası içinde (ss. 97-112). Ankara: Eğitim Bir Sen Yayınları.
• Vatandaş, C. (2007). İnsanlığın Model İhtiyacı ve Hz. Peygamber’in Örnekliği Üzerine. Cahiliye Toplumundan Günümüze Hz. Mammed: Sempozyumumunda sunulan bildir, 289-313.
• Yaran, C. (2005). İslamda "Ahlakın Şartı" Kaç? İslam "Erdem Etiği" nin (Yeniden) Yapılandırılması Önerisi. İstanbul Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, (11), 35-55.
• Yemenici, A. (2015). İslam Ahlakının Eğitim Müfredatına Aktarım Sorun. M. K. Arıcan vd., (Ed.). Eğitim ve Ahlak Şurası içinde (ss. 348-368). Ankara: Eğitim Bir Sen Yayınları.
• Yüksel, S. (2002). Örtük program. Eğitim ve Bilim, 27 (126).