Bursa’da Muşlu Olmak: Muş’tan Bursa’ya Göçün Analizi

Year 2022, Göç ve Mültecilik Özel Sayısı, 165 - 181, 30.09.2022

Fatih Akyüz

https://doi.org/10.33709/ictimaiyat.1111223

Abstract

Tarihsel olarak ülkemizin Batısında yer alan İstanbul, Bursa, İzmir ve Antalya gibi şehirler hem konumları itibariyle hem de yaratmış oldukları çeşitli fırsatlar neticesinde göç almışlardır. 2000’li yılların başından itibaren tekstil ve otomotiv sanayisinde Türkiye’nin önemli kentinden biri olan Bursa, uzun yıllardır farklı bölge ve kentlerden göç alırken özellikle son 20 yıldır Doğu Anadolu bölgesinden göç almıştır. TÜİK’in 2019 yılında açıklamış olduğu Bursa’ya yapılan göç verilerine bakıldığında bu durum daha açık bir şekilde görülmüştür. Bugün Bursa’da Bursalı dışında en çok nüfus Doğu Anadolu’nun iki kenti olan Erzurum ve Muş’a aittir. Dolayısıyla Bursa ve Muş arasında göçler ile kurulan organik bir bağın olduğu görülebilir. Çalışma boyunca Muş’tan Bursa’ya göçü gerçekleştiren yani göçün aktörü konumunda bulunan bireylerle görüşmeler yapılmıştır. Görüşmelerden elde edilen sonuçlarla aktörlerin bilişsel haritaları yorumlanmaya çalışılmıştır. Araştırmanın sonucuna göre geleneksel bağların hâlâ güçlü olduğu ve Muş’la bağlantılarını koparmadıklarını dile getirmişlerdir. Kimisi ekonomik şartlar nedeniyle isteyerek kimisi ise kan davası gibi sosyo-kültürel nedenlerden ötürü zorunlu olarak göç etmek durumunda kalmıştır. Diğer taraftan yapılan göçlerde hemşehrilik bağlarının oldukça güçlü olduğu tespit edilmiştir.

Keywords

göç,, hemşehrilik, Bursa, Muş, Doğu

Being from Muş in Bursa: Analysis of Migration from Muş to Bursa

Abstract

Cities such as Istanbul, Bursa, Izmir and Antalya, which are historically located in the West of our country, have received immigration as a result of both their location and the various opportunities they have created. Bursa, which has been one of the important cities of Turkey in the textile and automotive industry since the beginning of the 2000s, has received immigrants from different regions and cities for many years, especially from the Eastern Anatolia region for the last 20 years. Considering the migration data to Bursa, which was announced by TUIK in 2019, this situation was seen more clearly. Today, the largest population in Bursa, apart from Bursa residents, belongs to Erzurum and Muş, the two cities of Eastern Anatolia. Therefore, it can be seen that there is an organic connection between Bursa and Muş, which was established with migrations. Throughout the study, interviews were conducted with individuals who migrated from Muş to Bursa, that is, who were the actors of the migration. The cognitive maps of the actors were tried to be interpreted with the results obtained from the interviews. According to the results of the research, they stated that the traditional ties are still strong and they have not broken their ties with Muş. Some of them had to migrate willingly due to economic conditions and some were forced to migrate due to socio-cultural reasons such as blood feuds. On the other hand, it has been determined that the ties of fellow countrymen are quite strong in migrations.

Keywords

migration, citizenship, Bursa, Muş, East

References

• Adıgüzel, Y., Tekgöz, N. (2020). Göç, Murat Şentürk ve Yusuf Adıgüzel içinde, Kent Çalışmalarına Giriş: Kır, Kent ve Göç Sosyolojisi (s. 303-351), Ankara: Nobel.
• Alver, K. (2013). Mahalle: Mahallenin Toplumsal ve Mekânsal Portresi. Ankara: Hece Yayınları.
• Aysan, M.F. (2014).Türkiye’nin demografik dönüşümü ve yeni meydan okumalar, Lütfi Sunar içinde, Türkiye’de Toplumsal Değişim (s. 67-89), Ankara: Nobel.
• Burgan, E. (2017). Çoklu türler etnogrfaisi: yüz yüze bir araştırma imkânı üzerine düşünceler, Moment Dergi, 4(1), ss. 115-134, Ankara.
• Ciğerci, N. (2016). Bursa-Kırcaali hattı: 1989’da gelen Bulgaristan göçmenleri örneği, S. Gülfer Ihlamur Öner ve N. Aslı Şirin Öner içinde, Küreselleşme Çağında Göç: Kavramlar, Tartışmalar (s. 107-135), (3. Baskı), İstanbul: İletişim.
• Değirmenci, K. (2011). Kentsel mekânda ‘yerin’ ya da ‘otantik’ olanın yeniden inşası, Ertan Eğribel ve Ufuk Özcan içinde, Değişim Sosyolojisi: Dünyada ve Türkiye’de Toplumsal Değişme (s. 227-293), İstanbul: Kitabevi.
• Duben, A. (2012). Kent, Aile, Tarih. (3. Baskı), İstanbul: İletişim.
• Koyuncu, A. (2012). Türkiye’de göç ve kentleşme, Köksal Alver içinde, Kent Sosyolojisi (s. 379-395), Ankara: Hece Yayınları.
• Kömürcüoğlu, M. (2014). Göç ve kentleşme: gecekondudan kentsel dönüşüme, Lütfi Sunar içinde, Türkiye’de Toplumsal Değişim, (s. 89-125), Ankara: Nobel.
• Kümbetoğlu, B. (2005). Sosyolojide ve Antropolojide Niteliksel Yöntem ve Araştırma. İstanbul: Bağlam Yayıncılık.
• Öner, N.A.Ş. (2016). Göç çalışmalarında temel kavramlar, S. Gülfer Ihlamur Öner ve N. Aslı Şirin Öner içinde, Küreselleşme Çağında Göç: Kavramlar, Tartışmalar (s. 13-29), (3. Baskı), İstanbul: İletişim.
• Rock, P. (2021). Sembolik etkileşimcilik ve etnografi, Paul Atkinson, Amanda Coffey vd. içinde, Etnografi: El Kitabı (s. 26-39), (G. Kaçar Tunç ve F. Güllüpınar, Çev.), Ankara: Nobel.
• Sağlam, S. (2006). Türkiye’de iç göç olgusu ve kentleşme, Hacettepe Üniversitesi Türkiye Araştırmaları Enstitüsü, (5), ss. 33-44, Ankara.
• Simmel, G. (2020). Bireysellik ve Kültür. (3. Baskı), İstanbul: Metis.
• Sunar, L. (2014). Toplumsal değişimi açıklamak: temel kavram ve kurumlar, Lütfi Sunar içinde, Türkiye’de Toplumsal Değişim (s. 1-37), Ankara: Nobel.
• Tezcan, T. (2011). Gebze:Küçük Türkiye”nin Göç Serüveni. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• TÜİK (DİE). (2020). 2019 Yılı Genel Nüfus Sayım Sonuçları, Ankara
• Türkdoğan, O. (2007). Kültür-Değişme ve Toplumsal Çözülme. (2. Baskı), İstanbul: IQ Kültür Sanat Yayıncılık.
• Türkmenoğlu, A.T. (2021). İletişim çalışmalarında medya etnografisi üzerine bir değerlendirme, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu Dergisi, 24 (1), ss. 209-216, Konya.
• Tüylüoğlu, B.T., Yılmaz, M.A., ve Kırtıl, M. (2020). Kentlileşme, Murat Şentürk ve Yusuf Adıgüzel içinde, Kent Çalışmalarına Giriş: Kır, Kent ve Göç Sosyolojisi (s. 171-219), Ankara: Nobel.