Urban spaces are essentially organic structures at both the morphological and the perceptional level. The organic structure is continuously reshaped by external stimulus on individuals who comprise the public. The stimuli bequeathed from one generation to the next make up the abstract, concrete, perceptional, physical, social, cultural, economic and political systems of a multi-layer image. All these contents are the primary pillars fostering the development of the social urban memory. In this context, the article aims to investigate the urban conservation discipline and practice with reference to contemporary concepts, perspectives and issues, and focuses on the wider theme of "conservation of urban memory and identity" with reference to the model of "conservation and revitalization of the industrial heritage site". One of the current national-level problems and concerns regarding urban conservation, the concept of "transformation" is assessed with reference to the transformation process of the "Trabzon Tekel Building", is to discuss the conserved and/or lost urban memory and identity. The article which intends to arrive at a reading of the collective urban memory concept for the historical urban center of Trabzon, contrasting the state before and after the transformation of the building, aims to bring voices to overlapping, subsequent and simultaneous spatial developments through the concept of "oral history". During the analysis of the data gathered, the "Non-Places" concept of the anthropologist Marc Augé is used as the tool of data analysis. Based on that concept, the written, visual and oral data is discussed in the article, in close association with the "historical", "relational", and "identifier" concepts of Augé. The negative and positive associations thus established helped track the cases of maintaining and/or failing to maintain urban collective memory.
City Collective Memory Identity Transformation Non-Places Oral History Trabzon Tekel Building
Kentsel mekânlar; gerek morfolojik düzeyde, gerekse algı düzeyinde bir organik yapı halindedir. Bu organik yapı, kamuyu oluşturan bireylerin dışarıdan edindikleri uyaranlar ile sürekli olarak yeniden şekillenir. Nesilden nesille aktarılan uyaranlar, çok katmanlı bir resmin soyut ve somut; algısal, fiziksel, sosyal, kültürel, ekonomik, siyasal dizgelerini oluşturur. Tüm bu içerikler, toplumsal kent belleği oluşumunu sağlayan temel unsurlardır. Bu bağlamda makale, kentsel koruma disiplini ve pratiğini güncel kavram, yaklaşım ve zorluklar üzerinden irdelemeyi hedeflemekte; “kent belleği ve kimliğini koruma” üst temasına, “endüstri mirası alanının korunması ve yeniden canlandırılması” örneği üzerinden odaklanmaktadır. Kentsel korumanın ulusal ölçekteki güncel sorunu ve tehditlerinden biri olan “dönüşüm” olgusunu, “Trabzon Tekel Binası” dönüşüm süreci üzerinden, korunan ve/veya kaybolan kent belleği ve kimliği bağlamında değerlendirmektedir. Trabzon tarihi kent merkezinin kolektif kent belleği olması olgusunu bir binanın dönüşümü öncesi ve sonrası üzerinden okumayı amaçlayan makale, üst üste binen, art ve eş zamanlı mekânsal oluşumları “sözlü tarih” olgusu ile seslendirmeyi amaçlamaktadır. Elde edilen verilerin analizi aşamasında, antropolog Marc Augé’nin “Yok-Mekân” (yer olmayan) kavramı, veri analiz aracı olarak kullanılmıştır. Buradan hareketle, makale kapsamında elde edilen yazılı, görsel ve sözel veriler Augé’nin “tarihsel”, “ilişkisel” ve “kimlikleyici” kavramlarıyla ilişkilendirilerek tartışmaya açılmıştır. Kurulan negatif ve pozitif ilişkiler aracılığıyla kentsel kolektif belleği koruma ve/veya koruyamama durumlarının izleri sürülmüştür.
Kent Kolektif Bellek Kimlik Dönüşüm Yok-Mekân Sözlü Tarih Trabzon Tekel Binası
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Mayıs 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 8 Sayı: 22 |