Konut piyasaları, mevcut ve yeni konut stokunun üretim ve dağıtım süreçlerinde verimliliğini arttırmak ve piyasayı düzenlemek için çeşitli devlet politikalarına konu olmuştur. Sosyal konut aracılığıyla hane halklarına konut sunumu da bunlardan biridir. İlk etapta yeni birimler üretmek aracılığıyla gerçekleştirilen sosyal konut sunumu zamanla özel kesim elindeki mevcut stokun ve stoktaki boşlukların etkili kullanımına odaklanmıştır. Ancak Türkiye’de Toplu Konut İdaresi’nin (TOKİ) inşasını üstlendiği sosyal konut olarak adlandırılan birimler Avrupa örneklerinden pek çok açıdan farklılaşmakta, sürdürülebilirliği ve etkinliği sorgulanmaktadır. Bu çalışmada, genel eğilimden farklı olarak odağı yeni konut sunumu olmayan, özel kesim elindeki mevcut kiralık stoktaki boşlukların kullanılabilirliğini sorgulayan bir sosyal konut modelinin olabilirliği tartışılmaktadır. Cevizlidere mahallesi özelinde yapılan saha çalışmasında boş konut birimleri için “bu birimler sosyal konut birimi olsaydı, boş kalma süreleri sıfıra yakın olurdu” varsayımı kabul edilmiştir. Değişen sürelerde boş kalan ve kâr amacı güdülerek kiralanan birimlerin sosyal konut olarak nasıl kullanılabileceği gözden geçirilmiş ve sosyal konuta uyarlanabilmeleri için gereken yeni konut kira düzeyleri ve bu konutlara ekonomik olarak erişebilecek hane halkı profili ortaya konulmuştur. Sonuç olarak, konutun arz tarafında görülen kullanım verimliliği problemini (boş birimler ve uzun satılma-kiralanma süreleri), talep tarafında (özellikle düşük gelirli hane halkları) gözlenen konuta ekonomik erişebilirlik sorunu ile beraber sorgulamaya yönelik bir çerçeve geliştirilmiştir.
Orta Doğu Teknik Üniversitesi - BAP
YÖP-202-2018-2850
Housing markets have been subject to a wide range of state policies to increase the efficiency in the production and distribution of existing and new housing stock and regulate the market. The provision of social housing is also among these policies. In Turkey, however; social hous-ing provided by the Housing Development Administration (HDA) differs significantly from the European examples in many respect, and sustainability and effectiveness of this provision have been questioned. This study, rather than new housebuilding, examines the likelihood of a social housing model that focuses on the effective use of vacant dwelling units in the private rented sector of Cevizlidere Neighbourhood. The assumption that “if these were social hous-ing units, duration of their vacancy would be close to zero” is questioned. Considering these units are rented for-profit and have different durations of vacancy, this study explores how they can be used as social housing displaying the necessary rent levels and identifying the households who can afford these rents. As a result, a framework has been developed to ad-dress the efficiency problem of use on the supply side (vacant units and long sale-letting periods), along with the affordability problem (particularly for low-income households) on the demand side.
YÖP-202-2018-2850
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Proje Numarası | YÖP-202-2018-2850 |
Yayımlanma Tarihi | 1 Aralık 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Sayı: Kentleşme ve Ekonomi Özel Sayısı |