Urban and Coastal Relationship: Regulation Criteria on Swimming Areas in Trabzon City

Yıl 2020, Sayı: Kentleşme ve Ekonomi Özel Sayısı, 1252 - 1280, 01.12.2020

Aysun Aydın Öksüz , Bahar Küçük Karakaş , Gizem Seymen , Büşra Topdağı Yazıcı

Öz

Trabzon has a very close relationship with the sea in terms of imaginary, while it is limited with regards to lifestyle and economics. The sea is used economically in fisheries and coastal tourism in summer. For years, the use of the Black Sea as a garbage dump of city and the connection of the sewers to the shore has removed the dwellers from the seaside. It was not only mentally, but also physically that the filling areas caused the citizens to move away from the coast.
The aim of this study is to evaluate the relation of Trabzon with the coast in recreation through swimming areas. These areas, with and without business, are identified within the provincial borders of Trabzon. Swimming areas with businesses are examined under the titles of their properties and basic requirements/services, and by questionnaire with the coastal users has been obtained data on the use of them. It is aimed to determine the importance of swimming areas within the urban recreation areas of Trabzon, to increase their quality and to offer suggestions for supplying the demands of the citizens. Eventually, the criteria that can be used in the planning of the city's swimming areas are proposed.

Anahtar Kelimeler

City, Coast, Swimming Areas, Planning Criteria, Trabzon

Kent ve Kıyı İlişkisi: Trabzon Kenti Yüzme Alanları Düzenleme Kriterleri

Öz

Trabzon kenti, denizle imgesel olarak oldukça sıkı, ancak ekonomik ve yaşam biçimi olarak kısıtlı ilişkiye sahip bir kenttir. Trabzon imgesi kıyısı olduğu Karadeniz üzerinden üretilir. Deniz, ekonomik olarak avlanma mevsiminde balıkçılıkta, yaz mevsiminde ise bu çalışmanın ana konusu olan kıyı turizminde kullanılır. Ancak kıyı uzunluğu doğudan batıya 119 km olan Trabzon kenti, deniz ile ilişkisini hiçbir zaman gündelik hayatın bir parçası haline getirememiştir. Karadeniz’in uzunca yıllar kentin çöplüğü olarak kullanılması ve kent kanalizasyonlarının kıyıya bağlanması Trabzon kentlisini denizden uzaklaştırmıştır. Kentlinin denizden uzaklaşması sadece zihinsel olmamış, yıllar yılı üst üste eklenen dolgu alanları fiziksel olarak da kentliyi denizden uzaklaştırmıştır.
Bu çalışmanın amacı bir kıyı kenti olan Trabzon’un rekreatif anlamda deniz ile olan ilişkisinin yüzme alanları üzerinden değerlendirilmesidir. Bu bağlamda, Trabzon il sınırları içinde doğu noktasından batı ucuna kadar 119 km’lik kıyı şeridinde, işletme bulunan ve bulunmayan yüzme alanları tespit edilmiştir. İşletme bulunan yüzme alanları, özellikleri ve temel gereksinimleri/hizmetler başlıklarında incelenmiş, kıyı kullanıcıları ile yapılan anket çalışmasıyla kentteki yüzme alanlarını kullanım durumlarına dair veri elde edilmiştir. Bu kapsamda çalışmada, Trabzon’un kentsel rekreasyon alanları içinde yüzme alanlarının öneminin belirlenmesi, kalitesinin artırılması ve kent halkının taleplerinin karşılanmasına yönelik önerilerin sunulması hedeflenmiş ve çalışmanın son aşamasında kentin yüzme alanları düzenlemesine dair planlamada kullanılabilecek kriterler önerilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Kent, Kıyı, Yüzme Alanları, Trabzon, Düzenleme Kriterleri

Kaynakça

• Aksoy, C. O. (2006). Kent plajları ve tasarım kriterlerinin irdelenmesi. (Yayımlan-mamış yüksek lisans tezi), Ankara Üniversitesi, Ankara.
• Amirshekari, S. ve Imantalab, H. (2015). Assessing the impact of public spaces in the region of soro in bandar abbas based on indigenous -Historical arc-hitecture approach, European online journal of natural and social sciences, Spe-cial Issue on New Trends in Architecture, Civil Engineering, and Urban Studies, 3 (3), 422-435.
• Arıkan, H. A., Aydın, A., Baydağ, C., Acar, F. (2000). Deniz turizmi ve yatçılık çalışma grubu görüşler, öneriler ve değerlendirmeler, İstanbul: T.C. Başbakanlık Denizcilik Müsteşarlığı.
• Erüz, C. ve İsmail, N. P. (2017). Doğu karadeniz (Trabzon) de kıyı müdahale-leri ve deniz-kıyı turizmi potansiyeli, Dokap Bölgesi Uluslararası Turizm Sempozyumu Bildiri Kitapçığı, 564-568. Trabzon.
• Erüz, C., Özşeker, K., Seyhan, K. (2010). Doğu karadeniz sahil yolunun kıyı alanlarına etkisi, Türkiye’nin Kıyı ve Deniz Alanları VIII. Ulusal Kongresi Bil-diriler Kitabı, 309–316. Trabzon.
• Gehl, J. (2010). Cities for people. Washington, DC: Island Press.
• İsmail, N. P. (2016). Trabzon kıyılarında, 1957-2015 dönemi, kıyı müdahalelerine bağlı habitat kayıplarının uzaktan algılama ve cbs tekniği ile irdelenmesi, (Ya-yımlanmamış yüksek lisans tezi), Karadeniz Teknik Üniversitesi, Trabzon.
• İstanbullu Dinçer, F., Erkol Bayram, G., Ak, S. (2018). Dünyada ve Türkiye’de deniz turizmi açısından kıyı alanlarını koruma yönetiminin incelenmesi, 4. Ulusal Deniz Turizmi Sempozyumu “Küresel Eğilimler-Yerel Etkiler”, 23-24 Şubat 2018, İzmir.
• Kozak, N. (2000). Genel turizm bilgisi, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi yayını No: 2472.
• Kozan, G. Y., Özdemir, S. S., Günlü, E. (2014). Turizm yazınında “deniz tu-rizmi”nin olgusal gelişimi, Dokuz Eylül Üniversitesi Denizcilik Fakültesi Dergisi, 6 (2), 115-129.
• Lynch, K. (1972). The openness of open space. T. Banerjee ve M. Southworth (Der.). (1991). City Sense and City Design: Writings and Projects of Kevin Lynch, 396–412, Cambridge, MA: MIT Press.
• Mor, C. (2006). Trabzon ilinin turizm coğrafyası, (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi), Marmara Üniversitesi, İstanbul.
• Haber61. (2013, 17 Mart). Trabzon'da plaj savaşı. 16 Mart 2020 tarihinde, https://www.haber61.net/trabzon /trabzonda-plaj-savasi-h141710.html ad-resinden erişildi.
• Pakzad, J. (2012). Theoretical foundations and urban design process of department of housing and urban development, 5. Baskı, Tahran: Shahidi Publications.
• Pamukçu, H. (2017). Helal turizm ve türkiye, Standart Dergisi, 17-22.
• Papageorgiou, M. (2016). Coastal and marine tourism: a challenging factor in marine spatial planning, Ocean & Coastal Management, 129, 44-48.
• Public access design guidelines. (1985). California: San Francisco Bay Conver-sation and Development Commission.
• Sesli, F. A., Aydınoğlu, A. C., Akyol, N. (2003). Kıyı alanlarının yönetimi, Türk Mühendis ve Mimar Odaları Birliği Harita ve Kadastro Mühendisleri Odası 9. Türkiye Harita Bilimsel ve Teknik Kurultayı, 769-780, Ankara.
• Smith, S. L. J. (1988). Defining tourism: a supply side view, Annals of Tourism Research, 15 (2), 179-190.