Sürekli değişen ve dönüşen koruma disiplini, her daim, belirli teorik dayanak noktaları içerisinde kendi hareket alanını oluşturagelmiştir. Bu evrensel ortak zemin arayışının en bilinen yansımalarından biri, hiç şüphesiz, 60. Yılını kutlamakta olan Venedik Tüzüğü'dür. Aradan geçen zaman, bir yandan onun dengeleyici ve kalıcı etkisini ortaya çıkarırken diğer yandan da yeterliliği, zamana uygunluğu, geçerliliği gibi sorgulamaların yanı sıra yaşanan değişimin açığa çıkardığı yeni potansiyellere karşılık verebilmesine ilişkin birçok tartışmayı da beraberinde getirmiştir. Söz konusu oluşturucu arka plan dahilinde, bu makale, İstanbul’un endüstriyel mirasının yeniden kullanımı yoluyla Venedik Tüzüğü sonrası koruma perspektifindeki kuramsal ve pratik değişimleri irdelemeyi amaçlamaktadır. Kuramsal açıdan tüzük ertesi sayılabilecek bir kavrama ve buna bağlı olarak şehrin önemli endüstriyel komplekslerine odaklanan çalışma, iki aşamalı biçimde ortaya konulmaktadır. Bunlardan ilki, koruma teorisinin ve oluşturucu bileşenlerinin ilkesel belgelerde titizlikle incelenerek değişen perspektifin açığa çıkarılmasıdır. Ardından, Venedik Tüzüğü sonrası kuramsal izleğin pratikteki yansımaları, yakın dönem yeniden kullanım uygulamaları üzerinden tartışılmaktadır. Bu sayede hem teori hem de pratiğin güncel durumu karşılaştırmalı olarak irdelenirken aynı zamanda korumaya ilişkin görece daha yeni kavram ve yaklaşımların da çerçevelenmesi ve ilgili tartışmaların derinleştirilmesi amaçlanmaktadır.
Venedik Tüzüğü teori ve pratik yeniden kullanım endüstri mirası İstanbul
The perpetually changing discipline of conservation creates its own field of action within the bounds of certain theoretical anchor points. One of the most prevailing expressions of this quest for a universal common ground that reflects the spirit of its time, is undoubtedly the Venice Charter, which is celebrating its 60th anniversary this year. The passing of time has revealed its stabilizing and enduring influence, while also prompting numerous discussions about its adequacy, timeliness, and validity, as well as the expanding potentials that the change being encountered may present. This study, therefore, aims to analyze the theoretical and practical shifts in post-Venice Charter conservation perspective through reuse of Istanbul’s industrial heritage. Focusing on a rather theoretically post-Venetian concept, and conjunctly, the prominent industrial complexes of the city, the study is carried out in two stages. The first stage exhibits the evolving perspective by meticulously examining the constituent dimensions of conservation theory in doctrinal documents. Subsequently, the on-the-field demeanour of the post-Venice Charter perspective is discussed through recent practices. By this means, the contemporary whereabouts of both theory and practice is explored comparatively to capture a greater context while also framing relatively more current concepts and approaches to conservation.
The Venice Charter theory & practice reuse industrial heritage Istanbul
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Yapılı Çevrenin Tarihi ve Teorisi |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 6 Ocak 2025 |
Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2024 |
Gönderilme Tarihi | 6 Temmuz 2024 |
Kabul Tarihi | 19 Aralık 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Cilt: 16 Sayı: 46 |