International Relations in the Context of Positivism and Post-Positivism

Year 2025, Issue: 38, 156 - 183, 20.01.2025

Yasin Avcı , Emre Arslantaş

https://doi.org/10.54600/igdirsosbilder.1494865

Abstract

International Relations (IR), a relatively late discipline of social sciences, has had a positivist identity since its establishment. The clearest indicator of this identity is that mainstream IR theories are built on positivist assumptions, as well as the positivist philosophy of science that the theories mean by science in the great debates that are instrumentalized in the historical narrative of the discipline. Therefore, it is possible to argue that the discipline was dominated by a positivist hegemony until the Positivism-Postpositivism debate, which was the last great debate of IR. This situation is the result of IR members’ desire to achieve the same success in IR that natural sciences have in producing foresight, universality and general knowledge, as well as their efforts to prove the scientific nature of IR as a social science discipline. In this regard, positivism experienced its golden age with Behavioralism in IR, which was founded after the First World War and tried to prove its autonomy with its scientific autonomy after the Second World War. However, problems such as state-centrism, western-centrism and adherence to artificial dichotomies such as domestic-foreign, anarchy-hierarchy, created by Positivist IR and theories in the discipline led to the criticism of positivism and the emergence of a post-positivist agenda in IR in the 1980’s. It is an important question whether or to what extent post-positivism, which emerged in such an epistemic and political atmosphere, can overcome the positivist hegemony in question. Based on all these points, this study examines the situation of IR stuck between positivism and post-positivism, and focuses first on the results of positivism and then post-positivism on IR and its theories.

Keywords

Positivism, Post-positivism, International Relations, International Relations Theories

Pozitivizm ve Post-Pozitivizm Kıskacında Uluslararası İlişkiler

Abstract

Sosyal bilimlerin görece geç bir disiplini olan Uluslararası İlişkiler (Uİ) kuruluşundan itibaren pozitivist bir hüviyete sahip olmuştur. Bu hüviyetin en açık göstergesi ana akım Uİ teorilerinin pozitivist varsayımlar üzerine bina edilmesi kadar disiplinin tarihi anlatısında araçsallaştırılan büyük tartışmalarda tarafların bilim ile kastettiklerinin pozitivist bilim felsefesi olmasıdır. Dolayısıyla Uİ’nin son büyük tartışması olan Pozitivizm-Postpozitivizm tartışmasına kadar disiplinin pozitivist bir hegemonyanın tahakkümünde olduğunu ileri sürmek mümkündür. Bu durum Uİ mensuplarının doğa bilimlerinin yakaladığı öngörü, evrensellik ve genel-geçer bilgi üretme başarısını Uİ’de de yakalama isteği kadar, bir sosyal bilim disiplini olarak Uİ’nin bilimselliğini kanıtlama çabasının da sonucudur. Bu bakımdan I. Dünya Savaşı sonrasında kurulan ve II. Dünya Savaşı sonrasında da bilimsel otonomisi ile özerkliğini ispat etmeye çalışan Uİ’de, kuruluşuna kodlanan pozitivist bilim felsefesi Davranışsalcılık ile altın çağını yaşamıştır. Ancak pozitivist Uİ ve teorilerinin disiplinde yarattığı devlet-merkezcilik, batı-merkezlilik ve iç-dış, anarşi-hiyerarşi şeklindeki suni dikotomilere bağlılık gibi sorunlar 1980’li yıllarla birlikte pozitivizmin eleştirilmesine, Uİ’de de post-pozitivist bir gündemin ortaya çıkmasına sebebiyet vermiştir. Post-pozitivizmin bahse konu pozitivist hegemonyayı aşıp aşamadığı ya da ne ölçüde aştığı önemli bir sorundur. Tüm bu noktalardan hareketle Uİ’nin pozitivizm ve post-pozitivizmin arasında kalmış durumunun irdelendiği bu çalışmada, ilk olarak pozitivizmin ardından da post-pozitivizmin Uİ ve teorileri nezdinde yarattığı sonuçlar üzerinde durulmuştur.

Keywords

Pozitivizm, Post-pozitivizm, Uluslararası İlişkiler, Uluslararası İlişkiler Teorileri

References

• Ağcan, M. A. (2014). Sosyal Bilimler Felsefesi ve Uluslararası İlişkiler Teorisi. E. Balta (Ed.), Küresel Siyasete Giriş: Uluslararası İlişkilerde Kavramlar, Teoriler, Süreçler (1.Baskı, 77-132) içinde. İletişim Yayınları.
• Aksoy M. ve Kurnaz, İ. (2023). Paradigmalar Arası Tartışma. M. Aksoy (Ed.), Uluslararası İlişkilerin Tarihi ve Teorik Tartışmalar (1. Baskı, 109-146) içinde. Orient Yayınları.
• Aksoy, M. ve Arslantaş, E. (2023). Uluslararası İlişkilerde İkinci Büyük Tartışma: Gelenekselcilik-Davranışsalcılık Tartışması. M. Aksoy (Ed.), Uluslararası İlişkilerin Tarihi ve Teorik Tartışmalar (1. Baskı, 109-146) içinde. Orient Yayınları.
• Alain, M. (1994). Le nouveau moyen age. (1. Baskı). Le Grand Livre Du Mois.
• Anlı, Ö. F. (2013). Bir Karşıt-Bilim Tezi Olarak Dilsel Görelilik: Wittgenstein, Kuhn, Rorty, Feyerabend. Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi, 15, 145-169. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/803780.
• Appadurai, A. (1996). Modernity at Large: Cultural Dimensions of Globalization. (1. Baskı). University of Minnesota Press.
• Ashley, R. K. (1984). The Poverty of Neorealism. International Organization, 38(2), 225-286. https://doi.org/10.1017/S0020818300026709.
• Ateş, D. (2010). Egemenlik, Anarşi ve Roma Statüsü. Uluslararası Hukuk ve Politika, 6(24), 1-34.
• Avcı, Y. (2022). Diyalektik Materyalizm ve Küresel İlişkilerin Öznesi Olarak Sınıf. (1. Baskı). Billur Yayınevi.
• Avcı, Y. (2017). Uluslararası İlişkiler Disiplininde Tina Sendromu: Pozitivizmin Davranışsalcı Altın Çağı ve Simülasyon. (1. Baskı). Dora Basım Yayın.
• Avcı, Y. (2023). Uluslararası İlişkilerde İdealizm-Realizm Tartışması. M. Aksoy (Ed.), Uluslararası İlişkilerin Tarihi ve Teorik Tartışmalar (1. Baskı, 55-108) içinde. Orient Yayınları.
• Avcı, Y. ve Aydın, M. S. (2021). Dünya-Sistemi Teorisi: Temel Aksiyomları ve Uluslararası İlişkiler Disiplinine Katkıları. Selçuk Üniversitesi Akşehir Meslek Yüksekokulu Sosyal Bilimler Dergisi, 12(12), 1-12.
• Aydınlı, E., Kurubaş, E. ve Özdemir, H. (2017). Yöntem, Kuram, Komplo: Türk Uluslararası İlişkiler Disiplininde Vizyon Arayışları. (2. Baskı). Küre Yayınları.
• Banerjee, S. (2016). The Rise and Fall of Positivism. Breakthrough, 18 (3), 24-36.
• Banks, M. (1985). The Inter-Paradigm Debate. M. Light ve A. J. R. Groom (Ed.), International Relations: A Handbook of Current Theory (1. Baskı, 7-26) içinde. Pinter Publishers.
• Berger, M. T. (2001). The nation-state and the challenge of global capitalism. Third World Quarterly, 22(6), 889–907. DOI: 10.1080/01436590120099704.
• Bhaskar, R. (2009). Scientific Realism and Human Emancipation. (2. Baskı). Routledge.
• Bhaskar, R. (2018). Gerçekçi Bilim Teorisi. (1. Baskı). (S. Oğuz, Çev.). Akılçelen Kitaplar.
• Biersteker, T. J. (1989). Critical Reflections on Post-Positivism in International Relations. International Studies Quarterly, 33(3), 263-267. https://www.jstor.org/stable/2600459.
• Bleiker, R. (1997). Forget IR Theory. Alternatives, 22(1), 57-85. https://doi.org/10.1057/9780230286429_3.
• Bostanoğlu, B. (2008). Türkiye-ABD İlişkilerinin Politikası. (2. Baskı). İmge Kitabevi
• Bostanoğlu, B. ve Okur, M. A. (2009). Uluslararası İlişkilerde Eleştirel Kuram Hegemonya-Medeniyetler ve Robert W. Cox. (2. Baskı). İmge Kitabevi.
• Bottomore, T. B. (1977). Toplumbilim. (1. Baskı). Doğan Yayınları.
• Brown, S. (1988). Feminism, International Theory, and International Relations of Gender Inequality. Millennium, 17(3), 461-475. https://doi.org/10.1177/03058298880170031101.
• Bryant, C. G. A. (1985). Positivism in Social Theory and Research. (1. Baskı). MacMillan.
• Burian, R. M. (1984). Scientific Realism and Incommensurability: Some Criticisms of Kuhn and Feyerabend. R. S. Cohen ve M. W. Wartofsky (Ed.), Methodology, Metaphysics and the History of Science (1. Baskı, 1-31) içinde. Springer.
• Buzan, B. (2008). The Timeless Wisdom of Realism?. S. Smith, K. Booth, M. Zalewski (Ed.), International Theory: Positivism and Beyond (10. Baskı, 47-65) içinde. Cambridge University Press.
• Cemgil, C. (2021). Uluslararası İlişkiler ve Uluslararası Siyasi İktisat Teorisinde Robert Cox ve Eleştirel Teori: Marx, Vico ve Tarihin Yapımı. Politik Ekonomik Kuram, 5(2), 209-221. Doi: 10.30586/pek.972946.
• Chowdhry, G. ve Nair, S. (2004). Introduction: Power in a postcolonial world: race, gender, and class in international relations. G. Chowdhry ve S. Nair (Ed.), Power, Postcolonialism and International Relations Reading Race, Gender and Class (1. Baskı, 1-33) içinde. Routledge.
• Coşkun, B. (2021). Doğanın Metalaştırılması: Aydınlanmanın Diyalektiğinin Zirvesi. Mülkiye Dergisi, 45(3), 771-792. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/2163882.
• Cox, R. W. (1981). Social Forces, States and World Orders: Beyond International Relations Theory. Millenium Journal of International Studies, 10(2), 126-157. https://doi.org/10.1177/03058298810100020501.
• Çiftçi, K. (2009). Soğuk Savaş Sonrasında ABD: “Rıza”ya Dayalı “Hegemonya”dan “İmparatorluk” Düzenine. ZKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 5(10), 203-219. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/1145017.
• Dağı, İhsan D. (2003). Normatif Yaklaşımlar: Adalet, Eşitlik ve İnsan Hakları. A. Eralp (Der.), Devlet, Sistem ve Kimlik: Uluslararası İlişkilerde Temel Yaklaşımlar (5. Baskı, 185-226) içinde. İletişim Yayınları.
• Devetak, R. (2005). Postmodernism. S. Burchill, A. Linklater, R. Devetak, J. Donnelly, M. Paterson, C. Reus-Smit ve J. True (Ed.), Theories of International Relations (3. Baskı, 161-188) içinde. Palgrave Macmillan.
• Dougherty, J. E. ve Pfaltzgraff, R. L. (1971). Contending Theories of International Relations. (2. Baskı). J. B. Lippincott Company.
• Edkins, J. (1999). Poststructuralism & International Relations Bringing the Political Back In. (1. Baskı). Lynne Rienner Publishers.
• Edkins, J. (2007). Poststructuralism. M. Griffiths (Ed.), International Relations Theory for Twenty-First Century: An Introduction (1. Baskı-88-99) içinde. Routledge.
• Egan, K. (1998). The Educated Mind: How Cognitive Tools Shape Our Understanding. (1. Baskı). The University of Chicago Press.
• Emeklier, B. (2011). Uluslararası İlişkiler Disiplininde Epistemolojik Paradigma Tartışmaları: Postpozitivist Kuramlar. Bilge Strateji, 2(4), 139-184. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/43508.
• Falk, W. D. (1976). Hume on is and ought. Canadian Journal of Philosophy, 6(3), 359-378. https://doi.org/10.1080/00455091.1976.10716155.
• Feichtinger, J., Fillafer, F. L. ve Surman, J. (2018). The Worlds of Positivism: A Global Intellectual History, 1770–1930. (1. Baskı). Palgrave Macmillan.
• Fernandes, V. R. (2016). Idealism and Realism in International Relations: An Ontological Debate. E-Journal of International Relations, 7(2), 15-25.
• Feyerabend, P. (1993). Against Method. (3. Baskı). Verso Books.
• Finnegan, R. B. (1972). International Relations: The Disputed Search for Method. The Review of Politics, 34(1), 40-66. https://doi.org/10.1017/S0034670500025912.
• Fleetwood, S. (2014). Bhaskar and Critical Realism. P. Adler, P. D. Gay, G. Morgan ve M. Reed (Eds), The Oxford Handbook of Sociology, Social Theory and Organization Studies Contemporary Currents (1. Baskı, 182-220) içinde. Oxford University Press.
• Fluck, M. (2017). The Concept of Truth in International Relations Theory Critical Thought Beyond Post-Positivism. (1. Baskı). Palgrave Macmillan.
• Fukuyama, F. (2020). The End of History and The Last Man. (1. Baskı). Penguin Books.
• Gaddis, J. L. (1992). International Relations Theory and the End of the Cold War. International Security, 17(3), 5-58. http://www.jstor.org/stable/2539129?origin=JSTOR-pdf.
• Gamble, A. (1999). Marxism after Communism: Beyond Realism and Historicism. Review of International Studies, 25(5), 127-144. DOI: https://doi.org/10.1017/S0260210599001278.
• Geller, D. S. ve Vasquez, J. A. (2004). The Construction and Cumulation of Knowledge in International Relations: Introduction. International Studies Review, 6(4), 1-6. https://doi.org/10.1111/j.1521-9488.2004.00446.x.
• George, J. (1995). Realist “Ethics”, International Relations, and Post-modernism: Thinking Beyond the Egoism-Anarchy Thematic. Millennium: Journal of International Studies, 24(2), 195-223. https://doi.org/10.1177/03058298950240020301.
• Halliday, F. (2000). International Relations Theory and the Post-Cold War Period. METU Studies in Development, 27(3-4), 235-263. http://dx.doi.org/10.60165/metusd.v27i2.133.
• Hartung, F. E. (1945). The Social Function of Positivism. Philosophy of Science, 12(2), 120-133. https://www.jstor.org/stable/184283.
• Hassard, J. (1993). Sociology and Organization Theory: Positivism, Paradigms and Postmodernity. (1. Baskı). Cambridge University Press.
• Hira, İ. (2000). Max Weber’in Yöntem Anlayışı. Bilgi, (2), 45-58.
• Hjørland, B. (2005). Empiricism, Rationalism and Positivism in Library and Information Science. Journal of Documentation, 61(1), 130-155. https://doi.org/10.1108/00220410510578050.
• Hobson, J. (2007). Is critical theory always for the white West and for Western imperialism? Beyond Westphilian towards a post-racist critical IR. Review of International Studies, 33, 91-116. doi:10.1017/S0260210507007413.
• Hobson, J. M. (2012). The Eurocentric Conception of World Politics: Western International Theory, 1760–2010. (1. Baskı). Cambridge University Press.
• Hoffman, M. (1989). Critical Theory and the Inter-paradigm Debate. H. C. Dyer ve L. Mangasarian (Ed.), The Study of International Relations (1. Baskı, 60-86) içinde. Palgrave Macmillan.
• Hollis, M. ve Smith, S. (1991). Explaining and Understanding International Relations. (1. Baskı). Clarendon Press.
• Horkheimer, M. ve Adorno, T. W. (1969). Dialectic of Enlightenment. (1. Baskı). Continuum International Publishing Group.
• Houghton, D. P. (2008). Positivism ‘vs’ Postmodernism: Does Epistemology Make a Difference?. International Politics, 45(2), 115-128. https://doi.org/10.1057/palgrave.ip.8800222.
• Hoyle R. H., Harris M. K. ve Judd C. M. (2009). Research Methods in Social Relations. (8. Baskı). Wadsworth.
• Huntington, S. P. (2002). The Clash of Civilizations and The Remaking of World. (Re-issue Basım). Simon & Schuster.
• Isaeva, N., Bachmann, R., Bristow, A. ve Saunders, M. N. K. (2015). Why the Epistemologies of Trust Researchers Matter. Journal of Trust Research, 5(2), 153-169. https://doi.org/10.1080/21515581.2015.1074585.
• Jackson, P. T. (2010). The Conduct of Inquiry in International Relations: Philosophy of Science and Its Implications for the Study of World Politics. (1. Baskı). Routledge.
• Kaplan, M. (1957). System and Process in International Politics. (1 Baskı). Wiley and Sons.
• Kaps, K. ve Komlosy, A. (2013). Centers and Peripheries Revisited: Polycentric Connections or Entangled Hierarchies?. Review (Fernand Braudel Center), 36(3-4), 237–264. https://www.jstor.org/stable/90000017.
• Keohane R O (1989). International Institutions and State Power. (1. Baskı). Westview Press.
• Kolakowski, L. (1968). Alienation of Reason: A History of Positivist Thought. (1. Baskı). Doubleday & Company.
• Kolasi, K. (2018). Uluslararası İlişkilerde Sosyal Ontoloji Kavrayışının Meta-Teorik Eleştirisi. Uluslararası İlişkiler, 15(59), 3-18. https://doi.org/10.33458/uidergisi.523818.
• Kolasi, K. (2020). Postyapısalcılığın Söylemsel Ontolojisinin Eleştirisi: Uluslararası İlişkilerde Söylem Dışı Alan ve Eleştirel Gerçekçilik. Uluslararası İlişkiler, 17(65), 83-100. DOI: 10.33458/uidergisi.660652.
• Kurki, M. ve Wight, C. (2013). International Relations and Social Sciences. T. Dunne, M. Kurki ve S. Smith (Ed.), International Relations Theories: Discipline and Diversity (3. Baskı, 14-35) içinde, Oxford University Press.
• Kurnaz, İ. (2023). Uluslararası İlişkiler Disiplininin Sonu Tartışmaları. M. Aksoy (Ed.), Uluslararası İlişkilerin Tarihi ve Teorik Tartışmalar (1. Baskı, 203-291) içinde. Orient Yayınları.
• Lake, D. A. (2013). Theory is Dead Long Live Theory: The End of the Great Debates and the Rise of Eclecticism in International Relations. European Journal of International Relations, 19(3), 567–587. https://doi.org/10.1177/1354066113494330.
• Lapid, Y. (1989). The Third Debate: On the Prospects of International Theory in a Post-Positivist Era. International Studies Quarterly, 33(3), 235-254. https://doi.org/10.2307/2600457.
• Linklater, A. (1994). Dialogue, Dialectic and Emancipation in International Relations at the End of the Post-War Age. Millennium: Journal of International Studies, 23(1), 119-131. https://doi.org/10.1177/03058298940230010801.
• Martill, B. ve Schindler, S. (2020). Introduction: theory as ideology in International Relations. B. Martill ve S. Schindler (Ed.), Theory as Ideology in International Relations The Politics of Knowledge (1. Baskı, 1-17) içinde. Routledge.
• Marx, K. ve Engels, F. (1998). The German Ideology. (Paperback Edition). Prometheus Books.
• Milner, H. (1991). The assumption of anarchy in international relations theory: a critique. Review of International Studies, 17(1), 67-85. DOI: 10.1017/S026021050011232X.
• Moses, J. W. ve Knutsen, T. (2020). Bilmenin Yolları: Toplumsal ve Siyasal Araştırmalarda Rakip Metodolojiler (1. Baskı). (K. İlbaşı ve E. B. Ersöz, Çev.). Küre Yayınları.
• Narski, I. S. (2006). Pozitivizmin Ortaya Çıkışı ve Gelişimi. O. Geridönmez (Ed.), Pozitivizm Bilim ve Düşünce 3. Kitap (s. 21-114) içinde. Evrensel Basım Yayın.
• Navon, E. (2001). The ‘Third Debate’ Revisited’. Review of International Studies, 27(4), 611-625. https://www.jstor.org/stable/20097763.
• Nawaz, R. ve Murtaz, S. H. (2020). Return of Meta-Narrative or End of Great Debate: Reflections on Complex International Relations Theory Traversing the Debates and Discourses of Social Sciences. Journal of Historical Studies, 6(1), 73-90.
• Neufeld, M. (1993). Reflexivity and International Relations Theory. Millenium-Journal Of International Studies, 22(1), 53-76. https://doi.org/10.1177/030582989302200105
• Osiander, A. (2001). Sovereignty, International Relations, and the Westphalian Myth. International Organization, 55(2), 251–287. https://www.jstor.org/stable/3078632.
• Park, Y., Konge, L. ve Artino, A. R. (2020). The Positivism Paradigm of Research. Academic Medicine: Journal of the Association of American Medical Colleges, 95(5), 690-694. http://dx.doi.org/10.1097/ACM.0000000000003093.
• Patomaki, H. ve Wight, C. (2000). After Postpositivism? The Promises of Critical Realism. International Studies Quarterly, 44, 213-237. https://doi.org/10.1111/0020-8833.00156.
• Petroski, K. (2011). Is Post‐Positivism Possible?. German Law Journal, 12(2), 663-692. doi:10.1017/S2071832200017053.
• Pickard, A. J. (2013). Research Methods in Information. (2. Baskı). Facet Publishing.
• Prigogine, I. ve Stengers, I. (1984). Order Out Of Chaos: Man’s New Dialogue With Nature. (1. Baskı). Bantam Books.
• Rengger, N. J. (2005). International Relations, Political Theory and the Problem of Order Beyond International Relations Theory?. (2. Baskı). Routledge.
• Rengger, N. ve Hoffman, M. (1992). Modernity, Postmodernism and International Relations. J. Doherty, E. Graham ve M. Malek (Eds), Postmodernism and the Social Sciences (1. Baskı, 127-147) içinde, Palgrave Macmillan.
• Richmond, O. P. ve Graef, J. J. (2012). Citing Old and New IR: From Positivism to Post-Colonialism. Alternatives: Turkish Journal of International Relations, 11(3), 60-78. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/19297.
• Rumelili, B. (2014). İnşacılık/Konstrüktivizm. E. Balta (Ed.), Küresel Siyasete Giriş: Uluslararası İlişkilerde Kavramlar, Teoriler, Süreçler (1. Baskı, 151-174) içinde. İletişim Yayınları.
• Russell, B (2004). History of Western Philosophy. (1. Baskı). Routledge.
• Scharff, R. C. (1995). Comte After Positivism. (1.Baskı). Cambridge University Press.
• Schweller, R. (2016). The Balance of Power in World Politics. Politics: Oxford Research Encyclopedias. https://doi.org/10.1093/acrefore/9780190228637.013.119.
• Shafer, D. Michael (1989). Deadly Paradigms: The Failure of U.S. Counterinsurgency Policy. (2. Baskı). Princeton University Press.
• Shaw, J. (2017). Was Feyerabend an anarchist? The structure(s) of ‘anything goes’. Studies in History and Philosophy of Science, 1-11. http://dx.doi.org/10.1016/j.shpsa.2017.06.002.
• Skolimowska, A. (2017). Identity Issue in International Relations: Constructivist Approach. Athenaeum Polish Political Science Studies, 56, 179-192. DOI: 10.15804/athena.2017.56.11.
• Smith, S. (1992). The Forty Years’ Detour: The Resurgence of Normative Theory in International Relations. Millennium, 21(3), 489-506. https://doi.org/10.1177/03058298920210030301.
• Smith, S. (2008). Positivism and Beyond. S. Smith, K. Booth ve M. Zalewski (Ed.), International Theory: Positivism and Beyond (10. Baskı, 11-46) içinde. Cambridge University Press.
• Sobayi, W. M. (2021). Influence of Positivism on Social Science: A Literature Review. Research on Humanities and Social Sciences, 11(23), 9-15. https://doi.org/10.7176/RHSS/11-23-02.
• Sorensen, G. (1998). IR theory after the Cold War. Review of International Studies, 24(5), 83-100. DOI: https://doi.org/10.1017/S0260210598000837.
• Söker, Ç. ve Özlük, E. (2018). Uluslararası İlişkilerde Çevreyi Merkeze Taşımak: Temel Yaklaşımlar ve Tartışmalar. Akademik İncelemeler Dergisi, 13(1), 227-262. DOİ: 10.17550/akademikincelemeler.310117.
• Staton, S. F. (2011). Deconstruction. D. Ann (Ed.), Theory into Practice: An Introduction to Literary Criticism (3. Baskı, 138-160) içinde. Wadsworth Publishing.
• Steinmetz, G. (2005). The Politics of Method in the Human Sciences: Positivism and Its Epistemological Others. (1. Baskı). Duke University Press.
• Sullivan, C. J. (2015). Conceptualizing The Collapse: Stalin, Gorbachev, and The Downfall Of The USSR. East European Quarterly, 43(4), 243-264.
• Şatana, N. S., (2015). Uluslararası İlişkilerde Bilimsellik, Metodoloji ve Yöntem. Uluslararası İlişkiler, 12(46), 11-33. https://doi.org/10.33458/uidergisi.463026.
• Turner, J. H., Beeghley, L. ve Powers C. H. (2012). The Emergence of Sociological Theory. (7. Baskı). SAGE Publications.
• Ülman, B., Balta-Paker, E. ve Ağcan, M. A. (2011). “Uluslararası” Fikri, Epistemolojik Yanılgı ve Eleştirel Gerçekliğin İmkânları. Uluslararası İlişkiler, 8(30), 15-41. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/540149.
• Villa, R. D. ve Souza, M. (2014). Communities of International Relations in Emerging World: Neither Resistant to the Positivism nor Beyond Debates. Journal of International Relations and Foreign Policy, 2(3), 67-97. DOI: 10.15640/jirfp/xxxxxx.
• Waever, O. (2008). The Rise and Fall of the Inter-Paradigm Debate. S. Smith, K. Booth ve M. Zalewski (Ed.), International Theory: Positivism and Beyond (10. Baskı, 149-185) içinde. Cambridge University Press.
• Waltz, K. N. (1979). Theory of International Politics. (1. Baskı). Addison-Wesley.
• Wendt, A. E. (2013). Anarşi Devletler Ne Anlıyorsa Odur: Güç Politikalarının Sosyal İnşası. Uluslararası İlişkiler, 10(39), 3-43. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/540255.
• Wendt, A. E. (2009). Uluslararası İlişkiler Kuramında Yapı-Yapan Sorunu. Uluslararası İlişkiler, 6(23), 3-44. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/540011.
• Wullweber, J. (2015). Postpositivist Political Theory. M. T. Gibbons (Ed.), The Encyclopedia of Political Thought (1. Baskı, 1-12) içinde. John Wiley & Sons Ltd.
• Yalvaç, F. (2010). Eleştirel Gerçekçilik: Uluslararası İlişkiler Kuramında Post-Pozitivizm Sonrası Aşama. Uluslararası İlişkiler, 6(24), 3-32. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/540019.
• Yalvaç, F. (1991). The Sociology of the State and the Sociology of International Relations. M. Banks ve M. Shaw (Ed.), State and Society in International Relations (1. Baskı, 93-114) içinde. Harvester.
• Yalvaç, F. (2011). Uluslararası İlişkiler Kuramında Anarşi Söylemi. Uluslararası İlişkiler, 8(29), 71-99. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/540122.
• Yalvaç, F. (2016). Uluslararası İlişkilerde Teori Kavramı ve Temel Teorik Tartışmalar. R. Gözen (Der.), Uluslararası İlişkiler Teorileri (3. Baskı, 31-66) içinde. İletişim Yayınları.
• Yalvaç, F. (2012). Uluslararası İlişkiler Teorisindeki Temel Tartışmalar ve Eleştirel Gerçekçilik. T. Arı (Ed.), Uluslararası İlişkilerde Postmodern Analizler-I (1. Baskı, 1-35) içinde. MKM.
• Yalvaç, F. (2019). Devlet. A. Eralp (Ed.), Devlet ve Ötesi: Uluslararası İlişkilerde Temel Kavramlar (9. Baskı, 15-52) içinde. İletişim Yayınları.
• Zhang, T. (2023). Critical Realism: A Critical Evaluation. Social Epistemology, 37(1), 15-29. https://doi.org/10.1080/02691728.2022.2080127.