One of the major problems of the
statist industrialization policies in 1930s and 1940s in Turkey was both the
quantitative and qualitative deficiencies in terms of industrial labor force.
State-run enterprises of Sümerbank and Etibank, which were established in that
period, did not only lead the drive for industrialization, but also for
handling the labor force problems including high rates of worker rotation, lack
of skilled workers, or the issue of peasant-workers, and initiated several
programs and facilities which had crucial consequences as far as the formation
of an industrial working class and the reproduction of industrial labor force
were concerned. The article focuses on three of them -housing, nutrition and
health programs- by examining the evaluations of the bureaucrats and factory
managements as well as the experiences and reactions of the Etibank and
Sümerbank workers.
Türkiye’de 1930’lu ve 1940’lı yıllar
boyunca devletçi sanayileşme politikasının başlıca meselelerinden biri, sanayi
işgücünün nitel ve nicel yetersizliği olmuştur. Bu dönemde kurulan Sümerbank ve
Etibank kamu iktisadi teşekkülleri, sadece dönemin sanayileşme hamlesinde
değil, aynı zamanda yüksek işçi devir oranları, kalifiye işçi eksiği ya da
köylü-işçilik gibi sorunlarla baş etme çabasında da öncü roller üstlenmiş,
sanayi işçi sınıfının oluşumu ve sınai emek gücünün yeniden üretimi açısından
önemli sonuçları olan bir dizi program ve faaliyet yürütmüştür. Makalede
bunların üçüne -konut, gıda ve sağlık alanındaki faaliyetlere- odaklanılmakta; bu
bağlamda gerek dönemin bürokratlarının ve işletme yönetiminin
değerlendirmeleri, gerekse Etibank ve Sümerbank işçilerin deneyim ve tepkileri
değerlendirilmektedir.
Primary Language | English |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | May 25, 2018 |
Acceptance Date | August 21, 2017 |
Published in Issue | Year 2018 |
İstanbul Gelişim Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır. |
---|