Türk Ceza Kanununda Zincirleme Suçun Uygulanma Koşulları

Year 2019, Volume: 77 Issue: 1, 451 - 462, 19.06.2019

Muhammed Demirel , Melik Kartal

Abstract

Öz Ceza hukukunda bir suçun varlığı için gerekli olan en önemli unsurlardan birini fiil oluşturmaktadır. Bu itibarla fiil sayısı suç sayısını da doğrudan etkilemektedir. Nitekim Türk Ceza Hukukunun öngördüğü genel kurala göre; ne kadar fiil varsa o kadar suç, ne kadar suç varsa o kadar ceza vardır. Bu kural gerçek içtima kuralı olarak ifade edilmektedir. Ancak bu kural istisnasız bir şekilde uygulandığında bazı hakkaniyete aykırı sonuçlar ortaya çıkabilecektir. İşte bu sonuçların önüne geçmek adına Türk Ceza Kanununda bazı istisnalara yer verilmektedir. Bunlardan biri de zincirleme suç düzenlemesidir. Nitekim Türk Ceza Kanunu (TCK) m. 43/1’e göre; bir suç işleme kararının icrası kapsamında, değişik zamanlarda bir kişiye karşı aynı suçun birden fazla işlenmesi durumunda, bir cezaya hükmedilir. Ancak bu ceza, dörtte birinden dörtte üçüne kadar artırılır. Diğer ceza hukuku kurumlarının çoğu ülke kanununda yer almasına rağmen, zincirleme suça pek çok ülke kanununda yer verilmemiştir. Bunun sonucu olarak zincirleme suça ilişkin çalışmalar yabancı doktrinde sınırlıdır. Dolayısıyla çalışmamız yalnızca Türk doktrini açısından değil, yabancı doktrin açısından da önem arz etmektedir. Bu çalışmada gerçek içtima kuralının bir istisnasını oluşturan zincirleme suçun uygulanma koşulları ele alınmıştır. Bu husus ele alınırken zincirleme suçun hukuki esası ortaya konulmuş ve Türk doktrini ve Türk mahkeme kararlarından faydalanılmıştır. 

Keywords

Zincirleme suç, Aynı suç, Farklı zamanlar, Aynı kişi, Tek suç işleme kararı

The Conditions for the Application of Successive Crime in the Turkish Criminal Code

Abstract

The act is one of the most important elements for the existence of a crime in criminal law. In this respect, the number of acts has an impact upon the number of crimes. As a matter of fact the general rule in Turkish criminal law is that: the number of crimes is determined by the number of acts and the number of punishments is determined by the number of crimes. This is named as a real joinder rule. However, if this rule is applied without exception, some unfair consequences may occur. In order to prevent these unfair consequences, some exceptions are provided in the Turkish Penal Code. One of them is the regulation of the successive crime. Indeed, according to the provision of Turkish Penal Code (TPC) art. 43/1: where a person commits the same act, more than once, against the same person, at different times in the course of carrying out a decision to commit a crime, a single penalty shall be given. However, this punishment may be increased from one-fourth to three-fourths. Although the other institutions of criminal law are included in the penal codes of many countries, the successive crime is not provided in the penal codes of many countries. As a consequence, the studies about successive crime in foreign doctrines are limited. In this respect, our study is not only important in terms of the Turkish doctrine but also in terms of foreign doctrines. In this study, the conditions for the application of successive crime that is an exception of the real joinder rule were examined. While this issue was handled, the legal basement of successive crime was put forward and it was benefited from Turkish doctrine and Turkish court decisions. 

Keywords

Successive crime, Same crime, Different times, Same person, Decision to commit one crime

References

• Akbulut B, Ceza Hukuku Genel Hükümler (4th, Adalet 2017).
• Artuk ME, Gökcen A, Alşahin ME and Çakır K, Ceza Hukuku Genel Hükümler (11th, Adalet 2017).
• Demirbaş T, Ceza Hukuku Genel Hükümler (12th, Seçkin 2017).
• Dönmezer S and Erman S, Nazari ve Tatbiki Ceza Hukuku Genel Kısım, V. I (7th, Sermet 1979).
• Göktürk N, ‘Türk Hukukunda Suçların İçtimaı’ (2014) 1-2 V II Ceza Hukuku ve Kriminoloji Dergisi 31-59.
• Hakeri H, Ceza Hukuku Genel Hükümler (21st, Adalet 2017).
• Hakeri H, ‘Alman Ceza Hukukunda Müteselsil Suç’ (October 1999) Kamu Hukuku Arşivi Dergisi 239-266.
• Hakeri H, Tekin D, Kartal M and Tunç K, ‘Turkish Criminal and Criminal Procedure Law’ in M. Refik Korkusuz (ed) Turkish Public Law (1st, Seçkin 2018).
• İçel K, Suçların İçtimaı (1st, İstanbul 1971).
• İçel K, Sokullu Akıncı F, Özgenç İ, Sözüer A, Ünver Y and Mahmutoğlu FS, Suç Teorisi (4th, Beta 2004).
• Keskinsoy Ö, ‘Yeni Türk Ceza Kanunu’nun Müteselsil Suçla Alakalı Hükümlerinin Değerlendirilmesi’ (2005) N 61 TBB Dergisi 340-351.
• Koca M and Üzülmez İ, Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler (10th, Seçkin 2017).
• Kunter N, ‘Müselsel Suç ve Af’ XVII (3-4) İHFM 892-902.
• Özbek VÖ, Doğan K, Bacaksız P and Tepe İ, Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler (8th, Seçkin 2017).
• Özgenç İ, Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler (13th, Seçkin 2017).
• Öztürk B and Erdem MR, Uygulamalı Ceza Hukuku ve Güvenlik Tedbirleri Hukuku (17th, Seçkin 2017). Sancar TY, Müteselsil Suç (1st, Seçkin 1995).
• Taner T, Ceza Hukuku Umumi Kısım (1st, İstanbul 1949). Tosun Ö, ‘Müteselsil Suçlar’ (V. XXII) 1-4 İHFM 124-149.
• Yaşar O, Gökcan HT and Artuç M, Yorumlu-Uygulamalı Türk Ceza Hukuku V. I (2nd, Adalet 2014).