Religion Orientation in Gypsy Individuals

Yıl 2024, Cilt: 10 Sayı: 2, 613 - 641, 25.07.2024

Beyza Atan , Naci Kula

https://doi.org/10.69576/ihya.1456994

Öz

Religion is one of the basic elements of culture that affects each society with a different degree. It is known that every person has a relationship with religion, whether they believe or do not. Religion is in the center of life at gypsy society. Since our study aims to reveal the religious orientation styles of gypsies, it is an empirical field study. The aim of our research is not to reveal the differences of gypsies, but to reveal aspects of them that are unknown to other societies.In our research, the religious orientation patterns of gypsies residing at places known as gypsy neighborhoods at the city center of Bursa were tried to be analyzed according to demographic variables. The living spaces of the sample group were visited and one-on-one interviews were conducted. The main hypothesis of our research is that the religious orientation styles of gypsy individuals will differ according to demographic variables. Our study consists of the theoretical part where the theoretical framework is created, the findings where the analysis results are included, and the conclusion parts where the findings are evaluated. 122 Gypsy individuals participated in this research who are located at Bursa and aged 18 and over. The average score of the Revised Muslim Religion Orientation Scale in Gypsy individuals was found to be 113.29. The religious orientation scores of gypsy individuals were determined as intrinsic religion orientation (41), estrinsic religion orientation (30), fundamental religion orientation (29) and quest religion orientation (14.5). Although Gypsies' religious knowledge is not sufficient, it has been determined that they have an intrinsic religion orientation. In line with the data obtained as a result of our study, we will be able to know and understand Gypsies better.

Anahtar Kelimeler

Philosophy of Religion, Religion Orientation, İntrinsic, Estrinsic, Quest, Fundamental, Gypsy

Roman Bireylerde Dini Yönelim

Öz

Din, her toplumu farklı derecede etkileyen kültürün temel unsurlarından birisidir. İnansa da inanmasa da her insanın din ile bir ilişkisi olduğu bilinmektedir. Roman toplumunda da din yaşamın merkezinde bulunur. Çalışmamız Romanların dini yönelim biçimlerini ortaya çıkarmayı amaçladığından empirik bir alan çalışması olma özelliği taşımaktadır. Araştırmamızın amacı Romanların farklılıklarını ortaya koymak değil, diğer toplumlar tarafından bilinmeyen yönlerini ortaya çıkarmaktır. Araştırmamızda Bursa il merkezinde Roman mahalleleri olarak bilinen yerlerde ikamet eden Romanların dini yönelim biçimleri demografik değişkenlere göre analiz edilmeye çalışılmıştır. Örneklem grubunun yaşam alanları ziyaret edilerek birebir görüşmeler yapılmıştır. Araştırmamızın temel hipotezi, Roman bireylerin dini yönelim biçimlerinin demografik değişkenlere göre farklılık göstereceğidir. Çalışmamız kuramsal çerçevenin oluşturulduğu teorik bölüm, analiz sonuçlarının yer aldığı bulgular ve bulguların değerlendirildiği sonuç bölümlerinden oluşmaktadır. Araştırmaya Bursa’dan 18 yaş ve üzeri 122 Roman birey katılım sağlamıştır. Roman bireylerde Yeniden Yapılandırılmış Müslüman Dini Yönelim Ölçeği puan ortalaması 113,29 olarak bulgulanmıştır. Roman bireylerin dini yönelim puanları sırasıyla içsel dini yönelim (41), dışsal dini yönelim (30), katı kuralcı dini yönelim (29), sorgulayıcı dini yönelim (14,5) olarak tespit edilmiştir. Romanların dini bilgileri yeterli olmasa da dindarlık söz konusu olduğunda iç güdümlü dindar oldukları tespit edilmiştir. Çalışmamız sonucu elde edilen veriler doğrultusunda Romanları daha iyi tanımamız ve anlamamız gerçekleşecektir.

Anahtar Kelimeler

Din Psikolojisi, Dini Yönelim, İçsel, Dışsal, Sorgulayıcı, Katı Kuralcı, Roman

Kaynakça

• Allport, Gordon. “Religion and Prejudice”. The Crane Review 2 (1959), 1-10.
• Allport, Gordon - Ross, Michael. “Personal Religious Orientation and Prejudice”. Journal of Personality and Social Psychology 5/4 (1967), 432-443.
• Allport, Gordon. Birey ve Dini. çev. Bilal Sambur. Ankara: Elis Yayınları, 2004.
• Altemeyer, Bob - Hunsberger, Bruce. ‘‘Authoritarianism, Religious Fundamentalism, Quest and Prejudice’’. The International Journal for the Psychology of Religion 2 (1992), 113-133.
• Altınöz, İsmail. Osmanlı Toplumunda Çingeneler. Ankara: Türk Tarih Kurumu, 2005.
• Arabacı, Fazlı. “Türkiye’de Dini Sosyalleşmenin Temel Etkenleri”. Dini Araştırmalar Dergisi 6/16 (2003), 39-54.
• Argyle, Michael. Psychology and Religion an Introduction. London: Routledge, 2000.
• Ayten, Ali. Tanrı’ya Sığınmak: Dini Başa Çıkma Üzerine Psiko-Sosyal Bir Araştırma. İstanbul: İz Yayıncılık, 2012.
• Bahadır, Abdülkerim. İnsanın Anlam Arayışı ve Din. İstanbul: İnsan Yayınları, 2011.
• Batson, Daniel - Ventis, Lerry. The Religious Experience. New York: Oxford University Press, 1993.
• Cirhinlioğlu, Fatma Gül – Ok, Üzeyir. ‘‘Kadınlar Mı Yoksa Erkekler Mi Daha Dindar?’’. Zfwt: Zeitschrift für die Welt der Türken 3/1 (2011), 121-141.
• Çoştu, Yakup. “Dine Normatif ve Popüler Yaklaşım: Bir Dini Yönelim Ölçeği Denemesi”. Hitit Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 8/15 (2009), 119-139.
• Donahue, Michael. “Intrinsic an Extrinsic Religiousness: Review and Meta Analysis”. Journal of Personality and Social Psychology 48/2 (1985), 400-419.
• Duygulu, Melih. Türkiye’de Çingene Müziği. İstanbul: Pan Yayınları, 2006.
• Ercan, Nilüfer. Evlilikte Kadına Yönelik Fiziksel Şiddete İlişkin Tutumların Yordayıcıları: Çelişik Duygulu Cinsiyetçilik, Sistemi Meşrulaştırma ve Dini Yönelim. Ankara: Ortadoğu Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, 2009.
• Eryücel, Sema. ‘‘Din Görevlilerinde Düşünme Stilleri ve Dini Başa Çıkma’’. Turkish Studies 12/13 (2017), 215-244.
• Freud, Sigmund. Bir Yanılsamanın Geleceği. Ankara: Alter Yayıncılık, 2012.
• Fromm, Eric. Çağdaş Toplumların Geleceği. İstanbul: Arıtan Yayınevi, 2003.
• Güler, Özlem. “Dini İnanç ve Psikolojik Sağlık İlişkisine Dair Bir Değerlendirme”. Toplum Bilimleri Dergisi 4/8 (2010), 83-95.
• Günay, Ünver. Din Sosyolojisi. İstanbul: İnsan Yayınları, 2020.
• Jung, Carl Gustav. Din ve Psikoloji. çev. Cengiz Şişman. İstanbul: İnsan Yayınları, 2017.
• Kağıtçıbaşı, Çiğdem. Dünden Bugüne İnsan ve İnsanlar. İstanbul: Evrim Yayınları, 2014.
• Kenrick, Donald. Çingeneler Ganj’dan Thames’e. çev. Bahar Tırnakçı. İstanbul: Homer Kitapevi, 2006.
• Koç, Mustafa. Yetişkinlik Döneminde Dindarlık ile Benlik Kavramı Değişkenleri Arasındaki İlişki. Bursa: Bursa Uludağ Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, 2008.
• Kolukırık, Suat. Yeryüzünün Yabancıları. İstanbul: Simurg Yayınları, 2008.
• Kur’ân-ı Kerîm Meâli. çev. Abdullah Akgül. İstanbul: Furkan Neşriyat, 2023.
• Kurt, Abdurrahman. “Dindarlığı Etkileyen Faktörler”. Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 18/2 (2009), 1-26.
• Liegeois, Jean-Pierre. Roms en Europe. (Avrupa’nın Romanları). çev. Dış Politika Enstitüsü. Ankara: Bilkent Üniversitesi, 2008.
• Marsch, Adrian. ‘‘Etnisite ve Kimlik: Çingenelerin Kökeni’’. European Roma Rights Center Series 17 (2008), 19-27.
• Onay, Ahmet. Dindarlık, Etkileşim ve Değişim. İstanbul: Dem Yayınları, 2004.
• Otto, Rudolf. The Idea of The Holy. çev. John W. Harvey. London: Oxford University Press, 1950.
• Özkan, Ali Rafet. Türkiye Çingeneleri. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları, 2000.
• Peker, Hüseyin. “Kur’an’a Göre Dindarlığın Boyutları”. Çukurova Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 12/2 (2012), 41-49.
• Pierce, John. “Gender Differences in Death Anxiety and Religious Orientation Among US High School and College Students”. Mental Health, Religion & Culture 10/2 (2007), 143-150.
• Ryff, Carol - Singer, Burton. ‘‘Know Thyself and Become What You Are: A Eudaimonic Approach to Psychological Well-Being’’. Journal of Happiness Studies 9 (2008), 13-39.
• Sal, Ayşın. Türkiye’de Yaşayan Çingenelerin Sanatsal Olarak Ele Alınışı. Edirne: Trakya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, 2009.
• Strickland, Bonnie - Schaffer, Scott. ‘‘I-E, I-E & F’’. Journal for The Scientific Study of Religion 10 (1971), 366–369.
• Subaşı, Necdet. “Türkiye Dindarlığı: Yeni Tipolojiler”. İslamiyet Dergisi 5/4 (2002), 17-40.
• Taplamacıoğlu, Mehmet. “Yaşlara Göre Dini Yaşayışın Şiddet ve Kesafeti Üzerinde Bir Anket Denemesi”. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 10/1 (1962), 141-152.
• Tarhan, Nevzat. Kadın Psikolojisi. İstanbul: Nesil Yayınları, 2005.
• Topuz, İlhan. ‘‘Dini Değerlerin Karar Alma Süreçlerindeki Etkisi’’. Marife Dergisi 13/3 (2013), 69-88.
• Tümer, Günay. Dinler Tarihi. Ankara: Berikan Yayınevi, 2017.
• Uysal, Veysel. “İslami Dindarlık Ölçeği Üzerine Bir Pilot Çalışma”. İslami Araştırmalar Dergisi 8/3-4 (1995), 263-271.
• Uysal, Veysel. Dinî Tutum Davranış ve Şahsiyet Özellikleri. İstanbul: Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Vakfı Yayınları, 1996.
• Uysal, Veysel. Türkiye’de Dindarlık ve Kadın. İstanbul: Dem Yayınları, 2006.
• Uzpeder, Ebru vd. (ed.). Biz Buradayız: Türkiye’de Romanlar, Ayrımcı Uygulamalar ve Hak Mücadelesi. İstanbul: Mart Matbaacılık, 2008.
• Yakut, Selahattin. Öğretmenlerde Yabancılaşma, Yalnızlık ve Dindarlık İlişkisi: Polatlı Örneği. Isparta: Süleyman Demirel Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, 2016.
• William, James. The Will to Believe. New York: Penguin Books, 2000.
• Yapıcı, Asım. Ruh Sağlığı ve Din: Psiko-Sosyal Uyum ve Dindarlık. Adana: Karahan Kitabevi, 2013.
• Yavuz, Kerim. Psikanalizde İlk Dini Gelişmelerin Değeri. Erzurum: Atatürk Üniversitesi Basın Evi, 1987.
• Yoğurtçu, Fatma. Yetişkinlerde Dindarlık ve Ruh Sağlığı. Sakarya: Sakarya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, 2009.