ANALYSING SOME APPROACHES IN THE CLASSICAL GUITAR PERFORMANCE OF JOHN WILLIAMS

Yıl 2024, , 1 - 9, 05.08.2024

Güray Alyörük

https://doi.org/10.22252/ijca.1401690

Öz

This article aims to set out the philosophies and attitudes that underpin many of the classical guitar virtuoso John Williams' decisions regarding his performance, perception and communication. These attitudes have led to a number of changes in classical guitar performance. Williams' performance and approach to the classical guitar, which has been the subject of intense interest and scrutiny, is often debated. However, despite his technical ability being so conspicuous throughout his career, Williams' style of guitar playing, practical aspects and broad influence on classical guitar culture cannot be denied. John Williams' approach to the classical guitar has been colourful and wide-ranging. His use of microphones when playing solo and chamber music or with orchestra, his guitar teaching and his thoughts on aspects of performance practice have also been analysed. His relationship with his instrument is similar to his approach to interpreting music in that he always tries to express himself clearly and effectively. Where conditions were not favourable, he decided to change or improve them. These changes were met with resistance by other classical guitarists, for example the use of amplifiers and microphones, but he was firm and decisive in his actions. Moreover, in endeavouring to achieve these goals, he radically changed many important aspects of modern classical guitar performance.

Anahtar Kelimeler

Classical guitar, amplification, John Williams, Chamber music

JOHN WİLLİAMS’IN KLASİK GİTAR İCRASINDAKİ BAZI YAKLAŞIMLARIN İNCELENMESİ

Öz

Bu makalede klasik gitar virtüözü John Williams'ın icrası, algılanması ve iletişimine ilişkin kararlarının çoğunun temelini oluşturan felsefe ve tutumları ortaya koymayı amaçlamaktadır. Bu tutumlar klasik gitar icrasında bir dizi değişikliğe yol açmıştır. Williams’ın yoğun ilgi ve incelemeye konu olan klasik gitarı icrası ve yaklaşımı çoğu zaman tartışılmaktadır. Ancak, teknik yeteneğinin kariyeri boyunca bu kadar göze çarpmasına rağmen, Williams'ın gitar çalma stili, pratik yönleri ve klasik gitar kültürü üzerindeki geniş etkisi yadsınamaz. John Williams'ın klasik gitara yaklaşımı renkli ve geniş kapsamlı olmuştur. Solo ve oda müziği veya orkestra ile çalarken mikrofon kullanımı, gitar eğitmenliği ve icra pratiğinin yönleri hakkındaki düşünceleri de incelenmiştir. Enstrümanıyla olan ilişkisi, kendini her zaman açık ve etkili bir şekilde ifade etmeye çalıştığı için müziği yorumlama yaklaşımına benzemektedir. Koşulların, uygun olmadığı durumlarda, bu koşulları değiştirmeye veya iyileştirmeye karar vermiştir. Bu değişiklikler diğer klasik gitaristler tarafından dirençle karşılanmıştır. rneğin amplifikatör ve mikrofon kullanımı meselesi, ancak o eylemlerinde kesin ve kararlı olmuştur. Dahası, bu hedeflere ulaşmak için çabalarken, modern klasik gitar icrasının birçok önemli yönünü kökten değiştirmiştir.

Anahtar Kelimeler

Klasik gitar, amplifikatör, John Williams, Oda müziği

Kaynakça

• Artzt, A. (1987), ‘The Guitar in the 20th Century Concert World’, Soundboard, Vol.14, No. 3, 156.
• Clinton, G. (1973) “The Guitar Doesn’t Need Great Players”, Guitar, Vol.2, No.1, 20-22.
• Cooper, C. (1987) “Persuasion in the Right Direction”, Classical Guitar Magazine, Vol. 6 No.2. 22-25.
• Henahan, D. (1986) “John Williams in Solo Guitar Recital”, published April 21.
• Kilvington, C. (1990) “A Day With John Williams at the RNCM”, Classical Guitar Magazine, vol.8, No. 9, 14-18.
• LeVie, D. (2011) “Instrumental Influences”, Texas: Kings Crown Publishing.
• O'Toole, M. (2018) ‘John Williams: An Evaluation of his Impact Upon the Culture of the Classical Guitar’ (Technological University Dublin).
• Previn, A. (1973) “Notes on John Williams/André Previn Previn”, Poncé Guitar Concertos’, for M31963 Columbia, Columbia Masterworks.
• Prichard L., (2015) “Austin: ‘John Williams Interview”, Accessed 5 July.
• Saba, W. (2009) “Therese: ‘John Williams’”, Classical Guitar Magazine, Volume 28, No. 1, 11-20.
• Segovia, A. (1976) “Segovia – An Autobiography of the Years 1893 – 1920, trans. By Marion Boyars”, London: Calder & Boyars, s.102.
• Starling, W. (2012) “Strings Attached – The Life and Music of John Williams”, London: The Robson Press.
• Switzer, M. (2004), “Another View”, Soundboard, Vol.30, No. 2, 91.
• Tanenbaum, D. (2003) “The Classical Guitar in the Twentieth Century”, The Cambridge Companion to the
• Guitar, ed. Victor Anand Coelho, Cambridge: Cambridge University Press, 182-206.
• Tosone, J. (2000) “Classical Guitarists – Conversations”, North Carolina, London: McFarland & Co.
• Wade, G. (2009) “A Tribute to Julian Bream”, Soundboard, Vol.35, No.1 37-39.
• Wade, G. (1993) “Segovia – A Centenary Celebration Part X – 1955-56“ Classical Guitar Magazine, Vol. 12, No. 3, 45.
• Williams, J. (1991) “Notes on ‘Latin American Guitar Music by Barrios and Ponce”, SBK47669AAD, Sony, Sony Essential Classics.
• Wright, R. (1994) “Solo Now! Heidelberg”, Nottingham: Chanterelle, Ed.