KANUN SAZI EĞİTİMİNDE METOD İHTİYACI VE TÜRKİYE’DEKİ KANUN METODLARI ÜZERİNE BİR İNCELEME

Yıl 2017, Cilt: 3 Sayı: 1, 97 - 107, 15.07.2017

Yılmaz Kahyaoglu

https://doi.org/10.22252/ijca.321575

Cited By: 1

Öz

Bir
çalgıyı görsel olarak tanımanın ve teknik özellikleri hakkında bilgi sahibi
olmanın yanında çalgının nasıl icra edildiği ve bu icranın nasıl
öğretilebileceği konusu, müzik eğitiminin en önemli sorunlarındandır. Çalgı
metodları bu sorunun çözümünde yardımcı olacak yardımcı eserlerdir. Türk
musikisi çalgı eğitiminde kullanılan yazılı metodlar XX. yüzyılın başlarına
dayanır. Her sazın yapısına, bünyesine uygun bir icra tarzı vardır. Bunun yanı
sıra her saz icrasının da kendine özgü bir üslubu, bir çalış tavrı vardır.

 Betimsel bir modelle ve belgesel
tarama yöntemi ile yürütülen bu
çalışma kapsamında incelenen kanun metodları ve kanun metodlarına giriş olarak
kabul edilebilecek olan belli başlı çalışmalar olarak; Ruhi Ayangil, Yalçın
Tura, Şehvar Beşiroğlu, Ümit Mutlu, Göksel Baktagir, Tahir Aydoğdu, Halil
Karaduman gibi müzisyen ve akademisyenlerin çalışmaları sayılabilir.

Günümüzde
icraların zenginleşmesinden doğan ihtiyaçlar, artık her saz için çok sayıda
metod yazılmasını zorunlu kılmıştır. Bu çalışma kapsamında
incelenen bütün kanun metodları, çalgıların tarihi gelişimi ve çalgıların
tanıtımı ile başlamış daha sonra nota değerlerini ve Türk müziği makamlarını ve
usullerini tanıtmış, az da olsa icra teknikleri ve üslup üzerinde durmuştur. Özellikle
icra teknikleri ve üslup konusunu vurgulayan çalışmaların daha da
yaygınlaştırılması gereklidir. Hemen her metod birkaç alıştırmadan
sonra ağırlıklı bir şekilde saz eserlerimize yer vermektedir. Bu durum bir Türk
müziği enstrümanının eğitiminde saz eserlerinin ne derece önemli olduğuna
işaret ederken, aynı zamanda belki de o düzey ve kalitede etüd yazılamadığının
da bir göstergesi olabilir. Bu nedenle yeni hazırlanacak metodlarda kapsama
alınacak repertuarın teknik ve içerik yapısı, Türk Müziği Çalgı eğitiminde de
üzerinde önemle durulması gereken bir konu olarak karşımıza çıkmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Müzik, metod, Türk Müziği.

Kaynakça

• KAYNAKÇA
• AKSÜT, Sadun; 1. Müzik Kongresi, “Türk Musikisi Çalgı Eğitiminde Metod İhtiyacı”,kültür Bakanlığı, ANKARA, 1998.
• BEHAR, Cem; Aşk Olmayınca Meşk Olmaz, Yapı Kredi Yayınları, İSTANBUL, 1998.
• BEŞİROĞLU, Ş.Şehvar, İstanbul Türk Müziği Günleri “Türk Müziğinde Eğitim Sempozyumu” Türk Musikisi Çalgı Eğitiminde Metot Kavramı”,Kültür Bakanlığı, ANKARA, 1999.
• ERCAN, Nevhiz, Piyano Eğitiminde Bazı Temel Davranışlar, GÜGEF Dergisi, ANKARA,1998.
• SARI, Ayhan; 1. Müzik Kongresi Bildirileri, Kültür Bakanlığı, ANKARA, 1998.
• SAYDAM, Akif; 1. Müzik Kongresi Bildirileri, Kültür Bakanlığı, ANKARA, 1998.
• SUN, Muammer; Türkiye’nin Kültür, Müzik, Tiyatro Sorunları, Kültür Yayınları, ANKARA, 1969.
• TURA, Yalçın; 5.İstanbul Türk Müziği Günleri “Türk Müziğinde Eğitim Sempozyumu” Kültür Bakanlığı, ANKARA, 1999.
• USLU, Mustafa, 5. İstanbul Türk müziği günleri “Türk müziğinde Eğitim Sempozyumu” Kültür Bakanlığı, ANKARA, 1999.
• YALÇINKAYA, Begüm, Uluslararası “Avrupa’da ve Türk Cumhuriyetlerinde Müzik kültürü ve Eğitimi kongresi”, “ 21.Y.Yılda Müzik Eğitiminde Çalgı Öğrencilerinin Temel Psiko-Motor Alan Davranışları Üzerinde Alexander Tekniğinin Etkisi”,ANKARA, 2002.