BRAGAGLİA, SUGİMOTO, ALMOND AND WESELY’S PHOTOGRAPHSIN CONNECTION WITH BERGSON’S TIME CONCEPT

Yıl 2019, Cilt: 4 Sayı: 7, 31 - 43, 31.07.2019

Bülent Erutku

Öz

Although the concept of time is old in the philosophical context, the link between time and photography has been mentioned since the discovery of the photograph. Prior to Henri Bergson, Newton’s “Time in everyday life “, Kant’s “synchronicity”, Hegel’s “now is past and the whole of the future”, Nietzsche developed the notions of ”eternal return”. When Henri Bergson, one of the important thinkers of the 20th century, was born, twenty years had passed since the invention of the photograph (1839). Bergson provided insights into change and continuity. According to him; times converge; the past is added to the top of the past and is included in the current time. When examined by Bergson's perception of time; while Bragaglia's photographs focus on the spirit of the movement, he has acquired images of the past. In his photographs, Sugimoto made his journey into the history of both himself and people. It is memory which recalls its experiences and makes connections in consciousness. Almond brought both his own memories and the history of hundreds of years of sea to the present. Wesely showed the existence of time with solargraphies, carrying the past to the present. In literature it hadn’t been come across the related photographers examined together in this concept. In this study the meaningful connection among Bragaglia, Sugimoto, Almond and Wesely’s photographs will be examined comparatively in Bergson’s time concept.

BERGSON’NUN ZAMAN KAVRAMI BAĞLAMINDA BRAGAGLİA, SUGİMOTO, ALMOND VE WESELY’İN FOTOĞRAFLARI

Öz

Zaman kavramı, felsefi bağlamda ne kadar eskiyse de fotoğrafın bulunuşundan bu yana, zaman ve
fotoğraf arasında bağdan söz edilir.
Henri Bergson’un öncesinde; Newton “gündelik hayattaki zaman”, Kant “eş zamanlılık”, Hegel
“şimdi, geçmiş ve geleceğin bütünüdür”, Nietzsche “bengi dönüş” kavramlarını geliştirilmiştir.
20. Yüzyılın önemli düşünürlerinden Henri Bergson doğduğunda fotoğrafın icadından (1839) yirmi
yıl geçmiştir. Bergson, değişme ve devamlılık konularına içsel süre ile açıklama getirmiştir. Ona
göre; zamanlar an’da birleşir; geçmiş geçmişin üstene eklenir ve şimdiki zamana dahil olur. Sezgi,
bilinç, anı, bellek onun çalışmalarında önemli bir yer alır.
Bergson’nun zaman algısıyla incelendiğinde; Bragaglia’ın fotoğrafları, hareketin ruhuna
odaklanırken, geçmişte kalanın şimdiye birikimini sağlayan görüntüler elde etmiştir. Sugimoto,
fotoğraflarında hem kendi hem de insanların geçmişine yolculuk yapmıştır. Onun yaşanmışlıklarını
anımsatan, bilinçte bağlantı kuran bellektir. Almond, fotoğraflarıyla hem kendi hatıralarını hem de
yüzlerce yıllık denizin geçmişini “şimdiye” getirmiştir. Wesely, solargrafileriyle zamanın varlığını,
geçmişi bugüne taşıyarak göstermiştir. Literatürde konumuz olan fotoğrafçıların söz konusu
bağlamda birlikte değerlendirilmesine rastlanamamıştır. Bu çalışmada Bergson’nun zaman kavramı
bağlamında Bragaglia, Sugimoto, Almond ve Wesely’in fotoğraf çalışmaları arasındaki anlamsal bağ
karşılaştırmalı olarak irdelenecektir.

Anahtar Kelimeler

Fotoğrafta Zaman, Bergson, Bragaglia, Sugimoto, Almond, Wesely

Kaynakça

• Barash, J. A. (2007). Belleğin Kaynakları. (Çev. Ş. Öztürk). Bellek: Öncesiz, Sonrasız. (11-22) Cogito. Sayı: 50, İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Bardon, A. (2018). Zaman Felsefesinin Kısa Tarihi. (Çev. Ö. Yalçın,). İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
• Bergson, H. (2017). Yaratıcı Tekamül. (Çev. M. Tunç). İstanbul: Dergah Yayınları.
• Bilgeseren, O. (2015). Fotoğrafta Zaman ve Hareket. Yayınlanmamış Sanatta Yeterlik Tezi. MSGSÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Blain, J. (2007). Bellek, Tarih, Unutuş. Paul Ricceurle Söyleşi. (Çev: O. Türkay). Bellek: Öncesiz, Sonrasız.(141-155) Cogito. Sayı: 50, İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Bragaglia, Antony. (2008). Futurist Photodynamism (1911). (Çev. L. Rainey). Modernism / Modernity. (363–379) Baltimore: Johns Hopkins University Press.
• Cevizci, A. (2017). Büyük Felsefe Sözlüğü. İstanbul: SAY Yayınları.
• Davis, A. (2013). Zaman Kitabı. (Çev. C. Duran). İstanbul: NTV Yayınları.
• Deleuze, G. (2014). Bergsonculuk. (Çev. H. Yücefer). İstanbul: Otonom Yayıncılık.
• Eliot, T. (1971). Four Quartets.Florida: Hardcourt Books.
• Gündoğan, A. (2013). Bergson. İstanbul: SAY Yayınları.
• Hacking, J. (Ed.).(2015). Fotoğrafın Tüm Öyküsü içinde (143). İstanbul: Hayalperest Yayınevi.
• Higgins, J. (2014). Fotoğraf Neden Kusursuz Olmak Zorunda Değildir. (Çev. F. Çulcu). İstanbul: Hayalperest Yayınevi.
• Janson, H. ve Janson, F. (2001). History of Art. New York: Thames&Hudson.
• Kaya, M. (2013). Kindi Felsefi Risaleler. İstanbul: Klasik Yayınları.
• Marey, E. (1873). LA Machine Animale. Paris: Librairie Germer Bailliére.
• Proust, M. (2001). Kayıp Zamanın İzinde. ( Çev. R. Hakmen). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Scharf, A. (1986). Art and Photography. London: Penguin Group.
• Topakkaya, A. (2017). Felsefe, Din, ve Kültürde Zaman. İstanbul: SAY Yayınları.
• Wittmann, M. (2009). Time, extended: Hiroshi Sugimoto with Gilles Deleuze. Image & Narrative, 10 (1). 187