Öz
Signature is defined to be a name or symbol that is put above the letter in order to certify the owner and content of the writing (Öksüz, 1989, p. 29). Several fields of science deal with the signature that can be regarded as the permanent mark of human being. However, any research has not been found in the literature that deals with the primary education age that is regarded as the period in which the ability of signing is acquired. Therefore, the aim of this study is to identify the signature knowledge of the primary school students. In this regard, the data have been collected by means of "Signature Knowledge Evaluation Form" that has been filled by the students of the schools that were determined in seven regions of Turkey. Survey (scanning) method has been selected in the study among descriptive models. The primary school students have been selected as the population of the study, the working group has been identified by means of clustering sampling with the purpose of composing a probabilistic sampling. Having identified the findings regarding the signature knowledge of the students, it was understood that there are missing information about the way of signing, responsibility of signing and e-signature although many students agree on the fact that the signature is private. More than half of the participants do not have information about which pen should be used while signing, and about the legal responsibility of signature. The data, which have been obtained with the participation of 600 primary students, demonstrated that it is necessary to tackle the ability of signing especially in Turkish lessons as an acquisition. It is thought that the data that have been obtained in the study, will be useful for Turkish lesson teachers, content editors who organize the curriculum and researchers who study on the education of writing.
Anahtar Kelimeler
Signature Turkish Language Education Graphology Writing Education
Kaynakça
- Öksüz, A. (1986). Kişilerin kimliğini tespit etmede polise yardımcı olan imza ve parmak izinin tetkiki ve parmak izinin tasnifi. Ankara: Kısmet Matbaası. Resmî Gazete. (2015). Resmî yazışmalarda uygulanacak usül ve esaslar hakkında yönetmelik. 15 Mayıs 2016 tarihinde http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2004/12/20041202.htm#3 adresinden erişildi. Sayıcı, B. (2009). Türkiye’de hukuk ve adli bilimler açısından imza ve karşılaşılan sorunlar, Yüksek lisans tezi, İstanbul Üniversitesi Adli Tıp Enstitüsü, İstanbul.
Öz
İmza, bir yazının altına kimin tarafından yazıldığını veya muhtevasının tasdik edildiğini belli etmek üzere konulan isim veya işaret (Öksüz, 1989: 29) olarak tanımlanmaktadır. İnsanın dünyadaki kalıcı izi kabul edilebilecek imza üzerine birden çok bilim dalı çalışmaktadır. Bununla birlikte imza becerisinin kazanıldığı dönem kabul edilen ilköğretim çağını konu alan çalışmalara ise literatürde rastlanılmamıştır. Buradan hareketle çalışmada ilköğretim öğrencilerinin sahip oldukları imza bilgilerini tespit etmek amaçlanmış, bu amaca ulaşabilmek için veriler, Türkiye’nin 7 bölgesinden belirlenen okullarda öğrenciler tarafından doldurulan “İmza Bilgisini Değerlendirme Formu” aracılığıyla toplanmıştır. Çalışmada betimsel araştırma modellerinden survey (tarama) metodundan yararlanılmıştır. Evren olarak Türkiye’deki ilköğretim öğrencileri seçilmiş, evreni temsil edebilen olasılıklı örneklem oluşturmak amacıyla kümeleme örneklemesi tipiyle çalışma grubu tespit edilmiştir. Öğrencilerin imza bilgilerine yönelik bulgular incelendiğinde ise, imzanın kişiye özel olduğu konusunda birçok öğrencinin hemfikir olduğu görülse de imzanın atılma şekli, imza sorumluluğu ve e-imza konusunda bilgilerinde eksikler olduğu tespit edilmiştir. Katılımcıların yarısından fazlası, hangi kalemlerle imza atabileceği konusunda ve imzanın hukuki sorumluluğu hakkında bilgi sahibi değildir. 600 ilköğretim öğrencisinin katılımıyla gerçekleştirilen çalışma sonucunda elde edilen veriler, imza becerisinin özellikle Türkçe derslerinde bir kazanım olarak ele alınmasının gerekliliğini ortaya koymuştur. Çalışma sonunda elde edilen verilerin Türkçe öğretmenlerine, öğretim programına yönelik içerik düzenleyicilerine, yazma eğitimi alanında çalışan araştırmacılara yararlı olacağı düşünülmektedir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Öksüz, A. (1986). Kişilerin kimliğini tespit etmede polise yardımcı olan imza ve parmak izinin tetkiki ve parmak izinin tasnifi. Ankara: Kısmet Matbaası. Resmî Gazete. (2015). Resmî yazışmalarda uygulanacak usül ve esaslar hakkında yönetmelik. 15 Mayıs 2016 tarihinde http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2004/12/20041202.htm#3 adresinden erişildi. Sayıcı, B. (2009). Türkiye’de hukuk ve adli bilimler açısından imza ve karşılaşılan sorunlar, Yüksek lisans tezi, İstanbul Üniversitesi Adli Tıp Enstitüsü, İstanbul.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Türkçe ve Sosyal Bilimler Eğitimi (Diğer) |
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Ağustos 2016 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Cilt: 4 Sayı: 2 |
