Using Humor as a Strategy to Express Organizational Dissent

Year 2022, , 598 - 619, 29.10.2022

Ayşegül Asuman Akdoğan , Aynur Çiğdem Ata

https://doi.org/10.25204/iktisad.1144247

Abstract

The study aims to examine the effect of individuals' use of humor on organizational dissent behaviors. This study, which was carried out with academic and administrative staff in various units of a state university, it was investigated which type of dissent individuals exhibited when reporting their dissatisfaction and whether they used humor as a dissenting message. As a result of the regression analyses carried out with the data collected from 152 academic and administrative personnel, it was determined that the way individuals use humor affects the display of organizational dissent behaviors. It has been observed that when individuals have a self-enhancing humor style, they follow an articulated dissent strategy and move away from displaced dissent behavior.

Keywords

Organizational dissent, Humor, Dissent messages and humor

Örgütsel Muhalefeti İfade Etmenin Bir Yolu Olarak Mizahı Kullanma

Abstract

Çalışmanın amacı, bireylerin mizahı kullanma biçiminin örgütsel muhalefet davranışları üzerindeki etkisini incelemektir. Bir devlet üniversitesinin çeşitli birimlerindeki akademik ve idari personel ile gerçekleştirilen bu çalışmada, bireylerin memnuniyetsizliklerini bildirirken hangi tür muhalefet davranışını sergiledikleri ve mizahı muhalefet mesajı olarak kullanıp kullanmadıkları araştırılmıştır. 152 akademik ve idari personelden gönüllülük temelinde toplanan verilerle gerçekleştirilen regresyon analizleri sonucunda, bireylerin mizahı kullanma biçiminin örgütsel muhalefet davranışlarının sergilenmesinde etkisi olduğu belirlenmiştir. Bireylerin kendini geliştirici mizah tarzına sahip oldukları durumda açık muhalefet stratejisi izledikleri ve dışsal muhalefet davranışından uzaklaştıkları görülmüştür.

Keywords

Örgütsel muhalefet, Mizah, Muhalefet mesajları ve mizah

References

• Akbaş M. ve Gemlik N. (2020). Örgütsel sessizlik ve yaşam doyumu ilişkisi: Vakıf üniversitesi akademisyenleri üzerine bir araştırma. USBAD Uluslararası Sosyal Bilimler Akademi Dergisi, 2(3), 98-126.
• Albayrak, A. (2005). Çoklu doğrusal bağlantı halinde en küçük kareler tekniğinin alternatifi yanlı tahmin teknikleri ve bir uygulama. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 1(1), 105-126.
• Apaydın, M., (2006). Tanzimat’tan sonra mizah ve hiciv. Türk Edebiyatı Tarihi, Cilt 3, Kültür Bakanlığı Yayınları.
• Avtgis, T., ve Taber, K. (2006). ‘‘I laughed so hard my side hurts, or is that an ulcer?’’ The influence of work humor on job stress, job satisfaction, and burnout among print media employees. Communication Research Reports, 23(1), 13–18.
• Avtgis, T., Thomas-Maddox, C., Taylor, E., ve Patterson, B. (2007). The influence of employee burnout syndrome on the expression of organizational dissent. Communication Research Reports, 24(2), 97-102.
• Balkan Akan B. ve Oran F. Ç. (2017). Akademisyenlerin örgütsel sessizlik algıları: Konuya ilişkin bir uygulama. Kırklareli Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 6(5), 72-90.
• Baypınar, Y. (1978). Hiciv kavramı üzerine bir inceleme. Ankara Üniversitesi Dil Tarih ve Coğrafya Fakültesi Dergisi, 29(1-4), 31-37.
• Bayram, N. (2013). Yapısal eşitlik modellemesine giriş. Ezgi Kitabevi.
• Butler, N. (2015). Joking aside: Theorizing laughter in organizations. Culture and Organization, 21(1), 42-58.
• Büyükuysal, M., ve Öz, İ. (2016). Çoklu doğrusal bağıntı varlığında en küçük karelere alternatif yaklaşım: Ridge regresyon. Düzce Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Dergis, 6(2), 110-114.
• Cantek, L., ve Gönenç, L. (1999). Muhalefet defteri Türkiye'de mizah dergileri ve karikatür. Yapı Kredi Yayınları.
• Cenkci, T., ve Ötken, A. B. (2014). Organization-based self-esteem as a moderator of the relationship between employee dissent and turnover intention. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 150, 404-412.
• Collinson, D. (2002). Managing humour. Journal of Management Studies, 39(3), 269-288.
• Croucher, S., Kelly, S., ve Chen, H. (2018). Cross-cultural issues on organizational dissent and humor orientation. Business Communication Research and Practice, 1(2), 102-105.
• Danışman A. ve Özgen H. (2003). Örgüt kültürü çalışmalarında yöntem tartışması: Niteliksel-niceliksel yöntem ikileminde niceliksel ölçümler ve bir ölçek önerisi. Yönetim Araştırmaları Dergisi, 3(2), 91-124.
• Davulcu, E. (2015). II. Meşrutiyet Dönemi mizah basınında Osmanlı modernleşmesi ve eleştirel konular. Palet Yayınları.
• Dwyer, T. (1991). Humor, power, and change in organizations. Human Relations, 44(1), 1-19.
• Erdem, R., Adıgüzel, O. ve Kaya, A. (2015). Akademik personelin kurumlarına ilişkin algıladıkları ve tercih ettikleri örgüt kültürü tipleri. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, (36), 73-88. https://dergipark.org.tr/en/pub/erciyesiibd/issue/5893/78002
• Garner, J. (2009). When things go wrong at work: An exploration of organizational dissent messages. Communication Studies, 60(2), 197-218.
• Garner, J. (2012). Making waves at work: Perceived effectiveness and appropriateness of organizational dissent messages. Management Communication Quarterly, 26(2), 224-240.
• Garner, J., Chandler, R., ve Wallac, J. (2015). Nothing to laugh about: Student interns' use of humor in response to workplace dissatisfaction. Southern Communication Journal, 80(2), 102-118.
• Garner, J. (2016). Simulating dissent: Mapping the life span of organizational dissent using agent-based modeling”. Western Journal of Communication, 80(4), 414-434.
• Garner, J., Ragland, J., Leite, M., Young, J., Summers, S., Pool, Gentrie; Taylor, Samuel; Tian, Xi; Reyes, Eduardo; Haynes, Micah; Ivy, Trey. (2016). A long look back: an analysis of 50 years of organizational communication research (1964-2013). Review of Communication Research (4), 29-64.
• Garner, J., (2017). An examination of organizational dissent events and communication channels: perspectives of a dissenter, supervisors, and coworkers. Communication Reports, 30(1), 26–38.
• Graham, E. E., Papa, M. J., ve Brooks, G. P. (1992). Functions of humor in conversation: Conceptualization and measurement. Western Journal of Communication, 56(2), 161–183.
• Gürbüz, S. (2011). Stratejik insan kaynakları yönetiminin örgütsel bağlılığa ve iş tatminine etkisi: İnsan kaynakları yöneticileri üzerinde bir araştırma. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 15(2), 397-418.
• Gürbüz, S., ve Sığrı, Ü. (2015). Örgütsel davranışa giriş: Yönetim bilimi ve örgütsel davranış alanının kuramsal gelişimi. Ü. Sığrı, ve S. Gürbüz (Ed), Örgütsel davranış içinde (s. 1). Beta Yayınları.
• Gürbüz, S., ve Şahin, F. (2015). Sosyal bilimlerde aracı, düzenleyici ve durumsal etki analizleri. Seçkin Yayıncılık.
• Gürbüz, S. (2021). Amos ile yapısal eşitlik modellemesi. Seçkin Yayıncılık.
• Gürler, M., ve Yirci, R. (2021). Okul yöneticilerinin mizah davranışları ile örgütsel muhalefet ilişkisi. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(2), 164-182.
• Hirschman, A. (1970). Exit, voice, and loyalty: Responses to decline in firms, organizations, and State. Harvard University Press.
• Infante, D. A. and Rancer, A.S. (1996). Argumentativeness and verbal aggressiveness: A review of recent theory and research. Communication Yearbook, 19, 319-352.
• Kahn W. A. (1989). Toward a sense of organizational humor: Implications for organizational diagnosis and change. Journal of Applied Behavioral Science, 25(1), 45-63.
• Kassing, J. (1997). Articulating, antagonizing, and displacing: A model of employee dissent. Communication Studies, 48(4), 311-332
• Kassing, J. (1998). Development and validation of the organizational dissent scale. Management Communication Quarterly, 12(2), 183-229.
• Kassing, J., ve Avtgis, T. A. (1999). Examining the relationship between organizational dissent and aggressive communication. Management Communication Quarterly, 13(1), 100-115.
• Kassing, J. W. (2000b). Investigating the relationship between superior‐subordinate relationship quality and employee dissent. Communication Research Reports, 17(1), 58-70.
• Kassing, J., ve Armstrong, T. (2002). Someone's going to hear about this. Management Communication Quarterly, 16(1), 39-65.
• Kassing, J. W. (2002). Speaking up: Identifying employees' upward dissent strategies. Management Communication Quarterly, 16(2), 187-209.
• Kassing, J. (2011). Dissent in Organizations. Polity Press.
• Kassing, J. W. (2011a). Stressing out about dissent: Examining the relationship between coping strategies and dissent expression. Communication Research Reports, 28(3), 225-234.
• Kassing, J., ve Kava, W. (2013). Assessing disagreement expressed to management: Development of the upward dissent scale. Communication Research Reports, 30(1), 46-56.
• Lang, J., ve Lee, C. (2010). Workplace humor and organizational creativity. The International Journal of Human Resource Management, 21(1), 46-60.
• Lazarus, R., ve Folkman, S. (1984). Stress, appraisal, and coping. Springer Publishing.
• Lefcourt, H. M.; Davidson, K.; Shepherd, R.; Phillips, M.; Prkachin, K.; Mills, D. (1995). Perspective-taking humor: Accounting for stress moderation. Journal of Social and Clinical Psychology, 14(4), 373-391.
• Lynch, O. (2009). Kitchen Antics: The importance of humor and maintaining professionalism at work. Journal of Applied Communication Research, 37(4), 444-464.
• Martin, R. A., ve Lefcourt, H. M. (1983). Sense of humor as a moderator of the relation between stressors and moods. Journal of Personality and Social Psychology, 45(6), 1313–1324.
• Martin, R., Puhlik-Doris, P., Larsen, G., Gray, J., ve Weir, K. (2003). Individual differences in uses of humor and their relation to psychological well-being: Development of the humor styles questionnaire. Journal of Research in Personality, (37), 48-75.
• Mesmer-Magnus, J., Glew, D., ve Viswesvaran, C. (2012). A meta-analysis of positive humor in the workplace. Journal of Managerial Psychology, 27(2), 155-190.
• Nakip M. ve Yaraş E. (2017). Pazarlamada araştırma teknikleri. Seçkin Yayıncılık.
• Nar, M. Ş. (2021). Kamu ve özel sektör örgütlerinde kültürel bileşenlerin etkileri: Nicel bir araştırma. Turkish Studies, 16(1), 263-284.
• Öğüt Eker, G. (2014). İnsan kültür mizah: Eğlence endüstrisinde tüketim nesnesi olarak mizah. Grafiker Yayınları.
• Ölçekçi, H. (2016). Türkiye'de milliyetçi mizah örneği: Çaylak Dergisi. Humanities Sciences, 11(3), 172-188.
• Örs, Nihan. (2010). Örgüt kültürü tipleri ile yönetim tarzları arasındaki ilişkinin kamu örgütlerinde incelenmesine yönelik bir araştırma (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
• Özaslan G. (2104). Dean's perceptions of upward dissent messages from their underlings. Journal of Ethical Educational Leadership, 1(12), 1-17.
• Romero, E., ve Cruthirds, K. (2006). The use of humor in the workplace. Academy of Management Perspectives, 20(2), 58-69.
• Sadykova, G., ve Tutar, H. (2014). Örgütsel demokrasi ve örgütsel muhalefet arasındaki ilişki üzerine bir inceleme. İşletme Bilimi Dergisi, 2(1), 1-16.
• Sidelinger, R., ve Tatum, N. (2019). Instructor humor as a moderator of instructors’inappropriate conversations and instructional dissent. College Teaching, 67(2), 120-129.
• Şahin, A. ve Burak K., A. Şahin ve B. Kartal (Ed.) (2011). Pazarlama araştırması. Lisans Yayıncılık.
• Tabachnick, B., ve Fidell, L. (2020). E. M. Baloğlu (Ed.) Çok değişkenli istatistiklerin kullanımı. Nobel Yayıncılık.
• Unilever. (2022, 28 Eylül). Unilever iş ilkeleri kuralları ve buna bağlı politikalar. https://www.unilever.com/files/92ui5egz/production/8582e9513de29dbdda57a97072854a309d8791e5.pdf
• Westwood, R., ve Rhodes, C. (2007). Humour, work, and organization. Routledge.
• Williams, R., ve Clouse, R. (1991). (07.11.2019). Humor as a management technique: Its impact on school culture and climate. https://files.eric.ed.gov/fulltext/ED337866.pdf
• Yerlikaya, E. (2003). Mizah tarzları ölçeğinin (The humor styles questionnaire) uyarlama çalışması (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi) Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Adana.
• Yerlikaya, E. (2009). Üniversite öğrencilerinin mizah tarzları ile algılanan stres, kaygı ve depresyon düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Adana.
• Yıldız, K. (2013). Örgütsel bağlılık ile örgütsel sinizm ve örgütsel muhalefet arasındaki ilişki. Turkish Studies, 8(6), 853-879.
• Zeng, C., Permyakova, T., Smolianina, E., ve Morozova, I. (2020). Exploring the relationships between employee burnout organizational dissent and work-family culture in Russian organizations. Journal of Intercultural Communication Research, 49(2), 113-132.