Kamusal Halkla İlişkiler ve Dijital İletişim Uygulamaları: İstanbul İlçe Belediyeleri Üzerine Bir Araştırma
Year 2021,
Issue: 5, 3 - 24, 19.07.2021
Evin Kanar Taslak
Hatun Boztepe Taşkıran
Abstract
Günümüzde hızla yaşanan dijitalleşme süreci, pek çok alanda değişimlere
sebep olmuştur. Bu dönüşümün en çok hissedildiği alanlardan
biri de halkla ilişkilerdir. Kurumların halkla ilişkiler amaçlarına
ulaşabilmek için iş yapış şekillerinden hedef kitleleri ile olan
ilişkilerine kadar pek çok süreçte dijital iletişim uygulamalarından
faydalandıkları görülmektedir. Son yıllarda özellikle kamusal halkla
ilişkiler yönünden belediyelerin dijitalleşme sürecine adapte olmaya
yönelik faaliyetleri ve dijital iletişim uygulamalarına başvurma
yönelimleri ilgi çekmektedir. Bu çalışma, kamusal halkla ilişkiler faaliyetlerinin
amaç ve önemini, temel birer kamu kurumu olarak belediyeler
açısından ortaya koymak ve belediyelerin kamusal halkla
ilişkiler faaliyetlerinde dijital iletişim uygulamalarından yararlanma
durumunu tespit etmek üzere planlanmıştır. Çalışmanın amaçları
doğrultusunda nitel araştırma yöntemleri kapsamında yer alan
görüşme tekniğinin kullanımı yoluyla bir araştırma gerçekleştirilmiş
ve İstanbul ilçe belediyelerinin dijital iletişim uygulamalarını
kullanma durumuna yönelik bulgulara ulaşılması hedeflenmiştir.
Araştırma ile belediyelerin dijital iletişim uygulamalarını kullanma
amaçları ile dijital iletişim uygulamalarının belediyeler tarafından
yürütülen halkla ilişkiler faaliyetlerine katkılarının neler olduğuna yönelik bulgular ortaya konmuştur. Dijital iletişim uygulamalarının zaman ve mekân
kısıtını ortadan kaldırması, hızlı ve diyaloğa dayalı iletişim kurmayı sağlaması gibi birçok
avantajının varlığı sebebiyle, belediyeler tarafından yoğun olarak tercih edildiği
araştırma bulguları ile ortaya konmuştur.
References
- Boztepe, H. (2014). Kamusal halkla ilişkiler. İstanbul: Derin Yayınları.
- Boztepe Taşkıran, H. (2019). Kamu yönetiminde vatandaş katılımı ve şeffaflığın sağlanmasında dijital
iletişim uygulamalarının rolü. Amme İdaresi Dergisi, 52(1), 117-144.
- Cutlip, S. M., Center, A. H. & Broom G. M. (1999). Effective public relations. 8th edition, Pearson.
Çakmak, A. F. & Kilci, S. (2011). Kamu yönetiminde halkla ilişkilerin yeri ve önemi. Kamu-İş Dergisi,
11(4), 219-270.
- Dilaveroğlu, A. (2020). Yönetişim ilkeleri ve yerel yönetimler mevzuatına yansımalar. İstanbul Ticaret
Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 37, 45-63.
- Golan, G. J. (2019). New perspectives on international public relations: Engaging foreign stakeholder.
American Behavioral Scientist, 63(12), 1599–1602.
- Hampton, K. N. (2016). Persistent and pervasive community: New communication technologies
and the future of community. American Behavioral Scientist, 60, 101-124.
- Heath, R. L. (1998). New communication technologies: An issues management point of view. Public
Relations Review, 24(3), 273-288.
- Henden, B. H. & Henden, R. (2005). Yerel yönetimlerin hizmet sunumlarındaki değişim ve e-belediyecilik. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 4(14), 48-66.
- İspir, B. (2013). Yeni iletişim teknolojilerinin gelişimi: Dijital iletişim ve yeni medya. Eskişehir: Anadolu
Üniversitesi Yayınları.
- Karaca, Y. & Öztürk, N. (2019). Yeni nesil belediyecilik: Dijital belediye uygulamaları. Uluslararası
Yönetim Akademisi Dergisi, 2(3), 528-537.
- Kazancı, M. (2011). Kamuda ve özel kesimde halkla ilişkiler. Ankara: Turhan Kitabevi.
- Koçyiğit, M. (2017). Dijital halkla ilişkiler ve online kurumsal itibar yönetimi. Konya: Eğitim Yayınevi.
- Leighninger, M. (2012). Using online tools to engage-and be engaged by- the public. Washington:
IBM Center for the Business of Government/Deliberative Democracy Consortium.
- Luo, L. & Wildemuth, B. M. (2017). Semistructured interviews. Barbara M. Wildemuth (Ed.). Applications of Social Research Methods to Questions in Information and Library Science (pp.
248-257). 2nd edition, California: Libraries Unlimited.
- McKee, K. B. & Lamb, L. F. (2009). Applied public relations cases in stakeholder management.
New York: Routledge.
- McNutt, K. (2014). Public engagement in the web 2.0 era: Social collaborative technologies in a
public sector context. Canadian Public Administration, 57(1), 49-70.
- Mergel, I. (2013). A framework for interpreting social media interactions in the public sector.
Government Information Quarterly, 30, 327-334.
- OECD (2005). Modernising government the way forward. Retrieved from https://www.ntpu.edu.
tw/~pa/course/syllabus/herman/96-2Modernising%20gov.pdf.
- Örselli, E., Bayrakçı, E. & Karabulut, N. (2018). E-demokrasiyi e-katılım üzerinden okumak: Kavramsal
bir analiz. Avrasya Uluslararası Araştırmalar Dergisi, 6(14), 1-19.
- Özüpek, N. (2013). Belediyelerde halkla ilişkiler. 2. baskı, Konya: Eğitim Yayınevi.
- Riemer, H. (1961). Public relations in a democracy. The public relations of local governments. Washington: World Conference of Local Governments.
- Rogers, E. M. (1986). Communication technology the new media in society. New York: The Free
Press.
- Scott, J. K. (2006). “E” the people: Do U.S. municipal government web sites support public involvement?.Public Administration Review, May/June, 341-353.
- Sezgin, M. (2007). Türkiye’deki belediyelerde halkla ilişkiler faaliyetleri ve bir model önerisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Konya: Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Solmaz, B. & Görkemli, H. N. (2012). Büyükşehir belediyeleri ve sosyal medya kullanımı. Akdeniz
İletişim Dergisi, 18, 9-20.
- Tunç, A. (2016). Yerel yönetimlerde halkla ilişkiler uygulamaları: Kilis belediyesi örneği. Kahramanmaraş
Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 6(2), 77-88.
- Williams, J. P. (1966). Technology education for teachers. Australia: Macmillan Education.
- Yalçındağ, S. (1987). Kamu yönetiminde halkla ilişkiler. Ankara: TODAİE Yayınları.
- Yayınoğlu, P. E. (2005). Yerel yönetim kuruluşlarında halkla ilişkiler işlevi ve yeni yaklaşımlar. Selçuk
Üniversitesi İletişim Fakültesi Akademik Dergisi, 3(4), 41-52.
- Yeşildal, A. (2019). Sosyal medya yerel yönetimler ve katılımcı yönetim: Bilgi çağında belediyeler
için yeni stratejiler. İnsan & İnsan, 6(22), 883-902.
- Yıldırım, M. (2010). Türk kamu yönetimi sorunlarının halkla ilişkiler açısından değerlendirilmesi.
Zeitschrift für die Welt der Türken, 2(3), 153-170.
- Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. 6. baskı, Ankara:
Seçkin Yayınları.
- Yurdakul, N. B., Dinçer, M. K. & Coşkun, G. (2011). Belediyelerde halkla ilişkiler yönetimi: İzmir ili belediyelerine yönelik bir araştırma. Akademik Yaklaşımlar, 2(2), 198-229.
Year 2021,
Issue: 5, 3 - 24, 19.07.2021
Evin Kanar Taslak
Hatun Boztepe Taşkıran
References
- Boztepe, H. (2014). Kamusal halkla ilişkiler. İstanbul: Derin Yayınları.
- Boztepe Taşkıran, H. (2019). Kamu yönetiminde vatandaş katılımı ve şeffaflığın sağlanmasında dijital
iletişim uygulamalarının rolü. Amme İdaresi Dergisi, 52(1), 117-144.
- Cutlip, S. M., Center, A. H. & Broom G. M. (1999). Effective public relations. 8th edition, Pearson.
Çakmak, A. F. & Kilci, S. (2011). Kamu yönetiminde halkla ilişkilerin yeri ve önemi. Kamu-İş Dergisi,
11(4), 219-270.
- Dilaveroğlu, A. (2020). Yönetişim ilkeleri ve yerel yönetimler mevzuatına yansımalar. İstanbul Ticaret
Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 37, 45-63.
- Golan, G. J. (2019). New perspectives on international public relations: Engaging foreign stakeholder.
American Behavioral Scientist, 63(12), 1599–1602.
- Hampton, K. N. (2016). Persistent and pervasive community: New communication technologies
and the future of community. American Behavioral Scientist, 60, 101-124.
- Heath, R. L. (1998). New communication technologies: An issues management point of view. Public
Relations Review, 24(3), 273-288.
- Henden, B. H. & Henden, R. (2005). Yerel yönetimlerin hizmet sunumlarındaki değişim ve e-belediyecilik. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 4(14), 48-66.
- İspir, B. (2013). Yeni iletişim teknolojilerinin gelişimi: Dijital iletişim ve yeni medya. Eskişehir: Anadolu
Üniversitesi Yayınları.
- Karaca, Y. & Öztürk, N. (2019). Yeni nesil belediyecilik: Dijital belediye uygulamaları. Uluslararası
Yönetim Akademisi Dergisi, 2(3), 528-537.
- Kazancı, M. (2011). Kamuda ve özel kesimde halkla ilişkiler. Ankara: Turhan Kitabevi.
- Koçyiğit, M. (2017). Dijital halkla ilişkiler ve online kurumsal itibar yönetimi. Konya: Eğitim Yayınevi.
- Leighninger, M. (2012). Using online tools to engage-and be engaged by- the public. Washington:
IBM Center for the Business of Government/Deliberative Democracy Consortium.
- Luo, L. & Wildemuth, B. M. (2017). Semistructured interviews. Barbara M. Wildemuth (Ed.). Applications of Social Research Methods to Questions in Information and Library Science (pp.
248-257). 2nd edition, California: Libraries Unlimited.
- McKee, K. B. & Lamb, L. F. (2009). Applied public relations cases in stakeholder management.
New York: Routledge.
- McNutt, K. (2014). Public engagement in the web 2.0 era: Social collaborative technologies in a
public sector context. Canadian Public Administration, 57(1), 49-70.
- Mergel, I. (2013). A framework for interpreting social media interactions in the public sector.
Government Information Quarterly, 30, 327-334.
- OECD (2005). Modernising government the way forward. Retrieved from https://www.ntpu.edu.
tw/~pa/course/syllabus/herman/96-2Modernising%20gov.pdf.
- Örselli, E., Bayrakçı, E. & Karabulut, N. (2018). E-demokrasiyi e-katılım üzerinden okumak: Kavramsal
bir analiz. Avrasya Uluslararası Araştırmalar Dergisi, 6(14), 1-19.
- Özüpek, N. (2013). Belediyelerde halkla ilişkiler. 2. baskı, Konya: Eğitim Yayınevi.
- Riemer, H. (1961). Public relations in a democracy. The public relations of local governments. Washington: World Conference of Local Governments.
- Rogers, E. M. (1986). Communication technology the new media in society. New York: The Free
Press.
- Scott, J. K. (2006). “E” the people: Do U.S. municipal government web sites support public involvement?.Public Administration Review, May/June, 341-353.
- Sezgin, M. (2007). Türkiye’deki belediyelerde halkla ilişkiler faaliyetleri ve bir model önerisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Konya: Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Solmaz, B. & Görkemli, H. N. (2012). Büyükşehir belediyeleri ve sosyal medya kullanımı. Akdeniz
İletişim Dergisi, 18, 9-20.
- Tunç, A. (2016). Yerel yönetimlerde halkla ilişkiler uygulamaları: Kilis belediyesi örneği. Kahramanmaraş
Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 6(2), 77-88.
- Williams, J. P. (1966). Technology education for teachers. Australia: Macmillan Education.
- Yalçındağ, S. (1987). Kamu yönetiminde halkla ilişkiler. Ankara: TODAİE Yayınları.
- Yayınoğlu, P. E. (2005). Yerel yönetim kuruluşlarında halkla ilişkiler işlevi ve yeni yaklaşımlar. Selçuk
Üniversitesi İletişim Fakültesi Akademik Dergisi, 3(4), 41-52.
- Yeşildal, A. (2019). Sosyal medya yerel yönetimler ve katılımcı yönetim: Bilgi çağında belediyeler
için yeni stratejiler. İnsan & İnsan, 6(22), 883-902.
- Yıldırım, M. (2010). Türk kamu yönetimi sorunlarının halkla ilişkiler açısından değerlendirilmesi.
Zeitschrift für die Welt der Türken, 2(3), 153-170.
- Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. 6. baskı, Ankara:
Seçkin Yayınları.
- Yurdakul, N. B., Dinçer, M. K. & Coşkun, G. (2011). Belediyelerde halkla ilişkiler yönetimi: İzmir ili belediyelerine yönelik bir araştırma. Akademik Yaklaşımlar, 2(2), 198-229.