Due to the failure of the neoclassical convergence hypothesis in explaining economic growth, endogenous growth models have turned to alternative macroeconomic parameters. Among these alternative parameters, increasing education and health expenditures aims to enhance societal welfare and total factor productivity. This study examines the effect of education and health expenditures on economic growth in the Fragile Five economies during the period 2004–2021. All three variables exhibit cross-sectional dependence and contain unit roots at their level values. In the short run, a bidirectional causality is observed between education/health expenditures and economic growth, along with a unidirectional causality running from education expenditures to health expenditures. According to the error correction coefficients, the effect of health expenditures on growth emerges in the long run and is less influenced by output cycles. At the country level, causality from health expenditures to output is found only in South Africa, while causality from education expenditures to output is observed in Brazil and South Africa. Finally, there is no evidence of causality from output to health expenditures in any of the economies, whereas causality from output to education expenditures is found only in Turkey. Therefore, it is concluded that in Brazil, public expenditures focus on social transfers; in South Africa, historical inequalities and public health spending have translated into human capital productivity; in India and Indonesia, the efficiency of expenditures directed toward quasi-public goods remains low. In Turkey, findings indicate that economic prosperity does not directly translate into increased investment in education.
Neo-Klasik iktisadın yakınsama hipotezine yönelik öngörülerinin başarısız olması nedeniyle içsel büyüme modelleri ekonomik büyümeyi açıklamak için alternatif makroekonomik parametrelere yönelmektedir. Söz konusu alternatif makroekonomik parametrelerin içerisinde ise eğitim ve sağlık harcamalarının artırılması ile birlikte toplumun refah seviyesinin ve toplam faktör verimliliğinin artırılması amacı yatmaktadır. Bu çalışmada 2004-2021 yılları arasında kırılgan beşli ülkelerinde eğitim/sağlık harcamalarının ekonomik büyüme üzerine etkisi incelenmektedir. Her üç değişkende yatay kesit bağımlılığı ve düzey değerinde birim köke sahiptir. Kısa dönemde eğitim/sağlık harcamaları ile ekonomik büyüme arasında karşılıklı, eğitim harcamalarından sağlık harcamalarına doğru nedensellik tespit edilmektedir. Hata düzeltme katsayılarına göre sağlık harcamalarının büyüme üzerinde etkisinin daha uzun dönemde ortaya çıktığı ve hasıla döngülerinden daha az etkilendiği görülmektedir. Ülke bazında ise yalnızca Güney Afrika’da sağlık harcamalarından, Brezilya ve Güney Afrika’da eğitim harcamalarından hasılaya doğru nedensellik bulunmaktadır. Son olarak hiçbir ekonomide hasıladan sağlık harcamalarına doğru nedensellik yokken, yalnızca Türkiye’de hasıladan eğitim harcamalarına doğru nedensellik bulunmaktadır. Bu nedenle Brezilya’da sosyal transferlerin odak olarak yer aldığı kamu harcamalarının olduğu, Güney Afrika’da tarihsel süreçte yaşadığı eşitsizlikler ve sağlık sorunlarının çözümüne yönelik kamu harcamalarının beşeri sermayenin verimliliğe dönüşünün olduğu, Hindistan ve Endonezya’da yarı saf kamusal mal üretimine yönelik harcamaların verimliliğinin düşük olduğu bulgusuna ulaşılmaktadır. Türkiye’de ise ekonomik refahın eğitime doğrudan yansımadığına yönelik bulgulara rastlanmaktadır.
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | Panel Data Analysis, Growth, Public Economy |
Journal Section | Makaleler |
Authors | |
Early Pub Date | June 26, 2025 |
Publication Date | June 30, 2025 |
Submission Date | April 14, 2025 |
Acceptance Date | June 17, 2025 |
Published in Issue | Year 2025 Volume: 14 Issue: 1 |