Türk Üniversitelerinde Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu Öğrencilerinde Öznel İyi Oluşun Çeşitli Değişkenlere Göre İncelenmesi

Year 2016, Volume 4 (Special Issue 1), 100 - 110, 25.08.2016

Murat Atasoy Cengiz Şahin Meryem Altun

Abstract

Bu çalışmada, beden eğitimi ve spor yüksekokulu öğrencilerinde öznel iyi oluşun cinsiyet, sınıf düzeyi ve öğrenim gördükleri bölümler açısından incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırma genel tarama modelinde yapılmış betimsel bir araştırmadır. Araştırmanın çalışma grubu beden eğitimi ve spor öğretmenliği (169), antrenörlük eğitimi (110) ve spor yöneticiliği (123) bölümlerinde okuyan farklı sınıf düzeylerinde 198’i kadın, 204’ü erkek olmak üzere toplam 402 öğrenciden oluşmaktadır. Veriler, Yaşam Doyumu Ölçeği ve Pozitif-Negatif Duygu Ölçeği ile toplanmıştır. Öznel iyi oluş ve cinsiyet arasındaki farklar bağımsız gruplar için t-testi tekniği, bölüm ve sınıf düzeyleri arasındaki farklar ise tek yönlü varyans analizi tekniğiyle incelenmiştir. Çalışmada öznel iyi oluşun cinsiyete, sınıf düzeyi ve bölümlere göre farklılaşmadığı bulunmuştur. Bulgular literatür ışığında tartışılmıştır.

Field : Sport Psychology Type : Research Article

Abstract

Bu çalışmada, beden eğitimi ve spor yüksekokulu öğrencilerinde öznel iyi oluşun cinsiyet, sınıf düzeyi ve öğrenim gördükleri bölümler açısından incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırma genel tarama modelinde yapılmış betimsel bir araştırmadır. Araştırmanın çalışma grubu beden eğitimi ve spor öğretmenliği (169), antrenörlük eğitimi (110) ve spor yöneticiliği (123) bölümlerinde okuyan farklı sınıf düzeylerinde 198’i kadın, 204’ü erkek olmak üzere toplam 402 öğrenciden oluşmaktadır. Veriler, Yaşam Doyumu Ölçeği ve Pozitif-Negatif Duygu Ölçeği ile toplanmıştır. Öznel iyi oluş ve cinsiyet arasındaki farklar bağımsız gruplar için ttesti tekniği, bölüm ve sınıf düzeyleri arasındaki farklar ise tek yönlü varyans analizi tekniğiyle incelenmiştir. Çalışmada öznel iyi oluşun cinsiyete, sınıf düzeyi ve bölümlere göre farklılaşmadığı bulunmuştur. Bulgular literatür ışığında tartışılmıştır

Keywords

Beden eğitimi ve spor öğretmenliği, antrenörlük eğitimi, spor yöneticiliği, öznel iyi oluş, cinsiyet, sınıf

References

• Acock AC, Hurlbert JS (1993). Social networks, marital status, and well-being. Social Networks, 15, 09–334.
• Cenkseven F. ve Akbaş T. (2007). Üniversite öğrencilerinde öznel ve psikolojik iyi olmanın yordayıcılarının incelenmesi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi 3(27).
• Diener E. (1984). Subjective well-being. Psychological Bulletin, 95 (3), 542–575.
• Diener E, Emmons RA, Larsen RJ, Griffin S (1985). The satisfaction with life scale. Journal of Personality Assessment, 49(1), 71-75.
• Diener E, Suh E. M, Lucas RE, Shmith, HL (1999). Subjective well-being: Three decades of progress. Psychological Bulletin, 125 (2), 276–302.
• Diener E, Seligman M. E. P. (2002). Very happy people. Psychological Science, 13, 81– 84.
• Eryılmaz A (2009). Ergen öznel iyi oluş ölçeği’nin geliştirilmesi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 7 (4), 973–989.
• Eryılmaz A (2010). Turkish adolescents’ subjective well-being with respect to age, gender and SES of parents. International Journal of Human and Social Sciences, 5 (8), 523–526.
• Eryılmaz A, Ercan L (2010). Öznel iyi oluş ile algılanan kontrol arasındaki ilişkinin incelenmesi. İlköğretim Online, 9(3), 952-959.
• Eryılmaz A, Ercan L. (2011) öznel iyi oluşun cinsiyet, yaş grupları ve kişilik özellikleri açısından incelenmesi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4 (36), 139-151.
• Fujita F (1991). An investigation of the relation betweenextroversion, neuroticism, positive affect, and negative affect. Master’s Thesis, University of Illinois.
• Gençöz T (2000). Pozitif ve negatif duygu ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikoloji Dergisi, 15(46), 19–26.
• Güler ÇY, Gazioğlu A.E.İ. (2008). Rehberlik ve psikolojik danışmanlık öğrencilerinde öznel iyi olma hali, psikiyatrik belirtiler ve bazı kişilik özellikleri: Karşılaştırmalı bir çalışma. Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi 23: 107-114.
• Gündoğdu R, Yavuzer Y (2012). Eğitim Fakültesi öğrencilerinin öznel iyi oluş ve psikolojik ihtiyaçlarının demografik değişkenlere göre incelenmesi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12 (23), 115–131.
• İlhan, Özbay (2010). Yaşam amaçlarının ve psikolojik ihtiyaç doyumunun öznel iyi oluş üzerindeki yordayıcı rolü. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi. 4 (34), 109-118.
• Joshi U (2010). Subjective well-being by gender. Journal of Economics and Behavioral Studies, 1 (1), 20- 26.
• Karasar N (2010). Bilimsel araştırma yöntemi, (21. Basım). Ankara: Nobel.
• Köker (1991). Normal ve sorunlu ergenlerin yaşam doyumu düzeylerinin karşılaştırılması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Lucas R. E, Clark AE, Georgellis Y, Diener E (2004). Unemployment alters the set point for life satisfaction. Psychological Science, 15, 8-13.
• Lyubomirsky S (2001). Why are some people happier Lyubomirsky, S., King, L. & Diener, E. (2005). The benefits of frequent positive affect: does happiness lead to success? Psychological Bulletin, 131 (6), 803–855.
• Mangels D (2009). The science of happiness. Berkeley Scientific Journal, 12 (2).
• Myers D, Deiner E (1995). Who is happy? American Psychological Society, 6, 10- 19.
• Özbay Y, Palancı M, Kandemir M ve Çakır O. (2012). Üniversite öğrencilerinin, öznel iyi oluşlarının; duygusal düzenleme, mizah, sosyal öz-yeterlik ve stresle başa çıkma davranışları ile yordanması. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 10(2), 325-345.
• Özen Ö (2005). Ergenlerin öznel iyi oluş düzeyleri. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Schmuck P, Sheldon KM (2001). Life goals and well-being: To the frontiers of life goal research. In P. Schmuck & K.M. Sheldon (Eds.), Life goals and well-being: Towards a positive psychology of human striving (pp. 1-17). Göttingen, Germany: Hogrefe &Huber Publishers.
• Şahin C, Tuncel M (2008). Sınıf öğretmenliği ve beden eğitimi öğretmenliğinde öğrenim gören öğrencilerin psikososyal uyum düzeylerinin incelenmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 9 (2): 45-50.
• Şahin M, Aydın B, Sarı V, Kaya S, Pala H (2012). Öznel iyi oluşu açıklamada umut ve yaşamda anlamın rolü. Kastamonu Eğitim Dergisi, 20 (3), 827–836.Tümkaya, 2011.
• Tuzgöl D.M (2004). Üniversite öğrencilerinin öznel iyi oluş düzeyleri. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
• Tuzgöl D.M (2010). Güney Afrika ve Türkiye’deki üniversite öğrencilerinin bazı değişkenlere göre öznel iyi oluş ve yaşam doyumlarının incelenmesi. Eğitim ve Bilim, 35 (158), 75–89.
• Watson D, Clark L. A, Tellegen A (1988).Development and validation of brief measures of positive and negative affect: The PANAS scale. Journal of Personality and Social Psychology, 54, 1063-1070.
• Yalçın İ (2014). İyi oluş ile sosyal destek arasındaki ilişkiler: Türkiye’de yapılmış çalışmaların meta analizi. Türk Psikiyatri Dergisi, 26(1):21-32.